ਜਿਸ ਰਚਨਾ ਜਗ ਕੀ ਰਚੀ ਬਹੁ ਬਿਧ ਅਦਭੁਤ ਚਾਰ।
ਭਾਂਤ ਭਾਂਤ ਕੇ ਜੀਵ ਹੈ ਖੰਡ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਅਨਿਕ ਵਿਸਥਾਰ।

ਚੰਦ ਸੂਰਜ ਤਾਰੇ ਸਮੁੰਦ ਅਰ ਸਾਗਰ ਅੰਤ ਨਾ ਕੋਈ ਪਾਰਵਾਰ।
ਸਭ ਕੋ ਕਰਤੇ ਭੋਜਨ ਦੀਓ ਫਲ ਦੁੱਧ ਮੀਠੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤਧਾਰ।

ਸੁੰਦਰ ਧਰਤ ਪਾਉਣ ਅਰ ਪਾਣੀ ਮਹਿਕ ਫੂਲ ਅਨਿਕ ਪ੍ਰਕਾਰ।
ਰਾਜਾ ਰੰਕ ਦੇਵ ਅਰ ਦਾਨਵ ਜਪ ਤਪ ਕਰੇਂ ਸੰਤ ਅਵਤਾਰ।

ਅੰਤ ਨਾ ਪਾਵੇ ਐਸੀ ਰਚਨਾ ਸਭ ਸਿਰ ਕਰਤੇ ਰਚਯੋ ਕਾਲ।
ਆਵੇ ਜਾਵੇ ਭੋਗ ਭੋਗ ਸਭ ਕੋਈ ਨਾ ਬਚਯੋ ਪਵੇ ਜਬ ਜਾਲ।

ਕਰਤੇ ਬਿਨ ਕੋ ਅਸਥਿਰ ਨਾਹੀ ਰਾਜਾ ਰੰਕ ਨਾ ਬਲੀ ਅਵਤਾਰ।
ਹੁਕਮੇ ਅੰਦਰ ਸਭ ਹੀ ਵਰਤੇ ਖੇਲ ਰਚਾਇਆ ਛਿਨਕ ਕਰਤਾਰ।

ਮਾਇਆ ਤੇ ਤੀਨ ਗੁਣ ਥਾਪੇ ਉਲਝਿਓ ਤਾ ਮਹਿ ਸਭ ਪਰਵਾਰ।
ਕਰਤੇ ਕਾ ਕੋਈ ਰਾਹ ਨਾ ਜਾਨਾਂ ਮਰ ਮਰ ਜਨਮੇ ਬਾਰੰਬਾਰ ।

ਸਤਯੁਗ ਤ੍ਰੇਤਾ ਦੁਆਪਰ ਕੀਨੇ ਰਾਮ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਵਿਸ਼ਨੂੰ ਅਵਤਾਰ।
ਹੁਕਮ ਸਾਹਿਬ ਕਾ ਸਬ ਕੇ ਊਪਰ ਸਦਾ ਕਰੋ ਤਾਕੋ ਨਮਸਕਾਰ।

ਕਲਿਯੁਗ ਆਏ ਪਾਪ ਬਿਸਥਾਰਾ ਡਰਿਓ ਤਾਤੇ ਸਭ ਅਵਤਾਰ।
ਏਕ ਪੈਰ ਧਰਮ ਕਾ ਭਯੋ ਵਰਨ ਅਵਰਨ ਮਿਟਿਓ ਪਰਕਾਰ।

ਜਲਤੀ ਦੇਖੀ ਸਭ ਰਚਨਾ ਥਮਨ ਵਾਲਾ ਨਜ਼ਰ ਨਾ ਆਇਓ।
ਸਿੱਧ ਸਾਧ ਜਪੀ ਅਰ ਤਪੀਏ ਲੁਕੇ ਸਭੀ ਕੋ ਰਾਹ ਨਾ...