5 views
ஒரு துளி கடல்...
அந்த முதுமகனின் மாரில் தனது இடது பூட்ஷ் கால்களால் எட்டி உதைத்தான் ஏட்டு அன்பேந்தல்...
அன்று காலை பெய்த பெருமழையில் சாலைக் குழியெல்லாம் பொங்கி வழிந்திருந்த சாக்கடைநீருக்கு சற்று அருகே விழுந்தார் அந்த முதுமகன்...
அருகில் நின்றிருந்த மக்கள் அந்த நிகழ்வை அதிர்ச்சியோடு வாய்பொத்தி வேடிக்கை பார்த்தனர்...
மிதி இதயத்தின் மேலே சற்று அழுத்தமாகவே விழுந்திருந்தது..
சில வினாடிகள் அவரால் மூச்சு விட முடியவில்லை.
ம்ம்ம்ஸ்ஸ்ஸ்... ம்ம்ம்ஸ்ஸ்ஸ்... என திணறிய படி எழ முனைந்தார். அவனது விழிகள் விரிந்து கண்ணீர் காதருகே வழிந்தது.
ஏன்டா மண்டகசாயம், உனக்கு என்னா மப்பு இருந்தா நான் மாமூல் வாங்கறப்ப வந்து பிச்சை கேப்ப... என்ன என்ன ஏட்டு ஏகாம்பரம்னு நெனச்சியா... கொன்னுபுடுவேங் கொன்னு... ஓட்றா...தா***ளி... என வசை பாடினான்...
எழ முயன்ற அந்த முதுமகன் தனது நெஞ்சைக் கைகளால் கவ்விப் பிடித்தபடி இருமினார். மூச்சு சற்று வாங்க முடிந்தது. ஆனாலும் மிதியின் தாக்கத்தில் நுரையீரல் ஆட்டம் கண்டிருந்தது. சிறிது கண்ணைக் கட்டுவதுபோல இருக்க அருகே கிடந்த சாக்கடை நீரை அவசர அவசரமா எடுத்து முகத்தில் தெளித்துக் கொண்டார்...
நான் என்ன தப்பு செஞ்சேன்.
எதுக்காக இந்த மனுசன் என்ன மிருகத்தை அடிப்பது போல அடிக்கிறான்.
அவனுக்கு நான் எந்த தீங்கும் செய்யலயே.. என எண்ணியவாறு கைகளை ஊண்றி தடுமாறி எழுந்து நின்றார்...
அவனது கண்கள் அரைமயக்கத்தில் இருந்தது. மூச்சு சற்று அதிகமாக வாங்கியது. முகம் சற்று வீக்கத்தோடு சோர்ந்திருந்தது. அந்த முதுமகனின் கண்கள் ஏட்டு அன்பேந்தலை பார்த்தது...
உடல் சற்று நடுங்கிக் கொண்டிருந்தது...
ஆனால் உள்ளத்தில் அவர் நடுக்கத்திற்கு அனுமதிக்கவில்லை...
ஏட்டு டீக்கடைக்காரனிடம் மாமூல் வாங்கிவிட்டு கோபம் பூசிய முகத்தோடு திரும்பினான்...
அந்த முதுமகன் எழுந்து நின்று அவனை பார்ப்பதைக் கண்டதும், மூக்கை விடைத்து புருவத்தை சுருக்கியவாறு என்னாடா... மிதி பத்தலயா... என்ன முறைக்கிற எனக் கேட்டான்...
அந்த முதுமகன் ஏட்டைப் பார்த்தபடி மூச்சு வாங்கிக் கொண்டிருந்தார்...பதிலேதும் பேசவில்லை... முகத்திலிருந்து சாக்கடை நீர் வடிந்து கொண்டிருந்தது...
அவர்களுக்கு இடையே சில நொடி மௌனம் நிலவியது...
சுற்றிலும் பாதசாரிகள்,சைக்கிளில் சென்றவர்கள், தெருவியாபாரிகள் என எல்லோரும் அவர்கள் இருவரையும் வெரித்துப் பார்த்தபடி இருந்தனர்...
ஏட்டு அன்பேந்தல்... முதுமகனை நோக்கி... கேட்டுக்கிட்டே இருக்கேன் ஒப்பனோழி... ன்னு கோவமாக திட்டிக்கொண்டே அவரை...
அன்று காலை பெய்த பெருமழையில் சாலைக் குழியெல்லாம் பொங்கி வழிந்திருந்த சாக்கடைநீருக்கு சற்று அருகே விழுந்தார் அந்த முதுமகன்...
அருகில் நின்றிருந்த மக்கள் அந்த நிகழ்வை அதிர்ச்சியோடு வாய்பொத்தி வேடிக்கை பார்த்தனர்...
மிதி இதயத்தின் மேலே சற்று அழுத்தமாகவே விழுந்திருந்தது..
சில வினாடிகள் அவரால் மூச்சு விட முடியவில்லை.
ம்ம்ம்ஸ்ஸ்ஸ்... ம்ம்ம்ஸ்ஸ்ஸ்... என திணறிய படி எழ முனைந்தார். அவனது விழிகள் விரிந்து கண்ணீர் காதருகே வழிந்தது.
ஏன்டா மண்டகசாயம், உனக்கு என்னா மப்பு இருந்தா நான் மாமூல் வாங்கறப்ப வந்து பிச்சை கேப்ப... என்ன என்ன ஏட்டு ஏகாம்பரம்னு நெனச்சியா... கொன்னுபுடுவேங் கொன்னு... ஓட்றா...தா***ளி... என வசை பாடினான்...
எழ முயன்ற அந்த முதுமகன் தனது நெஞ்சைக் கைகளால் கவ்விப் பிடித்தபடி இருமினார். மூச்சு சற்று வாங்க முடிந்தது. ஆனாலும் மிதியின் தாக்கத்தில் நுரையீரல் ஆட்டம் கண்டிருந்தது. சிறிது கண்ணைக் கட்டுவதுபோல இருக்க அருகே கிடந்த சாக்கடை நீரை அவசர அவசரமா எடுத்து முகத்தில் தெளித்துக் கொண்டார்...
நான் என்ன தப்பு செஞ்சேன்.
எதுக்காக இந்த மனுசன் என்ன மிருகத்தை அடிப்பது போல அடிக்கிறான்.
அவனுக்கு நான் எந்த தீங்கும் செய்யலயே.. என எண்ணியவாறு கைகளை ஊண்றி தடுமாறி எழுந்து நின்றார்...
அவனது கண்கள் அரைமயக்கத்தில் இருந்தது. மூச்சு சற்று அதிகமாக வாங்கியது. முகம் சற்று வீக்கத்தோடு சோர்ந்திருந்தது. அந்த முதுமகனின் கண்கள் ஏட்டு அன்பேந்தலை பார்த்தது...
உடல் சற்று நடுங்கிக் கொண்டிருந்தது...
ஆனால் உள்ளத்தில் அவர் நடுக்கத்திற்கு அனுமதிக்கவில்லை...
ஏட்டு டீக்கடைக்காரனிடம் மாமூல் வாங்கிவிட்டு கோபம் பூசிய முகத்தோடு திரும்பினான்...
அந்த முதுமகன் எழுந்து நின்று அவனை பார்ப்பதைக் கண்டதும், மூக்கை விடைத்து புருவத்தை சுருக்கியவாறு என்னாடா... மிதி பத்தலயா... என்ன முறைக்கிற எனக் கேட்டான்...
அந்த முதுமகன் ஏட்டைப் பார்த்தபடி மூச்சு வாங்கிக் கொண்டிருந்தார்...பதிலேதும் பேசவில்லை... முகத்திலிருந்து சாக்கடை நீர் வடிந்து கொண்டிருந்தது...
அவர்களுக்கு இடையே சில நொடி மௌனம் நிலவியது...
சுற்றிலும் பாதசாரிகள்,சைக்கிளில் சென்றவர்கள், தெருவியாபாரிகள் என எல்லோரும் அவர்கள் இருவரையும் வெரித்துப் பார்த்தபடி இருந்தனர்...
ஏட்டு அன்பேந்தல்... முதுமகனை நோக்கி... கேட்டுக்கிட்டே இருக்கேன் ஒப்பனோழி... ன்னு கோவமாக திட்டிக்கொண்டே அவரை...
