கவலைப்படுவதை நிறுத்துங்கள், உங்களுடைய கவலைகள் அதற்கான தீர்வை ஒருபோதும் உங்களுக்கு அளிக்காது. அது உங்களுடைய பொன்னான நேரத்தை செலவிட செய்து மீண்டும் உங்களுடைய கவலையை அதிகரிக்க செய்யும்.

நான் ஒரு வாழ்க்கை கதையைப் பற்றி பார்ப்போம்.

நான் ஒரு கல்லூரியில் கடைசி வருடம் படித்துக்கொண்டிருந்த பொது, எனது ஜூனியர் ஒருவன் என்னிடம் அந்த ஹாஸ்டலில் போடும் உணவைப் பற்றி குறை கூறிக் கொண்டே இருப்பான்.
நானும் முதலில் அவனுக்கு அந்த சாப்பாடு மட்டும் தான் பிடிக்கவில்லை என்று நினைத்தேன்.

ஆனால், அவனிடம் பழகிய பின் நான் தெரிந்த கொண்ட விஷயம் என்னவென்றால் அவன் எல்லாவற்றிலும் ஒரு வித அதிருப்தியுடன் இருப்பதை அறிந்து கொண்டேன்.

நான் அவனிடம் எவ்வளவோ எடுத்து சொல்ல முயற்சி செய்தேன். அவன் அதை கொஞ்சம் கூட கேட்க வில்லை.

பின்னாளில் ஒரு ஐந்து ஆண்டுகள் கழித்து மீண்டும் ஒரு முறை நான் அவனை பெங்களூரில் ஒரு ஹோட்டலில் பார்த்தேன். அவன் மாறி இருப்பான் என்று நினைத்தேன், ஆனால் அவன் அங்கும் அதே சாப்பாடு சரி இல்லை என்று தான் பேசிக்கொண்டிருந்தான்.

அவனது நண்பர்கள் அவனை கிண்டல் செய்து கொண்டு இருந்தார்கள்.
இதற்குக் காரணம் அவன் மாற வேண்டிய அந்த நேரத்தில் மாறி இருக்கலாம்.

அவன் ஒரு இரண்டு, மூன்று நாட்கள் நன்றாக தூங்காமல் இருப்பது போல தோற்றமளித்தான்.
காரணம் கேட்டால் தூக்கம் வர வில்லை என்றான். நான் மீண்டும் அதே பழைய விஷயத்தை சொல்லி...