6 views
നോവൽ : വഴിത്തിരിവുകൾ ഭാഗം 03
തുടർച്ച -
മല്ലികേ, എന്തായാലും കുറച്ചൊക്കെ കാര്യങ്ങൾ നമ്മൾ ജീവിതത്തിൽ മറ്റുള്ളവരെ കണ്ട് പാഠമാക്കണം. എല്ലാം അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞാൽ മതിയെന്നുള്ളത് തെറ്റായ കീഴ്‌വഴക്കമാണ്. നമ്മുടെ പൂർവ്വികർ എത്രയോ ജീവിത തത്വങ്ങൾ അവരുടെ ജീവിത അനുഭവ സമ്പത്തായി നമുക്ക് വേണ്ടി നൽകിയിട്ടുണ്ടുതാനും. ആവക കാര്യങ്ങളെ നമ്മൾ അറിഞ്ഞ് ഓരോരോ കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യുമ്പോഴും ഒരു മുൻകരുതൽ എടുക്കുന്നതാണ് നല്ലത്. ജീവിതം ഒരു ദിവസം കൊണ്ടൊന്നും തീരുന്നതല്ലല്ലോ. ഓരോ ദിവസവും സന്തോഷവും, സങ്കടവും, കഷ്ടപ്പാടും, ദുരിതവുമൊക്കെ നമ്മെ മാറി മാറി കീഴ്പ്പെടുത്തിയെന്നു വരാം. ആ സമയങ്ങളിൽ നമുക്ക് താങ്ങും തണലുമായി സ്നേഹമുള്ള നല്ലവരായ സുഹൃത്തുക്കളും, ബന്ധുക്കളും അപ്രകാരം സഹോദരങ്ങളും ഇവരോടെല്ലാം സ്നേഹബന്ധം പുലർത്തുന്ന ഭർത്താവും ഭാര്യയുമെന്ന രീതിയാണ് ജീവിതത്തിന് ആവശ്യമായിട്ടുള്ളത്. അല്ലാതെ വെറും സൗന്ദര്യാധാരകരായ ഇന്നത്തെ ഒരു കൂട്ടം സുഹൃദ്ബന്ധങ്ങളെ ജീവിതത്തിൽ തുണയായി സ്വീകരിക്കുന്നതിൽ ശ്രദ്ധിക്കണമെന്നാണ് എൻെറ അഭിപ്രായം. വിവാഹ ശേഷം ഓരോരോ രോഗങ്ങളാൽ കഷ്ടപ്പെടുന്നവർ എത്രയോ പേരുണ്ട്. അവരുടെ ജീവിതങ്ങൾ പരസ്പരം അറിഞ്ഞു ജീവിക്കേണ്ടവരാണ് ഭാര്യാഭർത്താക്കന്മാർ. ഈ ബോധം നാം ഓരോരുത്തരും മനസ്സിലാക്കിയാൽ ദു:ഖിക്കേണ്ടി വരില്ല. സിനിമയിൽ രണ്ടു മണിക്കൂർ കാട്ടിക്കൂട്ടുന്ന നാടകമല്ല ജീവിതം. അവർ നമുക്ക് ചില പാഠങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കുവാൻ വേണ്ടിയും അല്പസമയം സന്തോഷിക്കുന്നതിനും മറ്റും വേണ്ടി തയ്യാറാക്കിയിട്ടുള്ളതായ കഥകൾ മാത്രമാണ്. അത് അതേപടി ജീവിതത്തിൽ പകർത്തുവാൻ ശ്രമിക്കുന്നത് എത്രകണ്ട് നന്മ നമ്മളിൽ ഉണ്ടാക്കും എന്ന് നാം സ്വയം ചിന്തിക്കേണ്ടതാണ്.
തങ്കമ്മേ, എല്ലാ തട്ടിലുമുള്ള ജനങ്ങളിലും നല്ലവരും ദുഷിച്ചവരുമുണ്ട്. അവരുടെ പ്രവർത്തി മേഖലകൾ തങ്ങളുടെ കഴിവിന്നനുസരിച്ച് മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുമെന്നു മാത്രം. പരിഷ്ക്കാരികളായ മാതാപിതാക്കളെ വെറുക്കുന്ന എത്രയോ മക്കളുണ്ട്. അച്ഛനും അമ്മയും പാർട്ടികളും പ്രസംഗങ്ങളുമായി നടക്കുമ്പോൾ അവരുടെ സന്താനങ്ങൾ ഒന്നു മോളെയെന്നോ മോനേയെന്നോ സ്നേഹത്തോടെ മറ്റുള്ള സുഹൃത്തുക്കളെ മാതാപിതാക്കൾ വിളിക്കുന്നതു പോലെ വിളിച്ചു കാണാനാഗ്രഹിക്കുന്നവരായ കുട്ടികൾ. അവരുടെ ജന്മം അത്തരം ഒരു വീട്ടിലായിപ്പോയി എന്ന ഒരു തെറ്റ് മാത്രമല്ലേ സംഭവിച്ചിട്ടുള്ളൂ. ജീവിതത്തിൽ ഓരോരോ കാര്യങ്ങൾ നാം ചികഞ്ഞു നോക്കുമ്പോൾ പണമോ, വിദ്യാഭ്യാസമോ, ഒരു ജോലിയോ കിട്ടിയതു കൊണ്ട് മാത്രം നന്മ വരുമെന്ന് കരുതുക വയ്യ.
സ്നേഹിക്കുന്നവരും നല്ലവരുമായ കുറെയാളുകൾ നമുക്ക് ഓരോരുത്തർക്കും ഉണ്ടാകണം. സ്നേഹം അത് യാഥാർത്ഥ്യമായി തന്നെയായിരിക്കുകയും വേണം. അതായത് വെറും പ്രകടനമായിരിക്കരുത്. ഓരോരുത്തരും പരസ്പരം ബഹുമാനിച്ചെങ്കിൽ മാത്രം അത് നിലനില്ക്കുകയുള്ളു. അതിന് മതമോ ജാതിയോ, വലിയവനോ ചെറിയവനെന്നോ, പ്രായഭേദങ്ങളോ ഒന്നും ബാധകമല്ലെന്നു തന്നെ പറയാം. ഒരു കുട്ടിയോട് പോലും എടാ പോടാ എന്നതിന് പകരം പേര് വിളിക്കുകയോ മോനേ എന്ന് കൂട്ടിച്ചേർത്തു വിക്കുകയോ ചെയ്യുമ്പോൾ അവനിൽ യഥാർത്ഥത്തിൽ ഒരു വിശ്വാസവും സ്നേഹവും ഉണ്ടായിക്കൊണ്ടിരിക്കും. ഈ അവസ്ഥ ഇന്ന് പ്രത്യേകിച്ചും മലയാളികളായ നമ്മളിൽ നിന്നും അകന്നു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണെന്നാണ് എനിക്ക് തോന്നുന്നത്.
മല്ലികേ, ഇന്ന് സംസാരം വളരെ നീണ്ടു പോയി തല്ക്കാലം നിറുത്താം. സമയം പതിനൊന്നരയായി. നീ...
മല്ലികേ, എന്തായാലും കുറച്ചൊക്കെ കാര്യങ്ങൾ നമ്മൾ ജീവിതത്തിൽ മറ്റുള്ളവരെ കണ്ട് പാഠമാക്കണം. എല്ലാം അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞാൽ മതിയെന്നുള്ളത് തെറ്റായ കീഴ്‌വഴക്കമാണ്. നമ്മുടെ പൂർവ്വികർ എത്രയോ ജീവിത തത്വങ്ങൾ അവരുടെ ജീവിത അനുഭവ സമ്പത്തായി നമുക്ക് വേണ്ടി നൽകിയിട്ടുണ്ടുതാനും. ആവക കാര്യങ്ങളെ നമ്മൾ അറിഞ്ഞ് ഓരോരോ കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യുമ്പോഴും ഒരു മുൻകരുതൽ എടുക്കുന്നതാണ് നല്ലത്. ജീവിതം ഒരു ദിവസം കൊണ്ടൊന്നും തീരുന്നതല്ലല്ലോ. ഓരോ ദിവസവും സന്തോഷവും, സങ്കടവും, കഷ്ടപ്പാടും, ദുരിതവുമൊക്കെ നമ്മെ മാറി മാറി കീഴ്പ്പെടുത്തിയെന്നു വരാം. ആ സമയങ്ങളിൽ നമുക്ക് താങ്ങും തണലുമായി സ്നേഹമുള്ള നല്ലവരായ സുഹൃത്തുക്കളും, ബന്ധുക്കളും അപ്രകാരം സഹോദരങ്ങളും ഇവരോടെല്ലാം സ്നേഹബന്ധം പുലർത്തുന്ന ഭർത്താവും ഭാര്യയുമെന്ന രീതിയാണ് ജീവിതത്തിന് ആവശ്യമായിട്ടുള്ളത്. അല്ലാതെ വെറും സൗന്ദര്യാധാരകരായ ഇന്നത്തെ ഒരു കൂട്ടം സുഹൃദ്ബന്ധങ്ങളെ ജീവിതത്തിൽ തുണയായി സ്വീകരിക്കുന്നതിൽ ശ്രദ്ധിക്കണമെന്നാണ് എൻെറ അഭിപ്രായം. വിവാഹ ശേഷം ഓരോരോ രോഗങ്ങളാൽ കഷ്ടപ്പെടുന്നവർ എത്രയോ പേരുണ്ട്. അവരുടെ ജീവിതങ്ങൾ പരസ്പരം അറിഞ്ഞു ജീവിക്കേണ്ടവരാണ് ഭാര്യാഭർത്താക്കന്മാർ. ഈ ബോധം നാം ഓരോരുത്തരും മനസ്സിലാക്കിയാൽ ദു:ഖിക്കേണ്ടി വരില്ല. സിനിമയിൽ രണ്ടു മണിക്കൂർ കാട്ടിക്കൂട്ടുന്ന നാടകമല്ല ജീവിതം. അവർ നമുക്ക് ചില പാഠങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കുവാൻ വേണ്ടിയും അല്പസമയം സന്തോഷിക്കുന്നതിനും മറ്റും വേണ്ടി തയ്യാറാക്കിയിട്ടുള്ളതായ കഥകൾ മാത്രമാണ്. അത് അതേപടി ജീവിതത്തിൽ പകർത്തുവാൻ ശ്രമിക്കുന്നത് എത്രകണ്ട് നന്മ നമ്മളിൽ ഉണ്ടാക്കും എന്ന് നാം സ്വയം ചിന്തിക്കേണ്ടതാണ്.
തങ്കമ്മേ, എല്ലാ തട്ടിലുമുള്ള ജനങ്ങളിലും നല്ലവരും ദുഷിച്ചവരുമുണ്ട്. അവരുടെ പ്രവർത്തി മേഖലകൾ തങ്ങളുടെ കഴിവിന്നനുസരിച്ച് മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുമെന്നു മാത്രം. പരിഷ്ക്കാരികളായ മാതാപിതാക്കളെ വെറുക്കുന്ന എത്രയോ മക്കളുണ്ട്. അച്ഛനും അമ്മയും പാർട്ടികളും പ്രസംഗങ്ങളുമായി നടക്കുമ്പോൾ അവരുടെ സന്താനങ്ങൾ ഒന്നു മോളെയെന്നോ മോനേയെന്നോ സ്നേഹത്തോടെ മറ്റുള്ള സുഹൃത്തുക്കളെ മാതാപിതാക്കൾ വിളിക്കുന്നതു പോലെ വിളിച്ചു കാണാനാഗ്രഹിക്കുന്നവരായ കുട്ടികൾ. അവരുടെ ജന്മം അത്തരം ഒരു വീട്ടിലായിപ്പോയി എന്ന ഒരു തെറ്റ് മാത്രമല്ലേ സംഭവിച്ചിട്ടുള്ളൂ. ജീവിതത്തിൽ ഓരോരോ കാര്യങ്ങൾ നാം ചികഞ്ഞു നോക്കുമ്പോൾ പണമോ, വിദ്യാഭ്യാസമോ, ഒരു ജോലിയോ കിട്ടിയതു കൊണ്ട് മാത്രം നന്മ വരുമെന്ന് കരുതുക വയ്യ.
സ്നേഹിക്കുന്നവരും നല്ലവരുമായ കുറെയാളുകൾ നമുക്ക് ഓരോരുത്തർക്കും ഉണ്ടാകണം. സ്നേഹം അത് യാഥാർത്ഥ്യമായി തന്നെയായിരിക്കുകയും വേണം. അതായത് വെറും പ്രകടനമായിരിക്കരുത്. ഓരോരുത്തരും പരസ്പരം ബഹുമാനിച്ചെങ്കിൽ മാത്രം അത് നിലനില്ക്കുകയുള്ളു. അതിന് മതമോ ജാതിയോ, വലിയവനോ ചെറിയവനെന്നോ, പ്രായഭേദങ്ങളോ ഒന്നും ബാധകമല്ലെന്നു തന്നെ പറയാം. ഒരു കുട്ടിയോട് പോലും എടാ പോടാ എന്നതിന് പകരം പേര് വിളിക്കുകയോ മോനേ എന്ന് കൂട്ടിച്ചേർത്തു വിക്കുകയോ ചെയ്യുമ്പോൾ അവനിൽ യഥാർത്ഥത്തിൽ ഒരു വിശ്വാസവും സ്നേഹവും ഉണ്ടായിക്കൊണ്ടിരിക്കും. ഈ അവസ്ഥ ഇന്ന് പ്രത്യേകിച്ചും മലയാളികളായ നമ്മളിൽ നിന്നും അകന്നു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണെന്നാണ് എനിക്ക് തോന്നുന്നത്.
മല്ലികേ, ഇന്ന് സംസാരം വളരെ നീണ്ടു പോയി തല്ക്കാലം നിറുത്താം. സമയം പതിനൊന്നരയായി. നീ...
