सर्व्हे नंबर २५ - भाग ९



देवभुबाबांनी आमच्याकडे शांतभावाने पहिले. डोळे बंद करून अंगठा आणि अनामिका जोडून छातीशी धरले. काही क्षण ते त्याच अवस्थेत उभे होते. ओठांतल्या ओठांत काही मंत्र अथवा नामजप चालूच होता. आम्हीसुद्धा हात जोडून नतमस्तक होऊन विनम्र भावाने त्यांच्यासमोर उभे होतो. थोड्या वेळाने देवभुबाबांनी माझ्या डोक्यावर हात ठेवला. विचारांचा काहूर त्या स्पर्शाने क्षणातच थांबला. मनातील घालमेळ शांत झाली. ते पुढे चालू लागले. आम्ही त्यांच्या मागोमाग मंदिराच्या गाभाऱ्यापर्यंत येऊन पोहोचलो. भिंतीला पाठ टेकवून शंकराच्या पिंडीला फुल अर्पण करून स्मितहास्य करत ते माझ्याकडे पाहू लागले. मंदिरातील तेवत्या पणतीच्या मंद उजेडात जळणाऱ्या वातीचा सुगंध आणि अगरबत्ती धूप यांच्या सुवासाने मन प्रसन्न झाले होते. देवभुबाबांचे शब्द ऐकण्यासाठी आम्ही आतुर झालो होतो.

"बसा दोघेही पुढे" देवभुबाबांचे स्वर त्या गाभाऱ्यात घुमले.

अतिशय नम्रतेने, एकमेकांकडे पाहत मी आणि सीमंतिनी खाली बसलो.

"घराची वास्तुशांती अजून झाली नाही ना?, समाधी हलवताना काही विधी केली नव्हती ना?, कोणाला विचारून समाधी हलवली?"

एकामागून एक अनपेक्षित प्रश्नांचा भडीमार चालू झाला आणि आम्ही बुचकळ्यात पडलो.

या गोष्टी आम्ही त्यांना सांगितल्या नव्हत्या,...