ഒരിക്കൽ ചക്രങ്ങളിൽ ഒരു പാവം ചെറിയ കഴുത ഉണ്ടായിരുന്നു. അത് ഒരിക്കലും വാൽ കുലുക്കുകയോ, തല എറിയുകയോ, "ഹേ-ഹാ!" അല്ലെങ്കിൽ ഒരു ഇളം മുൾപ്പടർപ്പു രുചിച്ചു. ആരും വലിച്ചെറിയുന്നിടത്തെല്ലാം, നാല് തടി ചക്രങ്ങളിൽ, ഒരു വിഡ്ഢിയായ നൈറ്റിനെ വഹിച്ചുകൊണ്ട്, കാലുകളില്ലാത്തതിനാൽ, ഒരു വലിയ കോക്ക് തൊപ്പിയും നീളമുള്ള മേലങ്കിയും ധരിച്ചു. ഇപ്പോൾ, കാലുകളില്ലാത്ത, ചക്രത്തിൽ കഴുതപ്പുറത്ത് കയറുന്ന ഒരു മനുഷ്യന് അഭിമാനിക്കാൻ കാര്യമില്ല; എന്നാൽ നൈറ്റ് അഹങ്കാരിയായിരുന്നു, അവൻ്റെ സാഹചര്യങ്ങൾ വളരെ അപൂർവമായി മാത്രമേ ഓർക്കുന്നുള്ളൂ. അങ്ങനെ കഴുത വളരെ കഷ്ടപ്പെട്ടു, പലവിധത്തിൽ.

ഒരു ദിവസം കഴുതയും നൈറ്റും അവർ രണ്ടുപേരും ഉൾപ്പെട്ട കുട്ടിയുടെ മുന്നിൽ മേശപ്പുറത്തിരുന്നു. അവൾ ഒരു വലിയ കത്രിക കൊണ്ട് ഒരു ചെറിയ പാവയുടെ ഫ്രോക്ക് മുറിക്കുകയായിരുന്നു.

"യജമാനത്തി," നൈറ്റ് പറഞ്ഞു, "ഈ കഴുത എൻ്റെ കോപം പരീക്ഷിക്കുന്നു, നിങ്ങൾ എനിക്ക് കുറച്ച് സ്പർസ് തരുമോ?"

"ഓ, ഇല്ല, സർ നൈറ്റ്," കുട്ടി മറുപടി പറഞ്ഞു. "നിങ്ങൾ പാവം കഴുതയെ ഉപദ്രവിക്കും; മാത്രമല്ല, അവയെ ധരിപ്പിക്കാൻ നിങ്ങൾക്ക് കുതികാൽ ഇല്ല."

ക്രൂരനായ നൈറ്റ്!" കഴുത വിളിച്ചുപറഞ്ഞു. "പ്രിയ ടയജമാനത്തി, അവനെ ഇറക്കിവിടൂ; ഞാൻ അവനെ ഇനി ചുമക്കില്ല."

"അവൻ നിൽക്കട്ടെ," കുട്ടി സൌമ്യമായി പറഞ്ഞു; "അവന് കാലുകളില്ല, നടക്കാൻ കഴിയില്ല."

"പിന്നെ എന്തിനാണ് അയാൾക്ക് സ്പർസ് വേണ്ടത്?"

"പ്രിയ കഴുത, ലോകത്തിൻ്റെ വഴി മാത്രം; ലോകത്തിൻ്റെ വഴി മാത്രം."

"ആഹ്!" കഴുത നെടുവീർപ്പിട്ടു, "ചില വഴികൾ വളരെ ശ്രമകരമാണ്, പ്രത്യേകിച്ച് ലോകത്തിൻ്റെ;" പിന്നെ അത് പറഞ്ഞില്ല, പക്ഷേ ഒരിക്കലും കാണാത്ത വയലുകളെക്കുറിച്ചും ഒരിക്കലും രുചിക്കാത്ത മുൾച്ചെടികളെക്കുറിച്ചും ചിന്തിച്ചു.

ശുഭം