खेळ ह्रदयाचा.
ह्रदयाच्या या खेळात तु हारू नकोस,
तुटल एक खेळन म्हणुन रडत बसु नकोस.
प्रकाश दिला प्रेमाचा जाळलो स्वत:ला,
एक दिवा विझला म्हणुन आयुष्यात अंधार करून बसु नकोस.
स्वत:ला दोषी ठरवेन मी कवितेत माझ्या,
तु जाब कोणाला देत बसु नकोस.
मनात असतं तर दुर गेली नसती ,
नशीबात असेल तर भेटु म्हणु नकोस.
सोडली होती जिथे..वाट पाहीन मी तिथे..
आयुष्य भर तुझा राहील,
विसरेन तुला समजु नकोस.
© ashpaktalikote