હવે આદિત્યે પૂછ્યું “શું વાત છે બોલ રીમા ? પછી આપણે ભણીએ ને સાથે જમવાનું છે.”

રીમા બોલી, “પહેલા ભણી લઉં પછી કહ્યું. “

આદિત્યે કહ્યું હમણાં બોલ. "તારું ભણવામાં ધ્યાન નહીં લાગે. ચાલ રીમા બોલને. “

રીમા બોલી, “પહેલા તમે કહો મને છોડીને જશો નહીં.”

આદિત્ય બોલ્યો,”ના રીમા એવું ન બને.”

“સાચે આદિત્ય. “

“હા રીમા”.

હવે તો બોલ, “શું થયું છે.”

રીમા બોલી, “હા કહું છું આદિત્ય."

"મારી બહેન ટીનાને હું નથી ગમતી.

તે મને બહુ હેરાન કરે છે. મેં ને મારા માતા પિતાએ એને સમજાવવાનો બહુ પ્રયત્ન કર્યો; પણ તે સમજતી નથી. હવે તમે મને મળી ગયા એટલે હું ખુશ છું. પહેલા હું ઘરમાં ઉદાસ રહેતી હતી પણ હવે આખો દિવસ ક્યાં ચાલ્યો જાય છે મને ખબર જ નથી પડતી. મને લાગ્યું તમને ખબર પડી ટીના મારી બહેન છે, એ તમને મારા વિષે કહેશે એટલે તમે મને છોડી દેશો. તમે મને મળ્યા એટલે મને ખુશી પ્રાપ્ત થઈ. તમે મને સમજો છો મને ખબર છે પણ કેમ મને ડર લાગ્યો કેમ કે આજ સુધી તે મારી ખુશી જોઈ નથી શકતી. તમને ખબર છે ચેસની પ્રતિયોગિતા થઈ હતી તમે મહાવિદ્યાલયમાં જોડાયા એ પહેલા ત્યારે બધા ખુશ થયા ને મને અભિનંદન આપ્યા. મારી જીત જોઈને પણ એનું મોઢું ચડી ગયું. તે એમ પણ માને છે મને કાંઈ નથી આવડતું એને બધું આવડે છે. દર વખત મને જેમ તેમ બોલે ને રૂબાબ બતાવે છે. મને એમ તમે મને ભૂલી જશો એટલે ઉદાસ હતી. “

“અછા એમ વાત છે રીમા.ચલ તને હું ભૂલું ક્યારે ?“ મને ખબર છે આદિત્ય તમે મને ન ભૂલો. મારી બહેન ટીનાનો ભરોસો નહીં એ કોઈ પણ હદ પાર કરી શકે છે. “

આદિત્ય બોલ્યો, “તે તો મેં પણ જોઇયું કેટલો રૂઆબ બતાવે છે. છોડી દે સમય જ ઈલાજ છે. એક ને એક દિવસ એને એની ભૂલ સમજાશે.

હવે છોડ બધી વાત. હસી ને બતાવ.”

રીમાએ કહ્યું,”ખબર નહીં કેમ હું હસી નથી શકતી શું થઈ ગયું છે મને.”

આદિત્યે...