त्या दोघांचा ब्रेक ऑफ झला होता... त्याला नोकरी लागायला वेळ होती अजुन...

पण ती थांबायला तयार नव्हती.... शेवटी गेली ती त्याला सोडून.....

आणि तो सतत तिला आठवून रडत राहायचा..... प्रेम... विश्वास... भावना...

यावरचा विश्वास उडून गेला होता त्याचा.... त्या गोष्टीला ३ वर्ष झाली...

पण त्याने लग्न न करण्याचा निर्णय घेतला.... घरचे तर नेहमी मागे लागून राहायचे...

पण हा नेहमी टाळाटाल करायचा.... पण एकदा त्याची आई त्याला न विचारताच मुलीकडच्याना बोलावते....

तो येतो ऑफीस मधून.... सगळे बसलेळेच असतात....

सगळे स्मोर असल्यामुळे तो टाळाटाल न करता गप बसतो.... मुलीकडे पाहायची तर ईछा नसते....

पण घरचे सगळे खुपच आग्रह करतात.... बोलण्यासाठी बाहेर घेऊन जाण्याचा आग्रहा करतात...

दुसर्या दिवशी भेटणाचा ठरता.... त्या दिवशी कसा तरी तिला नकार द्याचा हाच विचार तो रात्र भर करत असतो....

दुसर्‍या दिवशी ते भेटतात... संध्याकाळचे ४ वाजले असतात....

तेवढयत त्याला ऑफीस मधून फोन येतो... तसा ही त्याला तिला नकार द्याचा असतो...

बोल्यची पण ईछा नसते... म्हणून तो तिला बोलतो...

मला ऑफीस मधे जरा थोडा वेळ काम आहे तुमची हरकत नसेल तर आपण जाऊया का...? "

ती"ठीक आहे" दोघेही टॅक्सीत बसतात...

पूर्ण वेळ शांतच.... कोणीच काहीच बोलत नाही....

ऑफीस येत.... ते बिल्डिंग पाशी येतात...

तो तिला म्हणतो वर चल... पण ती म्हणते उगीच ऑफीस मधले गैर समज करतील मी थांबते खाली तू ए जाऊन..."

आणि तो जातो.... तो ऑफीस मधेजातो..

काम करत असतो... त्याचे साहेब त्याला बोलावतात...

आणि त्याला प्रमोशन चा लेटर देतात... आणि बाहेर देशात जाणायची संधी पण असते.....

तो खूपच खुश होतो... पण त्याचे साहेब बोलतात...

की तुला आताच्या आता मला एक प्रेज़ेंटेशन तयार करून द्यावा लागेल....

मला लवकरात लवकर त्याना सेंड करायचा आहे... तो तयार होतो..

आणि लागतो कामाला.... ती खाली वाट बघत आहे हे विसरुनच जातो तो....

६ वाजतात..नंतर ७...८...८.३०....फाइनली त्याचा प्रेज़ेंटेशन तयार होत...

तो जातो साहेबाना द्यायला... ते पण खुश होतात....

साहेब"जा आता घरी जा आणि घरच्यानापण आनादाची बातमी दे.... ते ही वाट बघत असतील ना....."

त्याला अचानक आठवत... तो तिला खालीच सोडून आला होता...

आणि या प्रेज़ेंटेशन मुळे विसरूनच गेला होता....

ती गेली असेल निघून असाही त्याला वाटत पण जर थांबली असेल तर... तो लगेच निघतो तिथून...

मन खूपच अस्वस्थ असता त्याचा...

तो गेट बाहेर येतो... पाहतो तर काय...

ती असते एका आडोशयाला उभी.... त्याला काय बोलावा सुच्ताच नाही...

तो"सॉरी ग... मी विसरुनच गेलो होतो... मला वाटला तू गेली अशिल...

तू गेली का नाहीस...? मला फोन तर करायचा ना....."

ती "अरे तूच तर बोलला की थोडा वेळ काम आहे म्हणून.... मला वाटला येशील लगेच...

आणि फोन करायला... तुझा नंबर आहे का माज्या कडे...

मनात आला तुझ्या घरी तुज्या बाबाना विचारावा नंबर...

पण मग ते तुलच ओरडले असते नंतर...

आणि माज्या घरच्याना विच्रला असत तर त्याचा पण तुज्याविषयी गैर समज झाला, असता...

वरती जावा वाटल पण परत ऑफीस मधे तुला डिस्टर्ब होएल म्हणून... नाही आले....

आणि तू बोलला होतास ना येतो...

मग ...."

तिला काय बोलावा हेच समजत नाही त्याला.... पण तीच मन आवडता त्याला...

तो"मला आवडली तू."

 ती"अरे पण अस आचनक... आपण अजुन काही बोललो पण नाही...

तू ओळखताही नाही मला अजुन नीट... लगेच अस ठरवायचा कारण..?"

तो"हो....

कारण आहे.... पण मला एक सांगायचा आहे तुला.....

मी एका मुलीवर खूपप्रेम करत होतो... ती ही करत होती....

पण लग्नासाठी ती तयार नव्हती... तिला माज्या प्रेमा सोबत...

माझे पैसे... नाव... प्रसिधी... हेही हव होत...

पण तेव्हा माज्या कडे काहीच नव्हता... मी तिला थोडा वेळ मागितला...

पण तोही ती द्यायला तयार नव्हती... शेवटी गेली ती सोडून मला....

त्यानंतर माझा प्रेम आणि विश्वास सर्व निरार्थक वाटू लागला....

म्हणून मी नेहमी लग्नाला टाळाटाल करायचो... तुलाही नकार द्याचा हेच ठरवला होता मी...

खूप आधीच... पण आज जे झाला... त्याने माझे डोळे उघडले...

जिच्यावर मी एतका प्रेम करत होतो... ती ने मला कधी वेळ दिलाच नाही...

आणि आज माज्या फक्त एका शब्दावर.... तू एतका वेळ थांबलिस...

आणि मी विसरलो होतो हे एइकूणसुधा तू मला समजून घेतलास एतका....

कदाचित प्रेम होण्याला अजुन वेळ असेल आपल्यात.... पण मला तुझा स्वभावच आवडला....

ते पुरेस आहे आपल्या संसारसाठी.... हो ना...."

"जर तुलाही मी आवडलो असेल तर....सांग?" ती हळूच नजर खाली घेते...

त्याला तिचा उत्तरसमजत.... तो आई ला फोन करतो....

आणि बोलतो... "मला मुलगी पसंत आहे"

मित्राणो... लग्न करण्यासाठी प्रेम हे गरजेच असतच...

पण त्यापेक्ष्याही... एकमेकना समजून घेणा...

गरजेच असत....? आवडली तर नक्की शेयर करा.....♥♥

 प्रेम....

माझा स्वतःचा स्वतःलाच एक प्रश्न होता कि, " देवाने " प्रेम " नावाची इतकी सुंदर गोष्ट बनवली, तरी माणूस दुःखी का..? "




खूप विचार केला, खूप शोधण्याचा प्रयत्न केला कि याच उत्तर काय ..?




माणूस जन्माला आल्यापासूनच त्याची शोध मोहीम सुरु होते. जन्म घेतल्यानंतर नवजात बालक आपल्या आईला शोधत असत, तिच्यात प्रेम शोधण्याचा तो प्रयत्न करतो. तोच व्यक्ती थोडा मोठा होतो, चांगल्या मित्रांना शोधू लागतो, त्यांच्यामद्धे प्रेम शोधण्याचा तो प्रयत्न करतो. आणखीन थोडा मोठा होतो तोच "प्रेयसी " किंवा " प्रियकर " म्हणजेच तुमच्या आमच्या भाषेत " गर्लफ्रेंड " आणि "बॉयफ्रेंड " मद्धे आपल्याला हव असलेल प्रेम शोधण्याचा प्रयत्न करतो, आणि मित्रांनो हीच ती वेळ जेव्हा एखाद्या व्यक्तीच्या आयुष्याला नवे वळण मिळणार असते. खर तर " प्रेम" या गोष्टीचा शोध त्याने इथे येउन थांबवायला हवा पण तो अस करत नाही.




आपल्या जोडीदारासमोर आपण काहीतरी मोठाच अपेक्षांचा डोंगर उभा करतो, कारण त्यावेळी आपल्याला फक्त आणि फक्त स्वतःच्या मनाची काळजी असते, तुम्ही कितीही नाकारलत तरीही हि गोष्ट खरी आहे मित्रांनो, आपल्या जोडीदाराच वागण आपल्याला नाही पटलं तर आपण त्याच्याशी भांडतो, त्याने आपल्या मनासारखं वागावं हि इच्छा त्याच्या वर लादत असतो, लादणे हा शब्द मी अचूक वापरला आहे. कारण आपल्या जवळ असलेल्या अमुल्य गोष्टीला आपण त्यात मनासारखा बदल घडवून प्रेम करू इच्छित असतो.







प्रत्येक वेळी मनातलं दुःख तुमचा जोडीदार तुम्हाला शब्दानेच सांगेल अस नाही , काही तुम्हीही तुमच्या मानाने समजून घ्यायला हवं, पण काय करणार आपल्याला आपल्या मनातल्या अपेक्षांतून वेळ कुठे मिळतोय दुसर मन जाणून घ्यायला. असो ....तुम्हाला सांगतो तुमचा जोडीदार तो कसा हि असो पण त्याची एक खूप मोठी अपेक्षा असते तुमच्या कडून आणि ती असायला हि हवी तुम्हालाही कि , संपूर्ण दुनिया एकीकडे माझ्या विरोधात असेल तरी चालेल, पण त्यावेळी माझा जोडीदार माझ्या मतांसोबत आणि माझ्या विचारांना समजून माझ्या बाजूने ठाम उभा असावा " त्यावेळी पूर्ण दुनियेशी सामना करण्याची ताकद त्याच्यात फक्त तुम्ही त्याच्या सोबत असल्याने येते, आणि हि ताकद खरंच मोठ्यात मोठ्या संकटाला हरवू शकते.




माणसाचा " प्रेम " या गोष्टीचा शोध खरच व्यर्थ आहे, कारण ते त्याच्या मनात च आहे, जसा जंगलात कस्तुरीचा सुगंध शोधत भटकणारा हरीण, त्याला तर कधीच नाही कळल कि हि कस्तुरी त्याच्याच शरीरात आहे, तो जिथेही जाणार त्याला तिचा सुगंध येतच राहणार.




मग हा मनुष्य शोध कसला घेतोय...? मी सांगतो ...." स्वतःच्या मनाच्या सुखाचा " जो मरेपर्यंत पूर्ण नाही होत आणि नाही होणार.




हा शोध घेणारा व्यक्ती पुढे आणखीन काही वर्षांनी त्या आपल्या जोडीदारामद्धे आयुष्य भर मनासारखा साथ देणारी व्यक्ती शोधू लागतो. पुढे त्याच पती किंवा पत्नी मद्धे तो मनासारखं प्रेम शोधण्याचा प्रयत्न करतो. आणखीन काही वर्षांनी थरथरत्या हाताला शेवटच्या पावला पर्यंत गच्च हात देणारी व्यक्ती तो आपल्या जोडीदारामद्धे शोधू लागतो. शेवटी तो दिवस येतो जेव्हा याच व्यक्तीला आपली शोध मोहीम थांबवून या जगाचा निरोप घ्यायचा असतो. तुम्हाला काय वाटत याची शोध मोहीम संपली.....? नाही मित्रांनो, जगातून निरोप घेतल्यानंतर फक्त आपल्या मनातलं प्रेम आणि आदर दाखवण्यासाठी त्याचे जिवलग त्याचा १२ X १० चा हार घातलेल्या फोटो टांगण्यासाठी घराच्या भिंतीवर जागा शोधू लागतात.




आता तुम्हीच ठरावा जर तुमच्या आमच्या आयुष्याचा प्रवास असा आहे तर, ज्या गोष्टीचा शोध घेण्यासाठी आयुष्य घालवलं ते प्रेम होत कुठे

























































































































.