1 views
ती एक लबाड स्त्री होती
भाग 1 ला
संध्याकाळच्या वेळी साताऱ्याकडे जाणाऱ्या खंडाळा घाटामधील ट्रॅफीक फारच विरळ होता. एखादा ट्रक किंवा मधुनच एखादी कार साताऱ्याच्या दिशेने जात होती. थंडीचे दिवस होते. त्यात हवा जोरात होती हुडहुडी भरत होती. एक तरुणी रस्त्यात कुडकुडत ऊभी होती. ती येणाऱ्या गाडीला हात करुन लिफ्ट मागण्याचा प्रयत्न करीत होती. पण ती वळणावर उभी असल्यामुळे पटकन दिसत नव्हती किंवा वळण असल्यामुळे गाडीवाला न थांबता पुढे जात होता.
राजन आज खुशीत होता. बरेच दिवसा नंतर त्याच्या हाताला एक सावज लागल होत. त्याचा विश्वास संपादन करण्यात त्याने आयुष्यातील सहा महिने घालविले होते. जवळ जवळ तिन एक लाखाच कर्ज डोक्यावर होतं. ज्या होटेलमध्ये रहात होता त्याचेही २५-३० हजाराच देण होत केवळ राजनने आपल्या गोड बोलण्याच्या स्किलवर त्याला थांबवले होेते. आजच त्याने त्याचे देणे एकरकमी देऊन वर १० हजाराची ठेव फ्युचरसाठी त्याच्याकडे ठेवली होती.
होंडा सिटीचा लाभ त्याला झाला होता वर बॅगेत पन्नास लाखाची रक्कम होती. त्याने जेंव्हा मुंबई सोडली तेंव्हा त्याने काहीही प्लॅन केला नव्हता. गाडी कोल्हापूरकडे वळली तिकडेच तो निघाला होता. गाडीचा हिटर चालु होता आणि मस्त मुकेशची गाणी...
खुप स्टाइलमध्ये त्याने वळण घेतले आणि त्याला हात करणारी ती दिसली. थोड पुढं जाऊन त्यानं गाडी थांबवली. थोडा विचार करु लागला. तो पर्यंत ती धावतच आली. काचेवर आंगठीने ती टकटक करु लागली. थोडा विचार करत त्याने काच खाली केली.
सर मला प्लिज लिफ्ट द्याना. या सुनसान रस्त्यावर मी एकटीच आहे. मला खुप भिती वाटतेय. प्लिज. . मी तुमचे उपकार कधीही विसरणार नाही.
तिच्या एकंदर पहिरावावरुन ती सुशिक्षीत, चांगल्या घरातील असावी असे वाटत होते. तिच्याकडे एक सॅक होती ती ही ब्रँडेड असावी. हातावर उंची घड्याळ होते. मोबाईल ही भारीतला असावा. अंगावर जिन्स आणि टाॅप होता ते ही ब्रँडेडच असावेत.
माझ्याकडे पहात ती म्हणाली सर माझा मोबाईल पूर्णत: डिस्चार्ज झालाय. प्लीज हेल्प मी.
मी हात लांब करुन दार उघडले आणि म्हणालो कम इन साईड.
ती आत आली. बसली, शिताफीन गाडीच दार बंद केल. माझ्याकडे पहात एक मस्त स्माइल देत पुन्हा शिताफीन साईड बेल्ट ओढुन लावला. मी गाडी स्टार्ट केली दोन वळण पार करुन गाडी उताराला लागली.
सर आपण कुठे जाणार आहात?
कोल्हापूर, तुम्हाला कुठं जायचयं?
कोल्हापूरलाच! तुमची काही हरकत नसेल तर मी तुमच्या बरोबर येईन. नाहीतर अशा ठीकाणी सोडा तिथून मला एखाद वाहन मिळेल आणि सर थोडा वेळ मोबाईल चार्ज करु का?
मी तिला समोरची क्वाॅड दाखवली आणि तुम्हाला हव तर मी सोडतो कोल्हापूरला म्हणालो.
तिन पुन्हा माझ्याकडे पाहील गोड हासली आणि थँक्यु म्हणाली. सर आय होप माझी कंपनी तुम्हाला आवडेल बोअर नक्कीच होणार नाही. सर पाणी आहे का?
मी मागच्या सिटकडे बोट दाखवलं. तिने मागे हात करुन बाटली काढली व शांतपणे पाणी पिवू लागली. पुन्हा बाटली बंद करुन मागे ठेवली. जिन्स मधुन रुमाल काढुन तोंड पुसलं.
तुम्हाला चहा घेण आवडेल का? मी म्हणालो. .
हो नक्कीच अस म्हणून पुन्हा ती गोड हसली.
समोर एक होटेल दिसल मी पार्कींगला गाडी लावली तिने बेल्ट काढला. दार उघडून खाली उतरली. मी ही उतरलो. रिमोटने गाडी लाॅक केली. ती वाॅशरुमकडे वळली. मी ही गेलो. खुर्चीत बसता बसता वेटर आला. दोन सँडविच आणि दोन चहा तिने न विचारता आर्डर देऊन टाकली. तिच्या प्रत्येक हलचाली मोहक होत्या. ति वाॅशरुम कडून...
संध्याकाळच्या वेळी साताऱ्याकडे जाणाऱ्या खंडाळा घाटामधील ट्रॅफीक फारच विरळ होता. एखादा ट्रक किंवा मधुनच एखादी कार साताऱ्याच्या दिशेने जात होती. थंडीचे दिवस होते. त्यात हवा जोरात होती हुडहुडी भरत होती. एक तरुणी रस्त्यात कुडकुडत ऊभी होती. ती येणाऱ्या गाडीला हात करुन लिफ्ट मागण्याचा प्रयत्न करीत होती. पण ती वळणावर उभी असल्यामुळे पटकन दिसत नव्हती किंवा वळण असल्यामुळे गाडीवाला न थांबता पुढे जात होता.
राजन आज खुशीत होता. बरेच दिवसा नंतर त्याच्या हाताला एक सावज लागल होत. त्याचा विश्वास संपादन करण्यात त्याने आयुष्यातील सहा महिने घालविले होते. जवळ जवळ तिन एक लाखाच कर्ज डोक्यावर होतं. ज्या होटेलमध्ये रहात होता त्याचेही २५-३० हजाराच देण होत केवळ राजनने आपल्या गोड बोलण्याच्या स्किलवर त्याला थांबवले होेते. आजच त्याने त्याचे देणे एकरकमी देऊन वर १० हजाराची ठेव फ्युचरसाठी त्याच्याकडे ठेवली होती.
होंडा सिटीचा लाभ त्याला झाला होता वर बॅगेत पन्नास लाखाची रक्कम होती. त्याने जेंव्हा मुंबई सोडली तेंव्हा त्याने काहीही प्लॅन केला नव्हता. गाडी कोल्हापूरकडे वळली तिकडेच तो निघाला होता. गाडीचा हिटर चालु होता आणि मस्त मुकेशची गाणी...
खुप स्टाइलमध्ये त्याने वळण घेतले आणि त्याला हात करणारी ती दिसली. थोड पुढं जाऊन त्यानं गाडी थांबवली. थोडा विचार करु लागला. तो पर्यंत ती धावतच आली. काचेवर आंगठीने ती टकटक करु लागली. थोडा विचार करत त्याने काच खाली केली.
सर मला प्लिज लिफ्ट द्याना. या सुनसान रस्त्यावर मी एकटीच आहे. मला खुप भिती वाटतेय. प्लिज. . मी तुमचे उपकार कधीही विसरणार नाही.
तिच्या एकंदर पहिरावावरुन ती सुशिक्षीत, चांगल्या घरातील असावी असे वाटत होते. तिच्याकडे एक सॅक होती ती ही ब्रँडेड असावी. हातावर उंची घड्याळ होते. मोबाईल ही भारीतला असावा. अंगावर जिन्स आणि टाॅप होता ते ही ब्रँडेडच असावेत.
माझ्याकडे पहात ती म्हणाली सर माझा मोबाईल पूर्णत: डिस्चार्ज झालाय. प्लीज हेल्प मी.
मी हात लांब करुन दार उघडले आणि म्हणालो कम इन साईड.
ती आत आली. बसली, शिताफीन गाडीच दार बंद केल. माझ्याकडे पहात एक मस्त स्माइल देत पुन्हा शिताफीन साईड बेल्ट ओढुन लावला. मी गाडी स्टार्ट केली दोन वळण पार करुन गाडी उताराला लागली.
सर आपण कुठे जाणार आहात?
कोल्हापूर, तुम्हाला कुठं जायचयं?
कोल्हापूरलाच! तुमची काही हरकत नसेल तर मी तुमच्या बरोबर येईन. नाहीतर अशा ठीकाणी सोडा तिथून मला एखाद वाहन मिळेल आणि सर थोडा वेळ मोबाईल चार्ज करु का?
मी तिला समोरची क्वाॅड दाखवली आणि तुम्हाला हव तर मी सोडतो कोल्हापूरला म्हणालो.
तिन पुन्हा माझ्याकडे पाहील गोड हासली आणि थँक्यु म्हणाली. सर आय होप माझी कंपनी तुम्हाला आवडेल बोअर नक्कीच होणार नाही. सर पाणी आहे का?
मी मागच्या सिटकडे बोट दाखवलं. तिने मागे हात करुन बाटली काढली व शांतपणे पाणी पिवू लागली. पुन्हा बाटली बंद करुन मागे ठेवली. जिन्स मधुन रुमाल काढुन तोंड पुसलं.
तुम्हाला चहा घेण आवडेल का? मी म्हणालो. .
हो नक्कीच अस म्हणून पुन्हा ती गोड हसली.
समोर एक होटेल दिसल मी पार्कींगला गाडी लावली तिने बेल्ट काढला. दार उघडून खाली उतरली. मी ही उतरलो. रिमोटने गाडी लाॅक केली. ती वाॅशरुमकडे वळली. मी ही गेलो. खुर्चीत बसता बसता वेटर आला. दोन सँडविच आणि दोन चहा तिने न विचारता आर्डर देऊन टाकली. तिच्या प्रत्येक हलचाली मोहक होत्या. ति वाॅशरुम कडून...
