4 views
ഓർമ്മയിലെ വാകമരം
പതിവുപോലെ അവൾ വഴിയരികിലുടെ നടന്നു നീങ്ങി, എവിടെ നോക്കിയാലും വാക പുത്തിരിക്കുന്നു. അവൾ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന ഒരു മരബഞ്ചിൽ നിലയുറപ്പിച്ചു. പ്രഭാതത്തിന്റെ രശ്മികൾ അവളുടെ മുടിയിഴകളിൽ തഴുകി കടന്നു പോയി ,പലരും അതിലെ കടന്നുപോയി...എല്ലാവരും അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കുന്നതായി അവൾക്കു തോന്നി .
അവൾ അപ്പോഴും തന്റെ മനസ്സിലുള്ള
കണ്ണുകൾക്കായി കാത്തിരുന്നു .ഏറെ വൈകാതെ ദൂരെ നിന്നും ഒരു പുരുഷരൂപം തന്റെ അടുത്തെക്ക് വരുന്നതായി അവൾ കണ്ടു .അവൾ ദ്രുതഗതിയിൽ അവിടെ നിന്നും എണീറ്റു . പണ്ട് വായനശാലയിൽ കണ്ടുമുട്ടുമ്പോൾ ഉണ്ടായിരുന്ന ചിരിയും ഉത്സാഹവും ആ മുഖത്തും കണ്ണുകളിലും കണ്ടില്ല. ആ രൂപം അടുത്തുവരുന്തോറും ഹൃദയത്തിൻറെ താളം അല്പം ഉയർന്നു . അയാൾ അടുത്തെത്തി ,കുറച്ചു ദൂരം നടക്കാൻ ക്ഷണിച്ചു , ഞാൻ മടിക്കാതെ നടന്നു .വാകപൂക്കൾ ചിതറിക്കിടക്കുന്ന പാതയിലൂടെ ഞങ്ങൾ നടന്നു നീങ്ങി , പക്ഷേ പണ്ട് നടക്കുമ്പോൾ ഞങ്ങൾക്കിടയിൽ ഉണ്ടാകാത്ത ഒരു മൗനം ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചു. എന്ത് പറയണമെന്നറിയാതെ ഞാൻ അല്പം ഒന്ന് പരിഭ്രമിച്ചു .എന്നാൽ നന്ദു എന്റെ ആ പരിഭ്രമം അവസാനിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് സംസാരിക്കാൻ തുടങ്ങി ....
"നമ്മൾ കണ്ടിട്ട് ഏകദേശം പത്ത്
പത്തുവർഷമായി അല്ലെ സീത ..."
നന്ദു ചോദിച്ചു .
എന്നാൽ ആ ചോദ്യത്തിൽ ആ കാലയളവിലെ ജീർണിച്ച ചിന്തകൾ പേറുന്ന ഒരു മനസ്സിന്റെ വ്യാകുലതകൾ മിന്നിമറയുന്ന തോന്നി. സീതയുടെ മനസ്സിൽ പഴയ ഓർമ്മകൾ ഉണർന്നു ശബ്ദമിടറി, അവന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി മറുപടി പറയാൻ അവൾക്ക് സാധിച്ചില്ല. വാകമരങ്ങളിൽ കാറ്റ് തലോടുമ്പോൾ പൂക്കൾ ആടിയുലഞ്ഞു ,എന്നാൽ അതെല്ലാം ഒരു നിമിഷം നിശ്ചലമായതായി അവൾക്ക് തോന്നി .അവന്റെ കണ്ണുകളെ നേരിടാൻ സാധിക്കാതെ അവൾ മുഖം തിരിച്ചു .
വാകപൂക്കളാൽ രക്തവർണ്ണമായ ആ പാതയിലൂടെ അവൾ അല്പം മുൻപോട്ടു നീങ്ങി. തിരിഞ്ഞുനിന്ന് അവൾ പറഞ്ഞു .......
കാലങ്ങൾക്കു മുൻപ് പ്രണയത്തിൻറെ വേരുകൾ ആഴത്തിൽ മനസ്സിൽ പടർന്നിരുന്നു ,എന്നാൽ കാലങ്ങൾ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവയെല്ലാം പഴയ പുസ്തകത്താളിലെ മങ്ങിയ അക്ഷരങ്ങൾ പോലെ മാറിയിരിക്കുന്നു .....ഇനി അത് പഴയ രൂപാന്തരം പ്രാപിക്കുമോ .....അവളുടെ കണ്ണൂകൾ ഒരു ചോദ്യത്തോടെ അവനെ നോക്കി ........
അവൻ ഒരു നെടുവീർപ്പോടെ പറഞ്ഞു ഇനിയും നമ്മൾക്ക് പ്രണയിക്കാം ഒന്നും പ്രതീക്ഷിക്കാതെ ഉള്ള പ്രണയം.... ഈ വാക്കുകൾ കാറ്റിലൂടെ അന്തരീക്ഷത്തിൽ അലയടിച്ചു........അവളുടെ മനസ്സിൽ തിങ്ങി നിന്നിരുന്ന വികാരം കണ്ണുകളിൽ നിന്നും രണ്ടിറ്റു കണ്ണുനീർ പൊഴിയിച്ചു. പെട്ടെന്നുണ്ടായ ഗാഢമായ ആലിംഗനത്തിൽ അവളുടെ ഹൃദയം ക്രമാതീതമായി ഒന്നിടിച്ചു ......വാകപൂക്കൾ വിതറിയ ആ പാതയിലൂടെ അവർ ഒരുമിച്ച് നടന്നുനീങ്ങി .....അപ്പോഴും വാകപൂക്കൾ അടർന്നു വീഴുന്നുണ്ടായിരുന്നു.........
© All Rights Reserved by Priyamol prakash
അവൾ അപ്പോഴും തന്റെ മനസ്സിലുള്ള
കണ്ണുകൾക്കായി കാത്തിരുന്നു .ഏറെ വൈകാതെ ദൂരെ നിന്നും ഒരു പുരുഷരൂപം തന്റെ അടുത്തെക്ക് വരുന്നതായി അവൾ കണ്ടു .അവൾ ദ്രുതഗതിയിൽ അവിടെ നിന്നും എണീറ്റു . പണ്ട് വായനശാലയിൽ കണ്ടുമുട്ടുമ്പോൾ ഉണ്ടായിരുന്ന ചിരിയും ഉത്സാഹവും ആ മുഖത്തും കണ്ണുകളിലും കണ്ടില്ല. ആ രൂപം അടുത്തുവരുന്തോറും ഹൃദയത്തിൻറെ താളം അല്പം ഉയർന്നു . അയാൾ അടുത്തെത്തി ,കുറച്ചു ദൂരം നടക്കാൻ ക്ഷണിച്ചു , ഞാൻ മടിക്കാതെ നടന്നു .വാകപൂക്കൾ ചിതറിക്കിടക്കുന്ന പാതയിലൂടെ ഞങ്ങൾ നടന്നു നീങ്ങി , പക്ഷേ പണ്ട് നടക്കുമ്പോൾ ഞങ്ങൾക്കിടയിൽ ഉണ്ടാകാത്ത ഒരു മൗനം ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചു. എന്ത് പറയണമെന്നറിയാതെ ഞാൻ അല്പം ഒന്ന് പരിഭ്രമിച്ചു .എന്നാൽ നന്ദു എന്റെ ആ പരിഭ്രമം അവസാനിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് സംസാരിക്കാൻ തുടങ്ങി ....
"നമ്മൾ കണ്ടിട്ട് ഏകദേശം പത്ത്
പത്തുവർഷമായി അല്ലെ സീത ..."
നന്ദു ചോദിച്ചു .
എന്നാൽ ആ ചോദ്യത്തിൽ ആ കാലയളവിലെ ജീർണിച്ച ചിന്തകൾ പേറുന്ന ഒരു മനസ്സിന്റെ വ്യാകുലതകൾ മിന്നിമറയുന്ന തോന്നി. സീതയുടെ മനസ്സിൽ പഴയ ഓർമ്മകൾ ഉണർന്നു ശബ്ദമിടറി, അവന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി മറുപടി പറയാൻ അവൾക്ക് സാധിച്ചില്ല. വാകമരങ്ങളിൽ കാറ്റ് തലോടുമ്പോൾ പൂക്കൾ ആടിയുലഞ്ഞു ,എന്നാൽ അതെല്ലാം ഒരു നിമിഷം നിശ്ചലമായതായി അവൾക്ക് തോന്നി .അവന്റെ കണ്ണുകളെ നേരിടാൻ സാധിക്കാതെ അവൾ മുഖം തിരിച്ചു .
വാകപൂക്കളാൽ രക്തവർണ്ണമായ ആ പാതയിലൂടെ അവൾ അല്പം മുൻപോട്ടു നീങ്ങി. തിരിഞ്ഞുനിന്ന് അവൾ പറഞ്ഞു .......
കാലങ്ങൾക്കു മുൻപ് പ്രണയത്തിൻറെ വേരുകൾ ആഴത്തിൽ മനസ്സിൽ പടർന്നിരുന്നു ,എന്നാൽ കാലങ്ങൾ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവയെല്ലാം പഴയ പുസ്തകത്താളിലെ മങ്ങിയ അക്ഷരങ്ങൾ പോലെ മാറിയിരിക്കുന്നു .....ഇനി അത് പഴയ രൂപാന്തരം പ്രാപിക്കുമോ .....അവളുടെ കണ്ണൂകൾ ഒരു ചോദ്യത്തോടെ അവനെ നോക്കി ........
അവൻ ഒരു നെടുവീർപ്പോടെ പറഞ്ഞു ഇനിയും നമ്മൾക്ക് പ്രണയിക്കാം ഒന്നും പ്രതീക്ഷിക്കാതെ ഉള്ള പ്രണയം.... ഈ വാക്കുകൾ കാറ്റിലൂടെ അന്തരീക്ഷത്തിൽ അലയടിച്ചു........അവളുടെ മനസ്സിൽ തിങ്ങി നിന്നിരുന്ന വികാരം കണ്ണുകളിൽ നിന്നും രണ്ടിറ്റു കണ്ണുനീർ പൊഴിയിച്ചു. പെട്ടെന്നുണ്ടായ ഗാഢമായ ആലിംഗനത്തിൽ അവളുടെ ഹൃദയം ക്രമാതീതമായി ഒന്നിടിച്ചു ......വാകപൂക്കൾ വിതറിയ ആ പാതയിലൂടെ അവർ ഒരുമിച്ച് നടന്നുനീങ്ങി .....അപ്പോഴും വാകപൂക്കൾ അടർന്നു വീഴുന്നുണ്ടായിരുന്നു.........
© All Rights Reserved by Priyamol prakash
