പ്രതാപസിംഹന്‍ -മൂന്ന്
"അയ്യോ അമ്മേ കാട്ടുപൂച്ച! ഒരു നിലവിളി."

എന്തവാ അപ്പൂപ്പാ ഈ പേടിപ്പിക്കുന്നത്-ആതിര ചോദിച്ചു.

അതേ മോളേ പ്രതാപസിംഹന്റെ മൂന്നു വയസ്സുള്ള മകളുടെ പേടിച്ചുള്ള കരച്ചിലാണ് കേട്ടത്.. ഭാര്യയും , മകനും മകളുമായി അദ്ദേഹം കാട്ടില്‍ താമസിക്കുകയാണല്ലോ.

സാമന്തന്മാരുമായി അക്ബറെ തോല്പിക്കുന്നതിനു വേണ്ടിയുള്ള പ്ലാനും പദ്ധതിയും ദിവസവും ചര്‍ച്ച ചെയ്യുമെങ്കിലും ഒരിടത്തും എത്തുന്നില്ല. സഹായികള്‍ കുറയുന്നു. ശമ്പളം കിട്ടാത്തതുകൊണ്ട് യോദ്ധാക്കളും ഉപേക്ഷിച്ചു തുടങ്ങി. ദേശസ്നേഹം കൊണ്ടു മാത്രം ജീവിക്കാന്‍ പറ്റില്ലല്ലോ. ശക്തസിംഹന്റെ വിവരവും ഇല്ല. ആകെപ്പാടേ നിരാശ ബാധിച്ചു തുടങ്ങി.
അങ്ങിനെ ഇരിക്കുന്ന സമയത്താണ് ഒരു ദിവസം മേല്പറഞ്ഞ സംഭവം നടക്കുന്നത്. ഭീലന്മാര്‍ കൊണ്ടുകൊടുത്ത ഏതോ കിഴങ്ങു പുഴുങ്ങി മകള്‍ക്ക് കൊടുത്തിട്ട് അമ്മ വെള്ളമെടുക്കാന്‍ പോയതാണ്. ഒരു കാട്ടുപൂച്ച വന്ന് കുഞ്ഞിനേ തള്ളിയിട്ട് കിഴങ്ങും കൊണ്ടു കടന്നു. നിലവിളി കേട്ട് ഓടിവന്ന അമ്മ കാണുന്നത് നിലത്തുവീണു കിടന്ന് വിറയ്ക്കുന്ന മകളേയാണ്. പാവം ആ അമ്മ എന്തു ചെയ്യും! സഹായത്തിന് ആകെയുള്ളത് ഒരു ഭീലപ്പെണ്‍കുട്ടിയാണ്. ആണുങ്ങളെല്ലാം യുദ്ധകാര്യത്തിനു നടക്കുകയാണ്.

കുഞ്ഞിനേ ഒരു ചാക്കില്‍ കിടത്തി ആ അമ്മ കൂട്ടിരുന്നു. ഭയം കൊണ്ടോ എന്തൊ കുഞ്ഞിന് ഭയങ്കര പനി. ശരിക്കുള്ള ആഹാരമില്ലാ‍തെ ക്ഷീണിച്ചിരുന്ന കുഞ്ഞിന് പനിയും കൂടി വന്നതോടുകൂടി പിച്ചും പേയും പറയാന്‍ തുടങ്ങി. വൈകിട്ടു പ്രതാപസിംഹന്‍ വന്നപ്പോഴേയ്ക്കും ഒരു നേരിയ ശ്വാസം മാത്രം. ഭീലവൈദ്യന്മാരൊക്കെ വന്നു പരിശോധിച്ചു. പക്ഷേ രാത്രിയായപ്പോഴേക്കും കുട്ടി പരലോകം പ്രാപിച്ചു.

ഇതുകൂടി ആയപ്പോഴേക്കും പ്രതാപന്‍ ശരിക്കും തളര്‍ന്നുപോയി. ആത്മവിശ്വാസം നഷ്ടപ്പെട്ട അദ്ദേഹം അക്ബറുമായി സന്ധിക്കു തയ്യാറായി.
മാളികകളിലിരുന്ന് സര്‍വ്വ സൌഭാഗ്യങളും...