"ది ఎఫైర్ (ruins a human life) - 7" కి

కొనసాగింపు...

"ది ఎఫైర్ (ruins a human life) - 8"

నాకంటూ సపోర్ట్ చేసే వారు ఎవరూ లేరు. అమ్మ కూడా చిన్నప్పుడే క్యాన్సర్ వచ్చి చనిపోయింది. ఆర్నెల్లు తిరక్కుండానే నాన్న రెండో వెళ్లి చేసుకున్నాడు.
చివరికి నాన్న కూడా 2015లో కాలం చేసారు. బైపోలార్ డిజార్డర్ వల్ల చిన్నప్పటి నుంచి ఇంట్రోవర్ట్ గా మారిపోయాను. ఎవరితోను ఎక్కువ మాట్లాడక పోవడం వల్ల గర్వం, పొగరు అనుకుని నన్ను బంధువులు అందరూ వదిలేసారు. ఇప్పుడు నేనొక అనాథని. నాకంటూ ఎవరూ లేరు.

అంతా నా భార్య తరుపు వాళ్ళే. ఇక చేసేదేం లేక, విషయం మా అత్తగారికి, మా బావమరిదికి వివరించాను. వాళ్ళు కూడా చివరికి నన్నే తప్పుపట్టారు.
"నువ్వు తప్పు చేసిన తర్వాతే, మా కూతురు కూడా తప్పు చేసింది. ఆడదైనా అది ఉద్యోగం చేసి నీకు చేదోడు వాదోడుగా ఉంటుంది. మెల్లగా అదే తెలుసుకుంటుందిలే!" అని నాకు నచ్చచెప్తున్నారు.

కానీ తను మాత్రం నా ముందే ప్రకాశ్ తో తరుచూ ఫోన్ మాట్లాడుతుంది.

"నువ్వు మగాడివేనా అసలు, మగాడంటే ప్రకాష్...!
అలాంటి వాడితో ఏ ఆడదైనా సుఖంగా ఉంటుంది. అతనితో మాట్లాడితే నా మనసు కూడా చాలా హ్యాపీగా ఉంటుంది" అంటూ నన్ను మరింత క్షోభ పెడుతుంది.

నాతో దాదాపు సంవత్సరం నుండి శారీరకంగా కలవడం మానేసింది. భార్యా భర్తలు తప్పులు చేస్తే పిల్లలు అనాథలు అవుతారు. నా కూతురుకి ఆ కష్టం రాకూడదు. వాళ్ళిద్దరికీ ఒకరంటే ఒకరికి ఇష్టం కాబట్టి, ఇలా అక్రమ సంబంధం మానేసి అందంగా పెళ్లి చేసుకుని సంతోషంగా ఉండి, నా చిట్టి తల్లిని బాగా చూసుకుంటారని ఆశీస్తున్నాను. నా చివరి కోరిక ఇదే.

మూడు నెలలు నుండి సూసైడ్ చేసుకోవాలని చాలా ప్రయత్నిస్తున్నాను..
కానీ, "నా కూతురి భవిష్యత్తు ఏమవుతుందో ?" అనే ఆలోచనతో వాయిదా వేస్తూ వచ్చాను. ఇంకా ఓపిక పట్టడం నా వల్ల కావట్లేదు. ఒకే...