అది శిశిరం... వరండా ఎదురుగా విరగపూసిన తెల్లని చామంతులు... ఆకుపచ్చని ఆకులను తడుపుతున్న మంచు చినుకులు... బద్దకంగా బైటికొస్తున్న సూరీడు.. లయబద్దంగా మోగుతున్న అలారముతో పోటీపడుతున్న చక్కని స్వరం... అపుడే తెల్లారిందా అంటూ అందమైన కనుల తలుపులను తెరిచిన నేను.. సమయం ఏడు గంటలు చూపెడ్తున్న గోడ గడియారం.. గబగబా లేచి కిటికీ కీ ఉన్న గులాభీల డిజైన్ పరుచుకున్న తెల్లని కర్టెన్ జరిపాను ఆత్రంగా.. ఏమో ఎపుడూ లేనిది కోకిల కూసిందా అన్నట్టుగా పిలిచిన ఆ గొంతు ఎవరిదంటూ మనసు అరాతీస్తుంది లోలోపలే...
ఎందుకంటే పక్క ఇంట్లో కొత్తగా దిగిన వ్యక్తి ఇంకా పరిచయం అవలేదుగా... అతనే తన భవిష్యత్తు అని ఆ నిమిషం తెలియదుగా....
అమ్మా అంటూ కేకలా అరుస్తూ వెళ్లిన నాకు... అమ్ము వేడినీళ్లు రెడీ అంటూ అమ్మ పిలుపు... నాన్న గారు పైనకే పేపర్ చదువుతూ నాకు మళ్ళీ పేపర్...