आज खूप वर्षांनी तिचे
छायाचित्र पाहिले
हृदयातील भावना
अश्रू होऊन वाहिले

भूतकाळाच्या आठवणी
पुन्हा ताज्या झाल्या
काही होत्या उज्वल
तर काही होत्या काळ्या

माझ्या मनाची तरतूद
मी कोणासमोर मांडू
माझी नव्हती चूक
हे कोणाला मी सांगू

माफी मागुन सारखी तिची
थकलो होतो मी
तुच्छ लेखण्यासारख माझ्यात
काय होत कमी

भले झाला असेल त्रास
एका शब्दाने तर बोल
पडतात मनाला खाचे
जेव्हा असतेस तू अबोल

समजवण्यास तुला मी
अथांग केला प्रयास
कळून चुकले मला
तुला नकोय माझा सहवास

माझ्या प्रेमासमोर तुझा
अहंकार मोठा होता
तुझ्याशी प्रेम करणे
ह्यात माझाच तोटा होता

तू केलेला अपमान
ताजा आहे अजून
आठवे मला ते क्षण
तेव्हा होई मी नशेत धुंद

समाधानी होतो मी
जेव्हा होतीस माझ्या समोर
तू नसाल्यापासून राणी
जगणं झालंय कठोर

नाहीयेस माझा नशिबी
हे विधीचे विधान आहे
तुला मी स्वीकारावे
हा माझा गर्वाचा अपमान आहे

अनेक नाती आली
जवळीक त्यांनी साधली
पण तुझासरखी मोहकता
मी कोणातच नाही पाहिली

आज न उद्या अनंतात
विलीन व्हायचेच आहे
त्या आधी माझ्या प्रेमाचे
दर्शन घ्यायचेच आहे

हे हाडा मासाचे शरीर
कधी न कधी झिझेल
पण माझे प्रेम तुझ्यासाठी
ह्या जगात अमर असेल