Prolouge



Mahigpit ang hawak ko sa braso ni Ethan habang yakap yakap niya ako patalikod. Nandito kami sa bahay nila at kasalukuyan kaming nakaupo sa gilid ng pool habang malayang nakababad ang mga paa namin sa tubig.

"Bat ang tagal ni Ian?" nakasimangot kong tanong at bahagya siyang nilingon. Nakapatong ang baba niya sa balikat ko.

Hindi siya sumagot. Nanatili siyang tahimik at ramdam kong mas humigpit lang ang yakap niya sa bewang ko.

Nasan si Ian? Sabi niya kukuha lang siya ng pagkain sa loob. Ewan ko ba kung bakit dito pa kami kakain kung pwede naman sanang sa labas nalang. Katatapos lang ng graduation namin last week at hindi ko na mabilang kung ilang celebration na ba ang ginawa namin.

"Hey... bat ba di ka nagsasalita?" kunwari ay patampo ko ng tanong.

Hinuli ko ang mga daliri niya at sinimulang laruin.

"I'm nervous." he said with a voice trembling.

What was that? Bat nanginginig ang boses niya?

"Ethan, what's wrong? Okay ka lang ba? May sakit ka ba?"

Hinipo ko ang noo niya pero hindi naman siya mainit.

"I have a question Lian." sabi niyang napakaseryoso.

Diretso lang ang tingin niya sa tubig pero ramdam ko parin ang mainit niyang hininga na tumatama sa gilid ng tenga ko sa tuwing nagsasalita siya.

"Say it."

Gumalaw siya para umayos ng upo. Mas lalo niyang inilapit ang katawan niya sa akin at mas lalo lang ako naging komportable sa pagkakasandal.

"Pano kung yayain ka ng taong mahal mong magpakasal?"

I smiled. Yon ba ang iniisip niya?

"Diba ikaw yon?" sagot kong nadugtungan pa ng tawa.

"Lian. Handa ka na bang magkapamilya?" tanong niya ulit.

"Hmmmm. Hindi naman kailangang paghandaan yon e. Kung kaya na ng dalawang tao, bakit hindi?"

At tumahimik na naman siya. It took some minutes bago siya nagsalita ulit.

"Ayokong mapunta ka sa iba. Ayokong may ibang lalaking yayakap sayo ng ganito. Ayokong may ibang lalaking lalapit sayo ng ganito kalapit. Ayokong makita kang masaya pero sa piling na ng iba. Ayokong makita kang masaya pero hindi na...