8 views
सुकन्या
सुकन्या
केरळच्या सदाबहार हरियालीत, डोंगरदऱ्यांच्या कुशीत एक सुंदर घर होत. घराच्या आजूबाजूला अनेक प्रकारची झाडे, वनौषधी लावलेल्या आणि इतर आजूबाजूच्या, सभोवतालच्या परिसरात चहाचे लांबच लांब मळे. एवढ्या सुशोभित डोंगररांगा कि इथे प्रवास करताना आपल्याला कधी थकवाच न यावा. इथे जो गेला तो इथलाच झाला. स्वतःला या निसर्गात हरवणार नाही असं होणं अशक्यच.
तर या छोट्याश्या घरात राहत होता सनीश, ज्याचं वय आहे फक्त चार वर्षांचे. आई-वडिलांनी घराच्या आवारात अनेक पशुपक्षी पाळलेले जसे गायी, म्हशी, बकऱ्या ससे. त्यामुळे सनीशला बालपणापासूनच निसर्ग आणि प्राण्यांचं सान्निध्य लाभलेलं.
आई-बाबा शेतमळ्यात बागकाम करताना सनीश नेहमीच त्यांच्या पाळीव प्राण्यांशी खेळण्यात रमत असे. अनेकवेळा शेतमळ्यात बागकामासाठी बाहेरील मजुरांना बोलावून कामे करून घेतली जात असत. त्यातही स्त्री-मजुरांना प्राधान्य दिले जायचे, कारण स्रियांची मजुरी पुरुष्यांच्या मानाने थोडी कमीच असायची.
अशीच एक शरीराने कृष भासणारी, काळ्याकुट्ट रंगाची मजूरकर, जिचं नाव होत "सुकन्या", नेहमीच सनीशच्या बागकामांना येत असे. जन्मापासूनच सनीशला ओळखत असल्यामुळे सनीशच्या बालिश बोलण्याचा, खेळण्याचा तिला लोभ होता. दुर्दैवाने तिला मुलबाळ नव्हते. तिच्या पाठी कुटुंब असं काहीच नव्हतं. एकटीच. त्यामुळे का होईना पण सनीश बद्दल तिच्या मनात ओढ होती, आवड होती, प्रेम होते. कामावर येताना आवर्जून ती त्याच्यासाठी काहीतरी खायला आणायची. सनीशच्या आईला मात्र सुकन्याने सनीशला काहीही दिलेले आवडत नसायचे. सनीशची आई, सुकन्याचा द्वेष करायची.
कुडकुडणाऱ्या थंडीचे दिवस होते. हळद आणि चहाची पाने काढण्यासाठी सनीशच्या वडिलांनी मजुरांसाठी निरोप धाडला. दुसऱ्याच दिवशी सकाळी सुकन्या आणि तिचे साथीदार कामासाठी रुजू होणार होत्या. रात्रीचं सर्व आटोपून लवकरच ती झोपी गेली. सकाळी लवकर उठून सनीशसाठी काहीतरी खायला घेऊन जावं या विचाराने तिच्या मनात घर केलं होत शिवाय सनीशला भेटण्याची, त्याला पाहण्याची, त्याला उचलून घेण्याची तीव्र इच्छा तिच्या मनात होती.
पहाट होताच सुकन्या उठली. घाईघाईत तयारी करून सर्व साथीदारांना जमवून पायवाटेने त्या निघाल्या सनीशच्या घराकडे. पहाटेची उजेडणारी सकाळ, कडाक्याची थंडी, दाट धुके आणि पक्ष्यांची किलबिल, वातावरण खूपच मोहक होते. दात दातांवर थरथरण्याचा कडकड...
केरळच्या सदाबहार हरियालीत, डोंगरदऱ्यांच्या कुशीत एक सुंदर घर होत. घराच्या आजूबाजूला अनेक प्रकारची झाडे, वनौषधी लावलेल्या आणि इतर आजूबाजूच्या, सभोवतालच्या परिसरात चहाचे लांबच लांब मळे. एवढ्या सुशोभित डोंगररांगा कि इथे प्रवास करताना आपल्याला कधी थकवाच न यावा. इथे जो गेला तो इथलाच झाला. स्वतःला या निसर्गात हरवणार नाही असं होणं अशक्यच.
तर या छोट्याश्या घरात राहत होता सनीश, ज्याचं वय आहे फक्त चार वर्षांचे. आई-वडिलांनी घराच्या आवारात अनेक पशुपक्षी पाळलेले जसे गायी, म्हशी, बकऱ्या ससे. त्यामुळे सनीशला बालपणापासूनच निसर्ग आणि प्राण्यांचं सान्निध्य लाभलेलं.
आई-बाबा शेतमळ्यात बागकाम करताना सनीश नेहमीच त्यांच्या पाळीव प्राण्यांशी खेळण्यात रमत असे. अनेकवेळा शेतमळ्यात बागकामासाठी बाहेरील मजुरांना बोलावून कामे करून घेतली जात असत. त्यातही स्त्री-मजुरांना प्राधान्य दिले जायचे, कारण स्रियांची मजुरी पुरुष्यांच्या मानाने थोडी कमीच असायची.
अशीच एक शरीराने कृष भासणारी, काळ्याकुट्ट रंगाची मजूरकर, जिचं नाव होत "सुकन्या", नेहमीच सनीशच्या बागकामांना येत असे. जन्मापासूनच सनीशला ओळखत असल्यामुळे सनीशच्या बालिश बोलण्याचा, खेळण्याचा तिला लोभ होता. दुर्दैवाने तिला मुलबाळ नव्हते. तिच्या पाठी कुटुंब असं काहीच नव्हतं. एकटीच. त्यामुळे का होईना पण सनीश बद्दल तिच्या मनात ओढ होती, आवड होती, प्रेम होते. कामावर येताना आवर्जून ती त्याच्यासाठी काहीतरी खायला आणायची. सनीशच्या आईला मात्र सुकन्याने सनीशला काहीही दिलेले आवडत नसायचे. सनीशची आई, सुकन्याचा द्वेष करायची.
कुडकुडणाऱ्या थंडीचे दिवस होते. हळद आणि चहाची पाने काढण्यासाठी सनीशच्या वडिलांनी मजुरांसाठी निरोप धाडला. दुसऱ्याच दिवशी सकाळी सुकन्या आणि तिचे साथीदार कामासाठी रुजू होणार होत्या. रात्रीचं सर्व आटोपून लवकरच ती झोपी गेली. सकाळी लवकर उठून सनीशसाठी काहीतरी खायला घेऊन जावं या विचाराने तिच्या मनात घर केलं होत शिवाय सनीशला भेटण्याची, त्याला पाहण्याची, त्याला उचलून घेण्याची तीव्र इच्छा तिच्या मनात होती.
पहाट होताच सुकन्या उठली. घाईघाईत तयारी करून सर्व साथीदारांना जमवून पायवाटेने त्या निघाल्या सनीशच्या घराकडे. पहाटेची उजेडणारी सकाळ, कडाक्याची थंडी, दाट धुके आणि पक्ष्यांची किलबिल, वातावरण खूपच मोहक होते. दात दातांवर थरथरण्याचा कडकड...
