आई म्हणजे अफाट मायेचा सागर
सातजन्मीही न फिटणारे असे तिचे उधार,
आई म्हणजे निखळ उत्तुंग आकाश,
जसा असे सुर्यकिरणाचा प्रकाश।

डोंगर दऱ्यावर चरी गाय,
परी चित्त नाही तिच्या ठाय,
मनी आठव येई वासराची,
माय धाव घेई गोठ्याची।

राणीवणी हिंडत असे शोधत ही दाना,
पाहता तान्ह्या हत्तीला सुटत असे हत्तणीचा पाणा।
शिस्त लावण्या बछडयानां जन्म रेषेत देई,
सिहिंन शिकार करणयासाठी वनात त्यांना नेई।

मांजरी आपल्या पिल्लांना तोंडामध्ये धरी,
सात ठिकाणे बदलुनी पिल्लांचे रक्षण सदा करी,
अंड्यातील पिल्लं पाहण्या कासव धाव घेई भुईवरी,
बाहेर येताच पिल्लांसोबत समुद्राची सफारी...