ആകാശമാകെ കാർമേഘങ്ങളെക്കൊണ്ട് മൂടിയിരിക്കുന്നു.പക്ഷികളെല്ലാം നേരത്തെ തന്നെ തന്റെ കൂടണഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ഒരു ചക്കിപ്പരുന്ത് മാത്രം ആ നേരത്തും തന്റെ ഇരയെ തേടി വട്ടമിട്ടു പറക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.നര പിടിച്ച തന്റെ താടി തടവിക്കൊണ്ട് അനന്തൻ മാഷ് നെടുവീർപ്പിട്ടു.. കാർമേഘം മൂടിയ തന്റെ ജീവിതത്തിലെ മറ്റൊരു കറുത്ത ദിനം...
രണ്ടു വർഷം മുൻപ് ഇതുപോലൊരു തുലാമാസക്കാലത്താണ് തനിക്ക് അഭിരാമിയെ നഷ്ടമായത്. അഭിരാമിയെക്കുറിച്ച് ഓർക്കും തോറും അടിമനസിൽ നിന്ന് അഗ്നി പടർന്നുയരുന്നതു പോലെ തോന്നും അനന്തൻ മാഷിന്.. യാഥാർത്ഥ്യത്തോട് ' പൂർണ്ണമായും പൊരുത്തപ്പെട്ടുവരാൻ ഇനിയും അയാൾക്ക് സാധിച്ചിട്ടില്ല.ഇടക്ക് ചാരുകസേരയിൽ ഒന്നു ഞെളിഞ്ഞിരുന്ന് ഇടനാഴിയിലേക്ക് നോക്കി അനന്തൻ മാഷ് വിളിച്ചു പറയും;മോളേ...അഭീ.... മാഷ്ക്ക് കൊറച്ച് വെള്ളം കൊണ്ട് രൂ...
'' ധൃതി വെക്കല്ലെ മാഷെ.. ഇപ്പൊ ..കൊണ്ട് രാം....."
എന്ന മറുപടി കേൾക്കാൻ അയാൾ കാതോർത്തിരിക്കുo.. രണ്ട് വർഷമായി ആ മറുപടി നിലച്ചിട്ട്.... പകരം വല്ല പൂച്ചയോ മറ്റോ പാത്രം തട്ടിമറിക്കുന്ന ശബ്ദം കേൾക്കാം.... അതും വല്ലപ്പോഴും മാത്രം '.
" അവൾടെ അമ്മേടെ സ്വഭാവാ... ന്റെ.. മോൾക്ക്. മാഷേ ന്നേ വിളിക്കൂ... ത്തിരി കുശുമ്പ് ഇണ്ടെങ്കിലും.. ന്റെ..കുട്ടി ഞാൻ പറയണേന് അപ്പറം.പോവില്ല്യാ..." മോളെക്കുറിച്ച് പറയുമ്പൊ നൂറു നാവാ..... മാഷിന്......
അമ്മ ഇല്ല്യാത്ത വെഷമം അറീച്ചിട്ടില്ല്യ ന്റെ കുട്ടീനെ ഞാൻ... ന്നാലും അമ്മക്ക് പകരാവാൻ കഴീല്ല... സാരല്യ കുട്ട്യേ ...