സ്കൂൾ അടച്ചാൽ അമ്മയുടെ വീട്ടിൽ പോവുകയും അവിടെ ഒഴിവ് കാലം കഴിഞ്ഞു തിരിച്ചു പോരുകയും ചെയ്യുന്ന പതിവുണ്ട്. അങ്ങിനെയുള്ള ഒരു ചെറുപ്പകാലത്ത് അമ്മാവൻ പറഞ്ഞ ഒരു കഥയാണ് ഇത്.
ഒരിടത്ത് രാജാവിന്റെ ഭരണകാലത്ത് ഒരു ഗ്രാമത്തിൽ മുത്തശ്ശനും മുത്തശ്ശിയും താമസിച്ചിരുന്നു. ഇവർക്ക് കുട്ടികൾ ഇല്ലായിരുന്നു. കാലങ്ങൾ വളരെ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ആ വഴി വന്ന ഒരു സന്യാസിവര്യൻ അവരെ കാണുകയും ആഗ്രഹം പറഞ്ഞപ്പോൾ അദ്ദേഹത്തിന്റെ നിർദ്ദേശപ്രകാരം പ്രാർത്ഥനകളും പൂജകളും നടത്തിയ ശേഷം ഒരു കുട്ടി ജനിക്കുകയും ചെയ്തു. കുട്ടിക്ക് മായാണ്ടി എന്ന് പേരിട്ടു. കുട്ടി വളരുന്തോറും അവന് ഭക്ഷണം വളരെയധികം കൊടുക്കേണ്ട അവസ്ഥയായി. സാധാരണ കുട്ടികളെപ്പോലെയല്ല ഇവർക്ക് ജനിച്ച കുഞ്ഞിന്റെ വളർച്ചയിലും ഭക്ഷണകാര്യത്തിലും സംഭവിച്ചത്. മുതിർന്ന ആളുകൾ കഴിക്കുന്നതിന്റെ രണ്ട് ഇരട്ടി ഭക്ഷണം വേണ്ട രീതിയിൽ കാര്യങ്ങൾ തുടർന്നു. അഞ്ച് വയസ് വരെ ഒരുവിധം കുട്ടിയെ സംരക്ഷിച്ചു. ഇനി ഈ വൃദ്ധരായ മാതാപിതാക്കൾക്ക് കുട്ടിയെ വളർത്താൻ ബുദ്ധിമുട്ട് ആയതിനാൽ കുട്ടിയെ മറ്റാർക്കെങ്കിലും കൊടുത്താലോ എന്ന് ആലോചിച്ചു. വിവരം കുട്ടിയെ പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കി.
കുറച്ച് നേരം ആലോചിച്ചു കൊണ്ട് കുട്ടി മാതാപിതാക്കളോട് പറഞ്ഞു. അച്ചനും അമ്മയും വിഷമിക്കേണ്ട കാര്യമില്ല. ഞാൻ ഒന്ന് നാടുകൾ ചുറ്റിയ ശേഷം കുറച്ച് നാൾ കഴിഞ്ഞ് തിരിച്ചു വരാം. അതിന് ശേഷം നിങ്ങൾക്ക് വേണ്ടതായ കാര്യങ്ങൾ ഞാൻ നോക്കിക്കൊള്ളാം. ഇനി എന്നെയോർത്ത് വിഷമിക്കേണ്ട . എനിക്ക് പോകുമ്പോൾ കുറച്ച് നെയ്യപ്പം ഉണ്ടാക്കി തരണം എന്ന് പറഞ്ഞു. നെയ്യപ്പം മായാണ്ടിക്ക് വളരെയധികം ഇഷ്ടപ്പെട്ട പലഹാരമായിരുന്നു.
അതിനാൽ അമ്മ പത്തിരുപത് നെയ്യപ്പം ഉണ്ടാക്കി ഒരു സഞ്ചിയിൽ ആക്കി കൊടുത്തു.
മകൻ പോകുന്നത് വളരെ വിഷമത്തോടെ നോക്കി നിന്നു. എവിടെയാണ് പോകുന്നത് എന്ന് പോലും അറിയാതെ മനസ് സങ്കടപ്പെട്ടു. കാലങ്ങൾ കാത്തിരുന്നു കിട്ടിയ മകന്റെ കാര്യത്തിൽ വലിയ വിഷമം തോന്നി.
മായാണ്ടി നാലഞ്ച് ദിവസം നടന്നു നടന്നു കയ്യിലുള്ള നെയ്യപ്പവും കിട്ടുന്ന...