0 views
Sri Ramana Maharshi ll Satvidya 40 ll 32
Sri Ramana Maharshi
Satvidya 40 உள்ளது நாற்பது
31. For him who is the Bliss of Self arising from extinction of the ego, what is there to do? He knows nothing other than this Self. How to conceive the nature of his state?
Exegesis
Sri Ramana Maharshi’s “Satvidya 40” or “Ulladhu Narpadhu” in Tamil, which translates to “Forty Verses on Reality,” speaks to the ultimate state of Self-realization. In this state, the individual ego has dissolved, and what remains is the pure essence of the Self, which is equated with bliss.
The exegesis of this verse suggests that for one who has realized the Self, there is no longer any ‘doing’ in the conventional sense. Actions may occur, but they are not performed with a sense of individual doership. This is because the realized person sees no distinction between themselves and the rest of existence; they are immersed in the non-dual reality where the concept of individuality has vanished.
To conceive the nature of this state is to understand that it is beyond the ordinary mind’s comprehension, which is accustomed to dualistic distinctions. The state of Self-realization is characterized by a profound peace and contentment, where the search for fulfillment through external means ceases, and there is a direct knowing of one’s true nature as infinite and eternal.
In essence, the verse points to the idea that in the highest state of enlightenment, there is no need for action, as the Self is all there is, and it is complete and perfect in itself. This state is often described as being beyond words and thought, and can only be known directly through experience.
Sri Ramana Maharshi’s teachings emphasize the practice of self-inquiry as a means to attain this state, encouraging seekers to constantly turn their attention inward to the question “Who am I?” until the sense of individuality dissolves and the Self is revealed.
31. அகங்காரம் அழிந்து சுயத்தின் பேரின்பமாக இருப்பவருக்கு, என்ன செய்ய வேண்டும்? அவருக்கு இந்த சுயத்தை தவிர வேறு எதுவும் தெரியாது. அவரது நிலையின் தன்மையை எவ்வாறு அறிவது?
விளக்கவுரை
ஸ்ரீ ரமண மகரிஷியின் "சத்வித்யா 40" அல்லது தமிழில் "உள்ளது நற்பது", இது "உண்மையில் நாற்பது வசனங்கள்" என்று மொழிபெயர்க்கப்பட்டுள்ளது, இது சுய-உணர்தலின் இறுதி நிலையைப் பேசுகிறது. இந்த நிலையில், தனிப்பட்ட அகங்காரம் கரைந்து, எஞ்சியிருப்பது சுயத்தின் தூய்மையான சாரம், இது பேரின்பத்துடன் சமன் செய்யப்படுகிறது.
இந்த வசனத்தின் வியாக்கியானம், சுயத்தை உணர்ந்த ஒருவருக்கு, வழக்கமான அர்த்தத்தில் இனி 'செயல்' எதுவும் இல்லை என்று அறிவுறுத்துகிறது. செயல்கள் நிகழலாம், ஆனால் அவை தனிப்பட்ட செயலின் உணர்வுடன் செய்யப்படுவதில்லை. ஏனென்றால், உணரப்பட்ட நபர் தனக்கும் மற்ற இருப்புக்கும் இடையில் எந்த வேறுபாட்டையும் காணவில்லை; தனித்துவம் என்ற கருத்து மறைந்துவிட்ட இரட்டையல்லாத யதார்த்தத்தில் அவர்கள் மூழ்கியிருக்கிறார்கள்.
இந்த நிலையின் இயல்பைக் கருத்திற்கொள்வது என்பது, இருவேறு வேறுபாடுகளுக்குப் பழக்கப்பட்ட சாதாரண மனதின் புரிதலுக்கு அப்பாற்பட்டது என்பதைப் புரிந்துகொள்வதாகும். சுய-உணர்தல் நிலை ஒரு ஆழ்ந்த அமைதி மற்றும் மைஔனநிறைவுடன் வகைப்படுத்தப்படுகிறது, அங்கு ஏ வழிகள் மூலம் பூர்த்தி செய்வதற்கான தேடல் நிறுத்தப்படும், மேலும் ஒருவரின் உண்மையான ஹாஎல்லையற்றது மற்றும் நித்தியமானது என்று நேரடியாக அறிந்து கொள்வது.
சாராம்சத்தில், இந்த வசனம் ஞானத்தின் உயர்ந்த நிலையில், செயல் தேவையில்லை, ஏனெனில் சுயம் அனைத்தும் உள்ளது, அது முழுமையும் பூரணமும் ாக்ஷ என்ற கருத்தை சுட்டிக்காட்டுகிறது. இந்ஊக்ஷக்ஷக்ஷத நிலை பெரும்பாலும் வார்த்தைகள் மற்றும் சிந்தனைக்கு அப்பாற்பட்டதாக விவரிக்கப்படுகிறது, மேலும் அனுபவத்தின் மூலம் மட்டுமே நேரடியாக அறிய முடியும்.
ஸ்ரீ ரமண மகரிஷியின் போதனைகள், இந்த நிலையை அடைவதற்கான ஒரு வழிமுறையாக சுய விசாரணையின் நடைமுறையை வலியுறுத்துகின்றன, தேடுபவர்களை “நான் யார்?” என்ற கேள்விக்கு தொடர்ந்து உள்நோக்கித் திரும்பும்படி ஊக்குவிக்கிறது. தனித்துவ உணர்வு கரைந்து சுயம் வெளிப்படும் வரை.
Satvidya 40 உள்ளது நாற்பது
31. For him who is the Bliss of Self arising from extinction of the ego, what is there to do? He knows nothing other than this Self. How to conceive the nature of his state?
Exegesis
Sri Ramana Maharshi’s “Satvidya 40” or “Ulladhu Narpadhu” in Tamil, which translates to “Forty Verses on Reality,” speaks to the ultimate state of Self-realization. In this state, the individual ego has dissolved, and what remains is the pure essence of the Self, which is equated with bliss.
The exegesis of this verse suggests that for one who has realized the Self, there is no longer any ‘doing’ in the conventional sense. Actions may occur, but they are not performed with a sense of individual doership. This is because the realized person sees no distinction between themselves and the rest of existence; they are immersed in the non-dual reality where the concept of individuality has vanished.
To conceive the nature of this state is to understand that it is beyond the ordinary mind’s comprehension, which is accustomed to dualistic distinctions. The state of Self-realization is characterized by a profound peace and contentment, where the search for fulfillment through external means ceases, and there is a direct knowing of one’s true nature as infinite and eternal.
In essence, the verse points to the idea that in the highest state of enlightenment, there is no need for action, as the Self is all there is, and it is complete and perfect in itself. This state is often described as being beyond words and thought, and can only be known directly through experience.
Sri Ramana Maharshi’s teachings emphasize the practice of self-inquiry as a means to attain this state, encouraging seekers to constantly turn their attention inward to the question “Who am I?” until the sense of individuality dissolves and the Self is revealed.
31. அகங்காரம் அழிந்து சுயத்தின் பேரின்பமாக இருப்பவருக்கு, என்ன செய்ய வேண்டும்? அவருக்கு இந்த சுயத்தை தவிர வேறு எதுவும் தெரியாது. அவரது நிலையின் தன்மையை எவ்வாறு அறிவது?
விளக்கவுரை
ஸ்ரீ ரமண மகரிஷியின் "சத்வித்யா 40" அல்லது தமிழில் "உள்ளது நற்பது", இது "உண்மையில் நாற்பது வசனங்கள்" என்று மொழிபெயர்க்கப்பட்டுள்ளது, இது சுய-உணர்தலின் இறுதி நிலையைப் பேசுகிறது. இந்த நிலையில், தனிப்பட்ட அகங்காரம் கரைந்து, எஞ்சியிருப்பது சுயத்தின் தூய்மையான சாரம், இது பேரின்பத்துடன் சமன் செய்யப்படுகிறது.
இந்த வசனத்தின் வியாக்கியானம், சுயத்தை உணர்ந்த ஒருவருக்கு, வழக்கமான அர்த்தத்தில் இனி 'செயல்' எதுவும் இல்லை என்று அறிவுறுத்துகிறது. செயல்கள் நிகழலாம், ஆனால் அவை தனிப்பட்ட செயலின் உணர்வுடன் செய்யப்படுவதில்லை. ஏனென்றால், உணரப்பட்ட நபர் தனக்கும் மற்ற இருப்புக்கும் இடையில் எந்த வேறுபாட்டையும் காணவில்லை; தனித்துவம் என்ற கருத்து மறைந்துவிட்ட இரட்டையல்லாத யதார்த்தத்தில் அவர்கள் மூழ்கியிருக்கிறார்கள்.
இந்த நிலையின் இயல்பைக் கருத்திற்கொள்வது என்பது, இருவேறு வேறுபாடுகளுக்குப் பழக்கப்பட்ட சாதாரண மனதின் புரிதலுக்கு அப்பாற்பட்டது என்பதைப் புரிந்துகொள்வதாகும். சுய-உணர்தல் நிலை ஒரு ஆழ்ந்த அமைதி மற்றும் மைஔனநிறைவுடன் வகைப்படுத்தப்படுகிறது, அங்கு ஏ வழிகள் மூலம் பூர்த்தி செய்வதற்கான தேடல் நிறுத்தப்படும், மேலும் ஒருவரின் உண்மையான ஹாஎல்லையற்றது மற்றும் நித்தியமானது என்று நேரடியாக அறிந்து கொள்வது.
சாராம்சத்தில், இந்த வசனம் ஞானத்தின் உயர்ந்த நிலையில், செயல் தேவையில்லை, ஏனெனில் சுயம் அனைத்தும் உள்ளது, அது முழுமையும் பூரணமும் ாக்ஷ என்ற கருத்தை சுட்டிக்காட்டுகிறது. இந்ஊக்ஷக்ஷக்ஷத நிலை பெரும்பாலும் வார்த்தைகள் மற்றும் சிந்தனைக்கு அப்பாற்பட்டதாக விவரிக்கப்படுகிறது, மேலும் அனுபவத்தின் மூலம் மட்டுமே நேரடியாக அறிய முடியும்.
ஸ்ரீ ரமண மகரிஷியின் போதனைகள், இந்த நிலையை அடைவதற்கான ஒரு வழிமுறையாக சுய விசாரணையின் நடைமுறையை வலியுறுத்துகின்றன, தேடுபவர்களை “நான் யார்?” என்ற கேள்விக்கு தொடர்ந்து உள்நோக்கித் திரும்பும்படி ஊக்குவிக்கிறது. தனித்துவ உணர்வு கரைந்து சுயம் வெளிப்படும் வரை.
Related Stories
