കാലം എനിക്കായ് കരുതിവച്ച
സമ്മാനം പോലെ ഇരുൾമൂടിയ എൻ
ഏകാന്തമാം സഞ്ചാര വീഥിയിൽ
നിനക്കാതെ വന്നുചേർന്നൊരു
പഥികൻ നിൻ പാഥേയമെനിക്കൊപ്പം
കൂട്ടായ് തുണയായ് മിന്നാമിനുങ്ങിൻ
നുറിങ്ങു വെളിച്ചമായ് വഴികാട്ടിയായ്
തളരുമ്പോൾ താങ്ങായ് തുണയായ്

പിന്നിട്ട പാതകൾ പാഴെന്നുണർന്നൂ
വ്യർത്ഥമാം വിധിയുടെ വിളക്കുമരമായ്
വെളിച്ചം പകരാത്ത വിളക്കുമരം ഞാൻ വെളിച്ചം പകരാത്ത വിളക്കുമരം
സ്പടികം പോൽ തെളിഞ്ഞതെങ്കിലും
മിഥ്യായാം ലോകം ഭ്രമം കൊണ്ട ചിത്തം
കണ്ണുനീർ മരീചിയിൽ വിഹരിക്കുന്ന
ആശ്രയമില്ലാ ഭിക്ഷാന്തേഹി ഞാൻ
നിൻെറ സ്നേഹം യാചിക്കും ഭിക്ഷാടക

പുഞ്ചിരിയാണു പ്രകാശമെന്നോതി നീ
നിൻ പുഞ്ചിരിയിൽ ഉയിർകൊണ്ടു
പറക്കാൻ കൊതിച്ചു ഞാൻ ,അഗ്നിയായ്
ആവേശമായ് മാറാൻ കൊതിച്ചു
മുൾപാതകൾ പൂമെത്തയാക്കി
കൂരിരുളിൽ പ്രകാശമായ് കൊടുംകറ്റിലുലയാതെ പേമാരിയിൽ തകരാതെ ഉയരും...