DISCLAIMER:

BATHALUMAN: Kap Angya Rihan is just my first attempt story to publish here. But I'm not really still working with its whole plot, although I have a planned twist now.

Now, What We Have is the compilation of short stories I made when I was still young and until now, yeah. So, I hope you will like it or even though, you will not, it's okay, I'm still good with it.

No plagiarism, ha? Thanks! As always, this was written in Filipino language, yet, with a touch of English language too. This is only FICTION. Thanks again.

---

WHITE BUTTERFLY

IPINATONG KO ang aking ba-ba sa pasamano ng bintana. Kasabay niyon ay ang pagbuntong-hininga ko. Kailan kaya siya babalik? Bakit hindi ko pa rin siya nakikita hanggang ngayon? Nasaan na ba talaga si Autumn? Nasaan na ang girlfriend ko? Ang daming tanong na nabubuo at naglalaro na sa aking isipan pero napapagod na ako sa kakagawa ng mga sagot sa sarili kong tanong na hindi ko naman nga alam kung totoo ba o hindi. Siyempre, gawa-gawa ko lang iyon. I'm answering my own questions just to console my feelings, just to pacify myself.

Narinig ko na mayroong kumakatok sa pinto ng aking kwarto. Napalingon ako roon at napipilitan akong tumayo upang pagbuksan kung sino man ang kumakatok na iyon. "Sino yan?" Walang buhay na tanong ko at pagkatapos ay binuksan ko na ang pintuan. Tumambad sa akin ang malungkot na mukha ng nakababata kong kapatid na si Symon. "Bakit? Anong kailangan mo? May papaturo ka ba sa aking assignment mo? O kailangan mo ng baon? Ano?" Tanong ko agad sa kaniya.

Napakamot siya sa batok. "Hindi, kuya. Grabe ka naman. Pinapatingin ka lang sa akin ni mama. Hindi ka na lumabas para kumain ng tanghalian. Ano ba talagang nangyayari sa iyo?" Nag-aalala niyang tanong at tuluyan na itong pumasok sa kwarto ko. Napabuga na lamang ako ng hangin at umiling ako sa kaniya. "Kuya naman. Bakit kailangan mo pang magsinungaling? Tutal, hindi naman na bumalik si ate Autumn, edi mag-move on ka na sa kaniya! Hindi ba?" Parang cool lang na wika niya sa akin. Para bang napakadali lang na gawin ang mga sinasabi niya sa paraan nang pananalita niya. Pero hindi. Hindi naman eh.

"Lumabas ka na lang. Nakaka-badtrip ka." Naiirita kong pangtataboy sa kaniya at itinuro ko ang pintuan. "Lumabas ka na lang, Symon. Pagod ako. Wag ka nang makulit." Nanghihina ko pang pakiusap sa kaniya at tumungo ako sa aking kama para doon humiga.

"Kuya, may white butterfly oh!"

"Oh, just shut up, Symon! Kanina pa dakdak nang dakdak ang bunganga mo, naririndi na ako!...