அவன் மனைவி ஜானகி, " என்னங்க, என்ன அப்படியே நிற்கிறீங்க... உங்களுக்கே தெரியாமல் சஸ்பென்ஸா வந்தா எப்படி சந்தோஷப்படுவீங்க
என்று பார்க்கலாமேன்னு சொல்லாமலே வந்தோம். நீங்க என்னன்னா அப்படியே நிற்கிறீங்க
. ".... என்று கேள்வி கேட்டு துளைத்தால்.

இங்கே வந்ததிலிருந்து சஸ்பென்ஸ் தான் பார்க்கிறேன். இதுல, இவள் இன்னும் சஸ்பென்ஸ் கொடுக்கிறாளா.... இன்னும் விட்டால் கேள்வி கேட்டு கொன்று விடுவாள் என்று நினைத்து கொண்டே " வா ஜானு, திடீரென பாா்த்தேனா அதான் ஒன்னும் புரியல அப்படியே நின்று விட்டேன். " என்று கூறிக்கொண்டு குழந்தையை தூக்கிக் கொண்டான்.

ஜானு, வீட்டை ஆச்சரியமாக பாா்த்தால். "வீடுன்னா இப்படி தாங்க இருக்கனும். எவ்வளவு சுத்தமா வச்சிருக்கீங்க. ஹாலில் இருக்கும் வால் பெயிண்டிங் சூப்பர். கிச்சனை பாா்த்தவள் அப்படியே புதுசு போல இருக்கு.... நான் பேசிட்டே இருக்கேன் நீங்க ஏன் வந்ததிலிருந்து அப்படியே நிற்கிறீங்க சரியா பேசமாட்டேன்றீங்க" என்று சற்றே கோபத்துடன் கேட்டாள்.

அதற்கு அவன், ஒன்றும் இல்லை ஜானு... வீடு எப்படி இருக்கு?.. என்று கேட்டான்.

சரியாப் போச்சு, இவ்வளவு நேரம் வீட்டை பற்றி தான் சொல்லிட்டு இருக்கேன். நீங்க என்னமோ முழு பூசணிக்காயை சோற்றில் மறைக்கிறது மாதிரி திறுதிறுன்னு முழிக்கிறீங்க.. என்று கேலியாக கேட்டாள் ஜானு.

"இன்னும் கொஞ்சம் நேரம் இருந்தால் ஏதாவது உலறி விடுவோம். அவளுக்கு தெரிந்தால் பயப்படுவாள். தனியாக வீட்டில் இருக்கமாட்டாள்..." என்று நினைத்து கொண்டு அவளிடம் நடந்தவைகளை மறைத்து விட்டு வேலைக்குச் சென்றான்.

ராத்திரி வந்து விட்டது...

பூபதியும், ஜானுவும்...