"അമ്മച്ചി കൊറച്ച് അലുവ കൂടി കിട്ടിയാൽ കൊള്ളാം, ഇത് എല്ലാവർക്കും ആയി തികയും എന്ന് തോന്നുന്നില്ല, എനിക്ക് ആണെങ്കിൽ കഴിക്കാൻ ഒന്നും കിട്ടൂല........., അവന്മാര് തന്നെ മുഴുവൻ കഴിക്കും...... ", "അല്ലെങ്കിലും നിനക്ക് കഴിക്കാനൊന്നും അല്ല ഞാൻ ഇതൊക്കെ ഉണ്ടാക്കി തരുന്നത്, ആ പിള്ളേരെ ഓർത്താണ്, പിന്നെ ഒരു കാര്യം ഫോൺ ചെയ്യണം, പിന്നെ ആഹാരമൊക്കെ നന്നായി കഴിക്കണം, നന്നായി പഠിക്കണം, പിന്നെ ഈ ഏത് നേരവും ഫോൺ എടുത്തുള്ള നിന്റെ കളിയുണ്ടല്ലോ അതൊന്നും വേണ്ട ", "ഓ......, എന്റെ അമ്മച്ചി മനസ്സിലായി, ഇത് എല്ലാ പ്രാവിശ്യവും പറയുന്നതല്ലേ..... . ", "നിന്നോട് എത്ര പ്രാവിശ്യവും പറഞ്ഞിട്ടെന്താ കാര്യം, ഒരു ചെവി കൊണ്ട് കേട്ട് മറ്റേ ചെവിയിലൂടെ വിടും.......... ", "ഒരു ചെവിയിലൂടെ കേട്ട് മറ്റേ ചെവിയിലൂടെ വിടും എന്നല്ല പറയേണ്ടത്, ആ കേട്ട ചെവി ഏതാണോ അതിലൂടെ തന്നെ വിടും, മറ്റേ ചെവിയിൽ എത്താൻ വിട്ടിട്ട് വേണ്ടേ............ ", "ഓ..... , ഇനി അപ്പച്ചനും അങ്ങ് തുടങ്ങിക്കോ...... , അല്ലെങ്കിലും നിങ്ങടെ കൂടെ ഇവിടെ നിൽക്കുന്നതിനേക്കാൾ നല്ലത് ഹോസ്റ്റലും കോളേജും ഒക്കെ തന്നെയാ നല്ലത്....... ", "വാചകം അടിക്കാതെ എല്ലാം എടുത്ത് വെച്ചോ നോക്ക്..... ", അപ്പച്ചന്റെ സംസാരം കേട്ട് ജെറി പറഞ്ഞു, "എല്ലാം വെച്ചിട്ടുണ്ട്....., എനിക്ക് അപ്പച്ചനെപ്പോലെ മറവി ഒന്നും ഇല്ല.........", മകന്റെ പറച്ചിൽ തീരെ പിടിക്കാതെ പോൾ പറഞ്ഞു, "ആർക്കാടാ മറവി..... ", "മതി മതി ഒന്ന് നിർത്തൂ......, അവനൊന്ന് മനസ്സമാധാനത്തോടെ ഇറങ്ങട്ടെ..... ".
പുറത്ത് വണ്ടിയുടെ ശബ്ദം കേട്ട് സാറ അങ്ങോട്ടേക്ക് പോയി, മീരയെ കണ്ട് അവർ ചിരിച്ചു, അവർ അവളുടെ അടുത്തേക്ക് പോയി, "മോള് ആയിരുന്നോ........., വാ..... ", അവൾ ഹെൽമെറ്റ്‌ ഊരി വണ്ടിയുടെ ഹാന്റിലിൽ വെച്ചു, ശേഷം ഇറങ്ങി, "ഞാൻ ജോണിനെ കാണാൻ വന്നതാ......, അന്ന് ഹോസ്പിറ്റലിൽ വെച്ച് കണ്ടതാ പിന്നെ കാണാൻ പറ്റിയില്ല, എക്സാം ഡ്യൂട്ടി ഉണ്ടായിരുന്നു, ", "അവൻ പറഞ്ഞു മോളാ ഹോസ്പിറ്റലിൽ എത്തിച്ചതെന്ന്......, പിന്നെ മോൾക്കും അവനെ പോലെ ഭയങ്കര തിരക്കാണെന്നു തോന്നുന്നു, അവന് എപ്പോഴും തെരക്കാ ഒരിടത്തും വിളിച്ചാൽ വരില്ല, എപ്പോഴും സ്റ്റുഡിയോയും പ്രോഗ്രാമും......, മോള് അകത്തേക്ക് വാ............, ", രണ്ട് പേരും അകത്തേക്ക് പോയി.

© ANJU