दिवस हा होता सुट्टीचा रे,
घरी बसून वैताग आलेला रे,
नाही जाता आले कुठे दिवसभर
रात्री पाऊले बाहेर पडली वाटेवर

एकांतात प्रवास हा करत होतो
घाई गडबडीत होता शेजारचा जो तो,
वाटेवर कशी विचारांची भर पडू लागली
प्रवास करताना कुणाची तरी साथ भासू लागली

कसे असे आज कंटाळा येण्याचे आले क्षण
घरी बसून सुध्दा लागत न्हवते कशातच मन
अगदी कंटाळून प्रवास केला चालू तोही रात्री
कुठे जावे ह्याची ही मनाला न्हवती मिळत खात्री

पाऊले एका अंधारलेल्या वाटेकडे चालू लागले
सगळीकडे एकटे एकटेच असल्याचे समजू लागले
त्या वाटेवर मात्र आजूबाजूला सगळी झाडीच झाडी
तरी हळू हळू घाबरत चालत होती माझ्या पाऊलांची गाडी

चालता चालता मनी सतत विचार पडू लागले
वरती पाहताच आभाळात चांदण्या दिसू लागले
न्हवता कसला ही चालताना वाटेवर रे प्रकाश
पाऊले टाकताना अंधारात चालावे लागत होते सावकाश

मनाला शांत असे वाटत होते खूप फार
येणारी ही चौहीकडून हवा रे होती थंड गार
विचार फक्त एकच मनात चालू माझ्या होता
वाटेवर अंधार सारा चौहीकडे दाटत होता

नाही थांबले पाऊले माझी त्या अंधाराच्या वाटेवर
विश्वास होता पूर्ण माझ्या चालणाऱ्या पाऊलांवर
कसा रात्रीचा हा प्रवास पार झाला हा विचार पडला मनाला
किंमत अंधारलेल्या वाटेवर माझ्या विचारांच्या पाऊल खुणेला

© @Swahit kalambate 1044.