ആകാശപടവുകൾ നമുക്കൊന്നിച്ചു കയറണം
നിശാകരനെന്നും കാണിച്ചു കൊതിപ്പിക്കുന്ന
വെണ്ണിലാവിന്റെ പുതപ്പെടുത്തു മൂടണം

നക്ഷത്രത്തുഞ്ചത്ത് ഞാണൂയലാടണം
എന്നിട്ടവിടിരുന്നു താഴേക്കുനോക്കി
അറിയാവുന്നിടങ്ങൾ തിരഞ്ഞു
നേരം കഴിക്കണം

മടുക്കുമ്പോൾ ചെങ്കുത്തായ കുന്നുകളുടെ
മുകളിൽ പൂത്തുനിൽക്കുന്ന
അപൂർവപുഷ്പങ്ങളെ നോക്കിനിന്ന്
അവയുടെ സുഗന്ധത്തെ ഉള്ളിലേക്കാവാഹിക്കണം

എന്നും താഴെ നിന്ന് നോക്കുമ്പോൾ
ആകാശത്തെവിടെയോ ഉണ്ടെന്ന്
മനസ്സിനെ ധരിപ്പിച്ചിരുന്ന പ്രിയപ്പെട്ടവരവിടെയെവിടെയെങ്കിലുമുണ്ടോ എന്ന് തിരയണം

മേഘപഞ്ഞിക്കെട്ടിൽ കയറി റോന്തടിക്കണം
മഞ്ഞിന്റെ മറവിൽ ഒളിച്ചു കളിക്കണം
കളിയുടെ ഒടുവിൽ ആരും എന്നെ കാണാത്ത തരത്തിൽ ദൂരേക്ക് നടക്കണം

എന്നെ കാണാതെ നീ ഭയക്കരുത്
എന്നുമുള്ള കളിക്കൊടുവിൽ നിന്നെ
അത്‍ഭുതപ്പെടുത്താൻ എത്തുന്ന പോലെ
തിരികെ വരുമെന്ന് കരുതി നീ പടവുകകളിറങ്ങണം

ഞാനിവിടെ നക്ഷത്രകൂട്ടങ്ങൾക്കിടയിൽ
പറന്നു നടന്നോട്ടെ!!!