"ஜமீன்தார் ஐயா, காட்டுச் சித்தர் கோவில் வாசலில் நிற்கிறார். " என்று  படபடப்புடன்  ஓடி வந்து கூறியது அந்தக் குரல்.

"ஏதாவது பிரச்சினை வரப்போகிறது என்றால் தான் காட்டு சித்தர்  வருவாரே..."  என்று ஊர் மக்களின் பேச்சுக்கள் ஒருபுறம்.

ஜமீன், காட்டுச் சித்தரை பார்த்ததும் அவர் கண்களில் ஈரம் கசிந்தது.  நாச்சியார் இரு கை கூப்பி வணங்கினாள். சித்தர்  அவர்களை பார்த்து புன்சிரிப்பு சிரித்தார்.

"ஜமீனுக்கு  என்னை ஞாபகம் உள்ளதா? " என்றார் சித்தர்.

"உங்களை மறக்க முடியுமா ஐயா. ஜமீன் வாரிசுகளை  காப்பாற்றி கொடுத்ததே
நீங்கள் தானே..." என்று நன்றியுடன் கூறினார் ஜமீன்.

"ஹா ஹா ஹா ஞாபகம் வைத்துள்ளாய்." என்று சிரித்தார் காட்டு சித்தர்.

"நான் கூறுவதை நன்றாகக் கேட்டு கொள். நான் கொடுத்ததை பத்திரமாகப்  பார்த்து கொண்டால் நீ பெற்றது உன்னிடம் பத்திரமாகவே இருக்கும். " என்று கூறிவிட்டு அங்கிருந்து விடைபெற்றார்  சித்தர்.

சித்தர் கூறியதை கேட்ட நாச்சியார் மற்றும் ஜமீன் இருவரின் மனநிலையில் மிகுந்த படபடப்பு தென்பட்டது. ஒருவருக்கொருவர் கண்களில் பயத்தோடு பார்த்து கொண்டனர்.

"ஐயா, கோவிலினுள் செல்லலாமா?..." என்று கேட்டார் பூசாரி.

" சரி வாருங்கள் " என்று மனக் குழப்பத்துடன் ஜமீன்.

கோவிலில் ஆங்காங்கே அனைவரும் மகிழ்வுடன் பொங்கல் வைத்து பூஜை செய்து கொண்டிருக்கின்றார்கள். திருவிழாவில் உற்சவம்  சிறப்பான முறையில் நடைபெற்றது. மறுநாள் வெறியாட்டு விழா. அனைவர் வீட்டிலும் கிடா வெட்டு நடைபெறும். திருவிழாவின் கடைசி நாளில் தான் வெறியாட்டு விழா கொண்டாடுவார்கள்.

"பூசாரி, நாளைய விழாவின் படையலுக்கு அனைத்தும் தயாராகி
உள்ளதா?.. " என்று கேட்டார் ஜமீன்.

"அனைத்தும் தயார் நிலையில் உள்ளது ஐயா. " என்று கூறினார் பூசாரி.

" சரி, கணக்குபிள்ளை நாச்சியார் எங்கே?... நாம் புறப்படலாமே... " என்று கூறினார் ஜமீன்.

"இதோ, நான் சென்று பார்த்து வருகிறேன். " என்றார் கணக்குபிள்ளை.

கணக்குபிள்ளை "அம்மா, ஐயா அழைத்து வர சொன்னார்... "

"கணக்குபிள்ளை, நடப்பதெல்லாம் தெரிந்து கொண்டே நடிக்கிறீர்களே..  " என்றாள் நாச்சியார்.

"அம்மா, நீங்கள் கேட்பது எனக்கு நன்றாகவே புரிகிறது..  ஐயா, திருவிழா முடிந்த பிறகு பார்த்து கொள்ளலாம். இப்போது இதை பற்றி பேச வேண்டாம் என்று கூறினார். " என்றார் மனசஞ்சலத்தில் கணக்குபிள்ளை.

"சரி, நாளை திருவிழா நன்முறையில் முடிவு பெற்றதும் நாளை...