வானிலே உலாவும்
நிலாவை சிறிதாக்கி
நெற்றி பொட்டாக வைத்தவள்

மணம் வீசும்
தன் கூந்தலோடு
மலர் மாலையை சூடிக்கொண்டவள்

மாலையில் விளக்கேற்றும்
இளம்பிறையை போல்
ஒளிரும் நெற்றியழகு உடையவள்

நாணேற்றி
அம்பு விடும் வில்லினை போல்
தன் புருவத்தால் வசப்படுத்துபவள்

காந்தம் வைத்த
தன் கண்களின்
பார்வையால் மயங்கிட வைப்பவள்

அரும்ப காத்திருக்கும்
மலருக்குள் சிவந்திருக்கும்
இதழை போல் தன்னிதழ் உடையவள்

இனிமை கூட்டும்
தித்திக்கும் கரும்பினை போல்
தன் சொல்வளம் கொண்டவள்

கடல் அலைகளில்
கரைசேரும்
வெண்முத்துகள் போல் பல்லழகு கொண்டவள்

எழில் கொஞ்சும்
தன் மேனியெங்கும்
பொன்னகையால் அலங்கரித்தவள்

பேடை யன்னத்தின்
நடையழகை போல்
மெல்ல நடந்து அருகில் வந்தாள்

இருள் சூழ்ந்த
அகன்ற வானில்
ஒளியேற்றும் வெண்ணிலவு போல் நின்றாள்

வயதோ பதனெட்டு
பூத்து காத்திருக்கும் மொட்டு
பாவையின் மனதை தொட்டு
பரிசம் போட வந்தான் நல்லநாள் பார்த்து

கண்ணிலே காந்தம் வைத்தவள்
கண்டவுடன் தவிக்க விடுகிறாள்

தூண்டி அழைக்கும் வனப்புப் பெற்றவள்
எழில் கொஞ்சும் மேனியால் ஏக்கமூட்டுகிறாள்

வெட்கம் பேசிடும் விழிகளில்
மௌனம் பேசி
கனவுகள் அத்தனையும் ஏறிட்டு பார்க்கின்றாள்

வந்து இருப்பவன் தனக்கு
பொருத்தமா என்று
தன் இதயத்திடம் கேட்கின்றாள்

கனவில் வந்தவனா
மனசுக்கு பிடித்தவனா
இனிமையாய் பழகுவானா
தன் மனதோடு புலம்புகிறாள்

இன்பம் தரும் மன்னவனா
தனக்கு மாலையிடப் போகும்
மன்மதன் இவன் தானா
ஆசையாய் நினைக்கின்றாள்

ஏதேதோ
எண்ணி எண்ணி பார்க்கின்றாள்
குமரி தன் உள்ளத்தோடு பேசுகிறாள்

கட்டழகியை காண வந்த
வாலிபனை தன் தலைநிமிர்ந்து மெல்லப் பார்க்கின்றாள்

பட்டாடை உடுத்தி வந்த பச்சைக்கிளியவள்
தளிர்விட்டு வளரும் பூங்கொடியவள்

வானில் ஒளிரும்
மின்னலை போன்றவள்
காலைத் தென்றலோடு தலையாட்டும் தாமரையவள்

நாணல் தலைசாய்த்து
வசந்தத்தை வரவேற்பதை போல்
தானும் தலைசாய்த்து
தலைவனுக்கு வரவேற்பு தந்தாள்

இயல்பானது பெண்ணழகு
இவளோ பேரழகிக்கெல்லாம் அழகி
பேரழகிக்கு முன் மயங்கி நின்றான்

பெரும் தவம்
புரிந்தது போல் பூரித்தான்
புது மலரோடு
புது வாழ்விற்கு பரிசமும் போட்டான்

வாழ்க வளமுடன்
வாழ்க நலமுடன்
- சங்கத்தமிழன்