கதை சிறிது !
காலை
சுத்தமாகக் குளித்து விட்டு
கடவுள் வணக்கம்
முடிந்த பிறகு ,
வத்தலை உலர்த்த
மொட்டைமாடிக்குப்
போனேன் !
அந்த நேரத்தில் அங்கு
வழக்கமாக வரும்,
பக்கத்து வீட்டுப்
பெண்ணைப்
பார்த்துப் ,
பைத்தியமானேன் !
அவளை,
சத்தமில்லாமல் நித்தம்
தொடரும் நிழலாகத்
தொடர்ந்தேன் !
பித்தம் ஏறித்தான்
தொடர்கிறே- னென
யெண்ணி,
மத்தியானம் போய்
மருத்துவரைப்
பார்த்தேன் !
அவரோ,
இது காதல் ! திருமணத்தில்
தான் குணமாகும்
என ,
சத்தியம் செய்து சொல்லி
விட்டார் !
இந்த காதல் வேண்டாமென
எத்தனை தரஞ் -
சொன்னாலும்
கேட்க்காத புத்திக்கு ,
ராத்திரி 10 மணி வரை புத்தி
சொல்லி விட்டு,
பட்டினியோடுப்
படுத்து விட்டேன் !
சுத்தமாகத் தூக்கம்
வரவில்லை -யென-வேக்
கத்தி ஆர்பாட்டம் பண்ணி
அரற்றும் மனதை ,
அழுது ஆற்றிய பின் ,
சுற்றும் மின்விசிறியை
நிறுத்தி விட்டு ,
போர்வையை இழுத்துப்
போர்த்திக் கொண்டு ,
மீண்டும் படுக்கப் போனேன் !
களைத்துப் போயிருந்த
மனம்
செத்தது போல் ,
தூக்கத்தில் ஆழ்ந்து விட்டது !
மறுநாள் காலைத் தட்டப் -
பட்டக் கதவைத் திறந்தேன் !
பக்கத்து வீட்டுப் - பெண்
நின்றிருந்தாள் !
நேற்று நடந்ததை முகத்தில்
காட்டிக் கொள்ளாமல் ,
என்ன? என வினவினேன் !
உனக்கு நம்பிக்கை யில்லை
யென்றால் ,
நாளைக்கு கூட நமது
திருமணத்தை முடித்துக்
கொள்ளலா - மென்றாள் !
உளராதே ! அப்படி -யெல்லாம்
ஒன்றுமில்லை - யென
முணகினேன் !
அப்படியா?
உன்னை பரிசோதித்த
மருத்துவர் எனது தாய் மாமா
என்றாலே ,
அந்த நொடி அழுவதா ?
சிரிப்பதா ?
என,
எனக்குத் தெரியவில்லை !
...................................................
மருத்துவரிடம்
உண்மையை
முகவரியோடு
சொல்வது
சரியா?
தவறா?
.................................................
© s lucas
சுத்தமாகக் குளித்து விட்டு
கடவுள் வணக்கம்
முடிந்த பிறகு ,
வத்தலை உலர்த்த
மொட்டைமாடிக்குப்
போனேன் !
அந்த நேரத்தில் அங்கு
வழக்கமாக வரும்,
பக்கத்து வீட்டுப்
பெண்ணைப்
பார்த்துப் ,
பைத்தியமானேன் !
அவளை,
சத்தமில்லாமல் நித்தம்
தொடரும் நிழலாகத்
தொடர்ந்தேன் !
பித்தம் ஏறித்தான்
தொடர்கிறே- னென
யெண்ணி,
மத்தியானம் போய்
மருத்துவரைப்
பார்த்தேன் !
அவரோ,
இது காதல் ! திருமணத்தில்
தான் குணமாகும்
என ,
சத்தியம் செய்து சொல்லி
விட்டார் !
இந்த காதல் வேண்டாமென
எத்தனை தரஞ் -
சொன்னாலும்
கேட்க்காத புத்திக்கு ,
ராத்திரி 10 மணி வரை புத்தி
சொல்லி விட்டு,
பட்டினியோடுப்
படுத்து விட்டேன் !
சுத்தமாகத் தூக்கம்
வரவில்லை -யென-வேக்
கத்தி ஆர்பாட்டம் பண்ணி
அரற்றும் மனதை ,
அழுது ஆற்றிய பின் ,
சுற்றும் மின்விசிறியை
நிறுத்தி விட்டு ,
போர்வையை இழுத்துப்
போர்த்திக் கொண்டு ,
மீண்டும் படுக்கப் போனேன் !
களைத்துப் போயிருந்த
மனம்
செத்தது போல் ,
தூக்கத்தில் ஆழ்ந்து விட்டது !
மறுநாள் காலைத் தட்டப் -
பட்டக் கதவைத் திறந்தேன் !
பக்கத்து வீட்டுப் - பெண்
நின்றிருந்தாள் !
நேற்று நடந்ததை முகத்தில்
காட்டிக் கொள்ளாமல் ,
என்ன? என வினவினேன் !
உனக்கு நம்பிக்கை யில்லை
யென்றால் ,
நாளைக்கு கூட நமது
திருமணத்தை முடித்துக்
கொள்ளலா - மென்றாள் !
உளராதே ! அப்படி -யெல்லாம்
ஒன்றுமில்லை - யென
முணகினேன் !
அப்படியா?
உன்னை பரிசோதித்த
மருத்துவர் எனது தாய் மாமா
என்றாலே ,
அந்த நொடி அழுவதா ?
சிரிப்பதா ?
என,
எனக்குத் தெரியவில்லை !
...................................................
மருத்துவரிடம்
உண்மையை
முகவரியோடு
சொல்வது
சரியா?
தவறா?
.................................................
© s lucas