(குறிப்பு: இந்த கதையை எழுதி மணிவேல் என்னிடம் கொடுத்து என் பெயரில் போட்டு கொள்ள அனுமதித்தான். இனி கதை.)

🎵 🎵 🎵 🎵 🎵

பள்ளிப்பிராயத்தில் இந்த ஜிக்கு பாடல் மிகவும் பிரபலமாக இருந்தது.

இவை 1980களில்...

எனக்கு அப்போது இளையராஜா பாடல்கள் கூட புரியாத ஒற்றைப்படை வயது. ஆனால் இந்த சந்த வரிகள் மட்டும் மனதில் சுகமாய் நின்று பரவியது.

இந்த வரிகள் முடிந்து ஒரு அழகான தெம்மாங்கு பாடல் கிளம்பி வரும். இன்று யோசித்தால் அது என்ன பாடல் என மனதில் தோன்றவில்லை. அன்றொடு அது எனக்கு மறந்தும் போனது.

காரணம் உண்டு.

எண்பதுகளில் இந்த ஸ்வரத்துக்கு அப்பால் (?) வேறு புனை பாடல்கள் அசை மாறாது வந்தன. அந்த வரிகளை அப்படியே இங்கு நான் எழுத முடியாது.

அப்போது ராதா அம்பிகா ஸ்ரீப்ரியா ஸ்ரீதேவி அனைவரும் பூப்போட்ட லுங்கி கட்டி சார்மினார் ஊதிக்கொண்டிருந்த இளவட்டங்களை தங்கள் கட்டுக்குள் வைத்து மயக்கி இருந்தனர்.

இந்த நடிக நடிகையர் பெயரை வரிகளில் சொருகி கண் சொக்கினர். மேலும் அன்றைய அரசியல்வாதிகளுக்கும் தலா ரெண்டு பாட்டுக்கள் வீதம் இந்த ஜிக்கு ஜிம்கானாக்கள் ஊரில் உலா வந்தன.

வீட்டில் நானும் வாய் விட்டு இந்த ஸ்வரம் போட்டு அதன் பின்னால் வரும் வரிகளை மனதுக்குள் பாடி பரவசம் கொள்வேன்.

அப்போது நான் ஆம்பிளை அல்ல.

எண்பது கடைசிகளில் வசனமே புரியாத படத்துக்கு நண்பர்களோடு போகும் போதுதான் இந்த பாடலின் வரிகள் அரசல் புரசலாக புரிய ஆரம்பித்தது.

ஒரு இங்கிலிஷ் படம் பார்த்து விட்டு வந்தபோது ஒரு பெரிய மௌனம் எங்களிடம் கொதித்து கிடந்தது.

மணிவேல்தான் சொன்னான்...
"வெள்ளைக்காரிக்கு சோப் ரொம்ப செலவாகும் போல் இருக்குடா"...

அப்போதுதான் நான் வாய் விட்டு விஸிலோடு பாட ஆரம்பித்தேன். இட்டுக்கட்டிய அந்த பாடலின் ஸ்வரம் ஜிகுஜிக்கான்ஞ் ஜிகுஜிக்கான்ஞ்.... இப்படித்தான் கவிதை எழுத ஆரம்பித்து இருப்பேன் என்று நினைக்கிறேன்.

ஒருநாள் அந்த தியேட்டர் ஆப்ரேட்டர் "என்னிடம் தம்பி வோணும்னா ஒரு சீசன் டிக்கெட் எடுத்து வச்சிக்க" என்று பரிவாய் நக்கலாய் சொன்ன போதும் சிரித்து கொண்டுதான் நின்றேன். அவ்வளவு ஆரோக்கியமாக இருந்தோம்.

அந்த காலத்தில் இரவில் புருஷன்கள் காதலிக்கும் போது மனைவியிடம் இந்த பாடல்கள் பாடுவார்கள் என்று தங்கம் ஒருநாள் என்னிடம் சொன்னாள்.

சகலகலா வல்லவன் படத்தை நாங்கள் இருவரும் பக்கத்து பக்கத்தில் உட்கார்ந்து பார்த்தவர்கள். எங்களை குழந்தைகள் என்று ரெண்டு குடும்பமும் நம்பியது....