சில மைல்கல் தூரங்கள்
கடமை சுமந்து
பயணம் சென்றிருக்கிறாய்...
உன்னை பிரிந்திருக்கும் இந்த
சில மணி நேரங்களிலேயே,
எதையோ இழந்து ,
நரகம் நுழைந்ததை
போன்றொரு உணர்வெனக்கு...
கடைமொழி வீசுகையில்,
எதை பேசினோம் என்று கூட
நினைவிலில்லை எனக்கு...
ஆனால் பிணக்கினால்
ஏற்பட்ட காயமும் ,
இதயத்தில் ஏற்பட்ட கீறலும்,
உன் அழைப்பை தவிர்த்து,
கைப்பேசியை விலக்கி
வைத்து விட்டது என்னிடமிருந்து....
இருப்பினும், ஒவ்வொரு நொடியும்
உன்னை பற்றிய
எண்ணவலைகள் மட்டுமே
என்னுள் சூழ்ந்து, மனதை
ஆழப் புடைத்தெடுத்து,
ஆழிப்பேரலையாய்
அலைபாய்ந்து கொண்டிருக்கிறது...
உன் மேல் எனக்கு
இத்தனை காதலா என்று என்னையே
வியப்பிற்குள்ளாக்குகிறது
இந்த சின்னஞ்சிறிய பிரிவும்,
எண்ணிலடங்கா பிணக்குகளும்...
உனக்குள் நான் இல்லாமல் போனாலும்,
எனக்குள் நீயே நிறைந்திருக்கிறாய்.....
வாய்மொழிந்து வழக்கமில்லை
உனக்கான என் நேசத்தை....
வான்பொழிந்த வழக்கிலில்லை
நமக்கான ஓர் காதல் கதை....

© கவிநேசகி