(काल्पनिक नसून सत्यघटनेवर आधारित आहे😜.)

इंग्रजीचा पेपर मला खूप कठीण जायचा,
शोले मधला तो गब्बरच भासायचा,
जिकडे-तिकडे तोच दिसायचा,
उगाच नाही मला इंग्रजीचा फार राग यायचा,
मराठी हिंदी पेपरनंतर त्याचाच नंबर असायचा,
अभ्यासासाठी त्याच्या मग पहाटे तीनला उठायचो,
घोकंपट्टीला आपलंसं करून अभ्यास करायचो,
आवरून सावरून मग परीक्षेला निघायचो,
छातीची धडधड घेऊनच वर्गात शिरायचो,
इतर दोघे भाऊ त्याच वर्गात असायचे,
रोल नंबरच्या गणितामुळे दूरच बसायचे,
मागे कोण? पुढे कोण? चौकशी व्हायची,
अडल्या-नडल्याला या उपयोगी म्हणून विनवणी व्हायची,
सुपरवायझर मग वर्गात शिरायचे,
दुरून ते हिटलरच भासायचे,
एक-एक करून पेपर वाटायचे,
पहिल्या मुलाचा चेहराच; आपलं काही खरं नाही याची जाणीव करुन द्यायचा,
एकदाची तो पेपर...