வழக்கம் போல் வரும்
பேருந்துதான்...
ஏறியவுடன் அமர
ஜன்னலோர இருக்கையினை
தேடுகிறது விழிகள்...
நினைவுகள் கிளர்த்தெழ
ததும்பும் நீர்த்துளிகளுக்கு
காரணம் சொல்ல
இந்த காற்று வேண்டுமல்லவா....

நினைவுகள் பின்நகர
பேருந்து முன்நகருகிறது...
ஒன்றிற்கு இரண்டு முறை
அழைத்துப் பார்த்து
தோற்றபின் பெருங்குரலெடுத்து
வினவும் நடத்துனரிடம்
சேருமிடம் தெருவித்து
பயணச்சீட்டு வாங்கி
பைகளில் திணித்து வைத்து
மீண்டும் பயணக்கிறேன்
என் நினைவு பயணத்தினை...

ஏனோ முன்பெல்லாம்
அத்தனை காலதாமதம் செய்யும் பேருந்து
இன்றென்னவோ
இத்தனை சீக்கிரமாய்
இறக்கிவிட்டது....

யாவும் மாறி இருக்கிறது
இரண்டு நாள் முன்பு பெய்த மழையோ...