உன் வாழ்வை சோலையாக்கிய
இந்தப் பால் மணம் மாறா
பச்சிளங்குழந்தையின் வாழ்வை
நீ காலத்துக்கும்‌ பாலையாக்கி விட்டு
பறந்து சென்றாயே....
பாதியில் இறந்து பட்டாயே....

அம்மா வந்து தூக்குவாள் எனத்
தொட்டிலில் தூங்கிக் கொண்டிருக்கும்
அந்தப் பச்சிளம்பிஞ்சுக்கு
எப்படி சொல்வது
உன் அம்மா தூக்கிட்டுக்கொண்டாளென....


அன்னை மார்பின் கதகதப்பில்
அணைந்து கொண்ட
பச்சிளம் தளிர்
இத்தனை அனலை எப்படித் தாங்கும்....
ஆண்டாண்டு காலம் அவளை அன்பு செய்ய வேண்டிய
அம்மா நீயே ஆறே மாதத்தில்
அந்தப் பச்சை மண்ணை
விட்டுப் போனது நியாயமா...

தாயின் கதகதப்பில்
வாழ வேண்டிய காலத்தில்
கதறவிட்டுக் கடந்து...