आजही आठवतो कॅन्टींग मधला तो कटिंग एक चहा
आणि त्या चहा सोबत इच्छा नेहमी खायची वडापाव,
आपल्या खिशात पैसे कुठले होते जास्त तेव्हा
एकमेकांकडूनच थोडे थोडे गोळा करायचो आपण राव,

कॉलेजच्या आवारात मित्रपरिवार घेऊन बसणं तेही लेक्चर चुकवून
आणि एकमेकांचीच चेष्टा करण हेच चालायच नेहमी तेही स्वतःच भान विसरून
समोरून जाताना दिसलीच एखादी पोरगी आणि हसली मागे फिरून
तिथेच झुरत बसायच लांबूनच डोळ्यांनी तिला बघून

जर कधी बसलोच चुकून तेही लेक्चरला
तरी जमीन विकत घेतल्यासारखा मालकी...