மயில் 1


தளி பெறு தண் புலத்துத் தலைப் பெயற்கு அரும்பு ஈன்று,முளி முதல் பொதுளிய, முட் புறப் பிடவமும்;களி பட்டான் நிலையே போல் தடவுபு துடுப்பு ஈன்று,ஞெலிபு உடன் நிரைத்த ஞெகிழ் இதழ்க் கோடலும்;மணி புரை உருவின காயாவும்; பிறவும்;   5அணி கொள மலைந்த கண்ணியர் தொகுபு உடன்,

-முல்லைக்கலி 101, கலித்தொகை

கார் மழை பொழிந்து ஈரம் பட்டிருக்கும் நிலத்தில் முன்பு காய்ந்திருந்த புதர்களில் அரும்பு விட்டுப் பூத்த பிடவம், கள்ளுண்டு கிடப்பவன் போல நிலத்தைத் தடவிக்கொண்டு துடுப்புப் போன்ற இதழ் கொண்டதாய் முறுக்கிக்கொண்டு பூத்திருக்கும் கோடல், மணி நிறத்தில் பூத்திருக்கும் காயா, மற்றும் சில வகைப் பூக்களையும் கண்ணியாகக் கட்டித் தலையில் அணிந்துகொண்டு மைந்தர் புகுந்தனர். 


******************************************************


தனது பெட்டியில், ஒரு வாரத்திற்கு தேவையான ஆடைகளை எடுத்து வைத்துக்கொண்டிருந்தவன் வெளியே தன் அன்னையின் குரலை புறக்கணித்து விட்டு, அவர் பேச்சுக்கு மதிப்பளிக்காமல் தன் வேலையில் கண்ணாக இருந்தான் மாதவன்.


"ஏங்க நான் இவ்வளவு பேசிட்டு இருக்கேன், இவன் பாட்டுக்கு துணி எடுத்து வச்சிட்டு இருக்கான்... அப்ப போகணும் முடிவு பண்ணிட்டானா? இவன் எப்போ கால் நடை டாக்டரா ஆனானோ அப்போ இருந்து பொங்கலுக்கு வீட்லே இருக்கிறது இல்ல. குடும்பமா குலதெய்வ கோவிலுக்கு போய் பொங்கல் வச்சிட்டு வரலாம் பார்த்தா, இவன் பிடியே கொடுக்க மாட்றான். நீங்களாவது ஏதாவது சொல்வீங்க பார்த்த, அமைதியாக  இருக்கீங்க... குல தெய்வ கோவிலுக்கு போயிட்டு வந்தால் கண்டிப்பா இவனுக்கு ஒரு நல்லது நடக்கும்ங்க... நீங்களாவது  பேசி லீவு போட சொல்லுங்க... "  இந்த  முறையாவது பொங்கலுக்கு குடும்பத்தோடு சேர்ந்து குலதெய்வ கோவிலுக்கு சென்று பொங்கல் வைத்து வழிபட்டு வந்தால், மாதவனுக்கு நல்லது நடக்கும் என்ற எண்ணத்தில் கத்திக் கொண்டும்  கெஞ்சிக் கொண்டும் இருக்கிறார் காமாட்சி. ஆனால் அப்பனும் மகனும் பாவம் அவருக்கு பிடியே கொடுக்காமல் தன் போக்கில் இருக்கின்றனர்


"என்ன புள்ள நீயி, சும்மா கத்திட்டு இருக்க?அவன் என்ன கூட சுத்தற பசங்க கூட ஊர் சுத்தவா போறான்.  என் மவன் அரசாங்க, வேலை பார்க்கிறான் டீ, அவன பிடிச்சி லீவு போட சொல்ற, 
நம்ம குல தெய்வ கோவிலுக்கு தானே இன்னொரு நாள் போயிக்கலாம், இப்ப அவனை போவ விடு, சும்மாத்தேன் கத்திட்டு இருக்க..." என்றார் சலிப்பாக,


"அதானே, உங்க டாக்டர் பிள்ளைய விட்டு கொடுக்க மாட்டீங்களே, என்னமோ போங்க " என்று முகத்தை தூக்கி வைத்து கொண்டார் காமாட்சி.


தன் அறையிலிருந்து பொட்டியை  நகர்த்திக் கொண்டு வந்தவன்... தன்  தாயை பார்த்து பெரு மூச்சு விட்ட படி தன் தந்தையை பார்க்க, அவரோ மீசையை நீவி விட்ட படி சிரித்து கொண்டிருந்தார்.


"காமு, ப்ளீஸ் இப்படி முகத்தை தூக்கி வச்சிட்டு இருக்காத, அப்றம் என்னால்  ஒர்க்ல கான்சென்ரெஷன் பண்ண முடியாது... இது கவர்மெண்ட் ஆடர், நான் போய் தான் ஆகணும்... ப்ளீஸ் புருஞ்சுக்கோ. என் வேலை சீக்கிரமா முடிஞ்சதுன்னா, பொங்கலுக்குள்ள
வர பார்க்கிறேன், ப்ராமிஸ் ..." என்று அவர் முன் அமர்ந்து சமாதானம் செய்தவன்,  தலைக்கு மேல் கையைவைத்து சத்தியம் செய்ய,  அதனை எடுத்து விட்டவர், "பொய் சத்தியம் பண்ணாதடா எனக்கு பிடிக்காது..." என்றார் உடனே சிரித்து விட்டான்.

தன் பிள்ளையை அறியாதவரா? பொங்கலுக்கு பத்து நாள் முன் செல்பவன், பொங்கல் முடிந்தது தான்...