पांघरून नेहमीच घालत आली ती व्यक्तिरेखा म्हणजे आई
मग शिशु वयात असो ,रात्री जागून, या किशोर वयात असो , चुकांवर ...

तीच अस्तित्वच तिने विसरलेलं असत आणि बेभानपणे ती....
आपल्या संसारात स्वतःला मात्र वाहवत नेते अगदी संततधार पणे...,

काळीज तीच असतंच कोमल , नाजूक आपल्या पिल्लांसाठीच...
पण तीच नाजूका वेळे प्रसंगी होते अष्ट दुर्गा ,काली, फक्त पिल्लांसाठीच

आई शब्दांचा अर्थ लिहायचा झाला न, तर आई अनुभवावी लागते
तर आई होऊन कष्टाची धनिक होऊन...