ഞാൻ മരിച്ചത് നിന്നെ മാത്രം നിനചായിരുന്നു.... നീ എനിക്ക് നഷ്ടപ്പെടു മെന്നു ഉറപ്പായപ്പോൾ... "

എന്നാലെങ്കിലും നീ ദുഃഘിക്കുമെന്നു ഞാൻകരുതി..!
ശവ പെട്ടിയിൽ കിടന്നു ഞാൻ എല്ലാം കാണുന്നു ണ്ടായിരുന്നു..

ഉള്ളു പിടയുന്ന വേദനയോടെ പൊട്ടി കരയുന്നഎന്റെ അമ്മയെ... എന്റെ മരണത്തെ കുറിച്ചോർത്തു ദു :ഘവും വേദനയും ഉള്ളിലൊതുക്കി...

ഉമ്മറകൊലയിലെ ചുമരിൽ ചാരിതളർന്നു നിൽക്കുന്ന അച്ഛനെ... !എന്നിലൂടെ എന്തല്ലാം പ്രതീക്ഷകളായിരുന്നു അവർക്കുണ്ടായിരുന്നത് എല്ലാം ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് തകർത്തില്ലേ..... "

എന്നെ കുറിച്ചോർത്തു കണ്ണീർ പൊഴിക്കുന്ന കൂട്ടു കുടുംബങ്ങളെ...!എന്നെ എടുക്കുന്നതിനു മുൻപേ നീ വരുമെന്ന് ഞാൻ പ്രതീക്ഷിച്ചു.. എന്നിട്ടും കണ്ടില്ലല്ലോ നിന്നെ..

"ഇത്ര പെട്ടന്ന് എല്ലാം മറന്നോ...നീ....?

"നിനക്കൊർമയില്ലേ...? "അരടായി തൊടിന്റെ "അരികത്തുള്ള ആ കൊന്ന മരം.. ഒരുനിലാവുള്ള രാത്രിയിൽ അവിടെ വെച്ചായിരുന്നില്ലേ നമ്മൾ ഹൃദയം പങ്കു വെച്ചത്.. അന്നു നീ പറഞ്ഞില്ലേ.. അകലാൻ ആകാത്ത വിധം അടുത്ത് പോയെന്നു... ഒരുനിമിഷം പോലും കാണാതിരിക്കാൻ വയ്യെന്ന്... എന്നിട്ടും... ഞാൻ മരിച്ചെന്നറിഞ്ഞിട്ടു പോലും നീ വന്നില്ലല്ലോ..? എന്റെ കുഴി മാടത്തിനരികിലും നീ ഉണ്ടായില്ല.. എന്നെ കുഴിയിലേക് ഇറക്കി യപ്പോഴും ഞാൻ നിന്നെ കുറിചായി രുന്നു ഓർത്തത്‌... മണ്ണ് മൂടി എല്ലാവരും പിരിഞ്ഞു പോരുമ്പോൾ.. അച്ഛൻ ഒരിക്കൽ കൂടി എന്നെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി.. ഒരു അച്ഛന്റെ രോദനമായി രുന്നു അത്... !എന്നിട്ടും നീ... "എന്റെ കല്ലറക്കരി കിലെങ്കിലും നീ വരുമെന്നു ഞാൻ കരുതി...

വിഡ്ഢി യാണു ഞാൻ... വിഡ്ഢി.. !

എന്റെ ശരീരം പുഴു തിന്നു തീരുമ്പോഴും നിന്നെ മാത്രം നിനച്ചുറങ്ങുന്ന വിഡ്ഢി.... !