தோரணங்களால் அலங்கரித்தது போல் ஒரு தோட்டம். அங்கு அங்கு வண்ணம் தீட்டியது போல் பூக்கள். அதில் வாசம் மாறாமல் தினமும் பல வித வடிவங்களில் பூத்துக் குலுங்கும் மலர்கள்.

அந்த தோட்டத்திற்கு நடுவே ஒரு வீடு, அதன் முற்றத்தில் அழகாக ஒரு கோலம் போடப்பட்டிருந்தது. அப்படியே உள்ளே சென்று பார்த்தால் சுற்றி அறைகளாக கொண்டது, ஆனால் நடுவே துளசி மாட முற்றம் அமைந்திருந்தது, அங்கு பூஜை செய்ய பட்டிருந்தது. அதனால், அந்த வீடே மங்களகரமாக இருந்தது.

அந்த தோட்டத்தில் விளையாடி கொண்டிருந்தது ஒரு குழந்தை.

அவன்,
மலராத மொட்டுகளை போன்ற கண்களை கொண்டவன்,
ரோஜவை போன்ற மென்மையான இதழ்கள் உடையவன்,
கொடிகளை போன்ற சுருண்ட கேசம் பெற்றவன்,
கண்டவுடன் புன்னகைக்கும் முகம் உடையவன்,
கேட்டவுடன் இனிக்கும் குரலை வரமாக பெற்றவன்,
இப்படி வர்ணித்து கொண்டே செல்லலாம் அவன் அழகை......

மலரழகன் என்று அந்த குழந்தைக்கு பெயரை சூட்டி அகம் மகிழ்ந்தனர் அவனது பெற்றோர்.

அவனுக்கு இப்பொழுது ஐந்து வயது. மலரழகன் அவர்களுக்கு கல்யாணமாகி ஐந்து வருடம் கழித்து பிறந்தவன், இவன் இவர்களின் காதலில் பூத்தவன்.

மலரழகனின் அம்மா கயல்,

பெயருக்கு ஏற்றாற்போல் அழகானவள்,
எப்பொழுதும் புன்னகைக்கும் முகம் கொண்டவள்,
இரக்க குணம் உடையவள்,
அனைவரிடத்திலும் அன்பாக நடந்து கொள்பவள்.

அப்பா மதி,

மதியை போன்ற பிரகாசிக்கும் முகம் கொண்டவன்,
கட்டுடலுக்கு சொந்தகாரன்,
தான் நேசிப்பவர்களுக்காக எதையும் எதிர்த்து நிற்பவன்,
அதனால் முரடன் என்று பெயர் பெற்றவன்.

இவர்களின் காதல் கல்யாணத்திற்கு பிறகே...