'ம்மா' செல்லமாய் சிணுங்கி அழைத்த மகனின் குரலுக்கு இவளுக்கு மட்டுமே அர்த்தம் தெரியும். கவனிக்காதது போல் மாலில் மறுபுறம் இருந்த கடை நோக்கி சென்றேன். செல்ல வேண்டிய கடை இருக்கும் திசைக்கு எதிர்ப்புறம் நான் நடக்க காரணம் அந்த மீன் தொட்டி கடை.

அதுவரை மகிழ்ச்சியுடன் கரம் கோர்த்து வந்த சுதிர் வாடிய மலர் போல் முகம் கொண்டு அமைதியாக பின்னே வந்தான்.

ஒருவகையில் அவன் செயலில் என் தாய்மை பூரிப்படைந்தது. எதையும் வேண்டுமென்று அடம் பிடித்து சாதிக்கும் குணம் அவனுக்கில்லை

மகனின் முகம் கண்டால் மனம் மாறிவிடும் என்ற‌ பயத்தில் எதையோ வாங்குவது போல் துணிக்கடையில் நுழைந்து அவனிடம் சில ஆடைகள் குறித்து பேசி பின் எதுவும் வாங்காமல் வெளியேறினேன். மால் விட்டும்..

நீண்ட நேர காத்திருப்பிற்கு வந்த பேருந்தில் நல்லவேளை அவ்வளவு கூட்டம் இல்லை இரண்டு ஸ்டாப்பில் எனக்கும் அவனுக்கும் இடம் கிடைத்து விட. அமைதியாக என் அருகில் அமர்ந்தான்.

மெல்ல திரும்பி அவன் முகம் பார்த்தேன். அதில் வருத்தத்திற்கான சாயல் சிறிதும் இல்லை. அவன் கேட்டு நான் மறுத்த தங்க மீன் தொட்டியை இப்போது பெரும் பாரமாக என் இதயத்தை அழுத்தி சில ஆண்டுகளுக்கு முன் நகர்த்தி...