એક વખત એક રાજા ભોજન કરી રહ્યો હતો ત્યારે અચાનક રાજાના વસ્ત્રો પર ભોજન પીરસતા નોકરના હાથમાંથી થોડું શાક ઢોળાઈ ગયું. રાજાની આંખો પહોળી થઈ ગઈ.
નોકર આ જોઈને થોડો ચિંતિત થયો, પણ કંઈક વિચારીને તેણે વાટકીમાં બાકીની બધી શાકભાજી પણ રાજાના કપડાં પર ઢોળી દીધી. હવે રાજાના ગુસ્સાની કોઈ સીમા નહોતી. તેણે નોકરને પૂછ્યું, 'આવું કરવાની તારી હિંમત કેવી રીતે થઈ?'
નોકરે ખૂબ જ શાંતિથી જવાબ આપ્યો, મહારાજ! પહેલા તમારો ગુસ્સો જોઈને હું સમજી ગયો હતો કે હવે મારો જીવ નહીં બચે પણ પછી વિચાર્યું કે લોકો કહેશે કે રાજાએ એક નાનકડી ભૂલ માટે નિર્દોષને મોતની સજા આપી. તે કિસ્સામાં તમારી બદનામી થાત. પછી મેં બધું શાક ઢોળવાનું વિચાર્યું જેથી દુનિયા તમને બદનામ ન કરે અને મને ગુનેગાર ગણે.
રાજાએ તેના જવાબમાં ગંભીર સંદેશ જોયો અને સમજાયું કે નોકરનો આત્મા કેટલો પ્રામાણિક છે. સમર્પિત સેવા કરનાર વ્યક્તિ ક્યારેક ભૂલ કરી શકે છે, પછી તે નોકર હોય, મિત્ર હોય કે કુટુંબનો સભ્ય હોય, આવા સમર્પિત લોકોની ભૂલો પર ગુસ્સે થયા વિના, તેમના પ્રેમ અને સમર્પણને માન આપવું જોઈએ.
ભૂલ નાનકડી હોય કે મોટી , ભૂલ પાછળનો ઉદ્દેશ્ય જો પ્રામાણિક હોય તો એ ભૂલ ભૂલ ના કહેવાય. એ ભૂલની કોઈ સજા ના હોય.

© Shagun