"ஜீவி இன்னும் எவ்வளவு ஆகும் . சீக்கிரம் கிளம்பி வா... அந்த டப்பா மூஞ்சில எத்தனை சுண்ணாம்பு அடிச்சாலும் அது டப்பா மாதிரி தான் இருக்கும் "", என்று கேலி செய்தான் அவளின் உயிர் தோழன் வினய்...

"ச்சீ பே .",. என அவனை இழுத்துக் கொண்டு," அம்மா , அப்பா , சவி எல்லாருக்கும் பாய் போயிட்டு வரேன் ", என்று கூறி விட்டு தன் அப்பத்தாவின் அருகில் அமர்ந்து அவருடைய சுருக்கு பையில் சில பல நோட்டுகளை சுட்டவள் அவருக்கு டாட்டா காட்டி விட்டு வினய் உடன் பஸ் ஸ்டாண்டிற்கு சென்றாள் அவனின் பைக்கில்...

பொள்ளாச்சி டூ கோயம்புத்தூர் பஸ் நிறுத்தம்...
அதில் கோவை செல்லும் பேருந்தில் ஏறி அமர்ந்து கொண்டாள்.. அனைவரிடமும்
சிரிப்புடன் டாட்டா சொன்னவள் வினயிடம் கண்ணீர் மழையை பொழிந்தாள்..

"அம்மா அப்பா சவி எல்லாரையும் பாத்துக்கோ டா.. உன்னையும் தான் மந்த்லி ஒன்ஸ் கோயம்புத்தூர் வா", என்று கூறியவளை சிரிக்க வைக்கும் பொருட்டு,

"அது சரி, என்னோட வேலை வெட்டிய விட்டுட்டு உன்ன பாக்க நான் வரனுமா போ டி.", . என்றவனுக்கும் கண்ணில் நீர் திரை படர்ந்தது...

பிறந்தது முதல் ஒன்றாக இருந்தவள் இன்று தன்னை விட்டு பிரிந்து செல்கிறாள் என எண்ணியவனுக்கும் கவலை அதிகரித்தது...

வாட்டர் பாட்டிலும் பிஸ்கட் பக்கெட்டும் வாங்கி தந்தவன் அவளிடம் தலை அசைக்க அவளும் தலை அசைக்க பேருந்து கோயம்புத்தூரை நோக்கி புறப்பட்டது...

ஜன்னல் ஓரத்தில் அமர்ந்து இருந்தவன் எண்ணம் இரண்டு நாட்களுக்கு நடந்த நிகழ்வை அசை போட்டது...

"அப்பா எனக்கு வேலை கிடைச்சு இருக்கு", என்று ஆனந்தமாய் சொன்னாள் ஜீவி..

"ரொம்ப சந்தோசம் மா.. என்ன வேலை", என்றார் ராஜ் (ஜீவியின் தந்தை).

"ஐடி கம்பெனில பா , திங்கள் கிழமை ஜாயின் பண்ண சொல்லிருக்காங்க"...

கல்லூரியில் வந்த கேம்பஸ் இன்டர்வியூ செய்த ஒரு கம்பெனியில் தேர்ந்து எடுக்க பட்டு இருந்தாள் ஜீவி...

"பொள்ளாச்சி ல எங்கம்மா ",என்று...