7 views
நிலவு முகம் பார்த்த பின்னே...
நிலவு முகம் பார்த்த பின்னே...
நித்தம் கேட்கிறேன்னடி
பூமியை ஏன் வலம் வருகிறாய்
சூரிய குலத்தோனை சேர்ந்திட ,
உன் நட்சத்திர தோழிகள் உடன் வந்தாலோ...
கை கால் முளைத்த வெண்ணிலவே ;
காற்றோடு கலந்து வரும் என் கீதமும்
உன் செவி சேரும் முன்பே வந்துவிடு
உறக்கம் தழுவும் கனவுதனில் .
ஆதித்தன் என்கிற ஆதி மொட்டை மாடியில் அமர்ந்து கொண்டு அவளுக்கு பிடிக்கும் என்று கவிதை வரைகிறான் பறந்து விரிந்த ஆகாயத்தைப் பார்த்தபடி ,
அன்று முழுநிலவு நாள் ஆதலால் நிலவுமகளும் தன் வெண்ணிற கிரணங்களை இழைத்து இழைத்து ஒளிர்ந்து கொண்டிருந்ததை பார்த்தான் .
மேலும் மேலும் பெயர் தெரியாத அவள் முகம் கண் முன்பு தோன்றி அவனது மனம் முழுவதும் பரவி இம்சித்தாள் .
ச்சே... இத்தனை நாட்கள் கட்டுப்பாட்டில் இருந்த என் மனம் எப்படி அந்த பெண்ணை சுற்றி சுற்றி வருகிறது
என்று தன்னையே நொந்து கொண்டான் .
அதற்கு காரணம் அவன் வயதும் . காலம் கூடிவரும் போது தன் இணைப் பறவை தானே வந்து சேர்வதும் , காலம் காலமாக சரித்திரம் படைத்துவரும் மனதிலிருந்து எழும்பும் காதல் உணர்வு தான் அது என்பதை அறியாதவனும் அல்ல ஆதி .
எனினும்...
தன் மனதின் கட்டுப்பாடும் அதிகாரமும் தன்னிடமே உள்ளது என்பதில் உறுதியாக இருந்தான் .
ஆதித்யன் யார் அவன் தன்னை அறிமுகம் செய்துக்கொள்ள விரும்பி சொல்கிறான் கேட்போம் வாங்க நீங்களும் .
நான் ஆதித்யன் என் அப்பா மகேந்திரன் உருவாக்கிய சிறிய நிறுவனம் .
ஆதித்தன் குரூப்ஸ் ஆஃப் கம்பனியின்
ஒரே வாரிசாக பிறந்தவன் .
இரண்டு ஆண்டுகளுக்கு முன் இங்லாந் ஆக்ஸ்போர்ட் பல்கலைக்கழகத்தின் ஒரு கல்லூரியில் M.B.A முடித்து இந்தியா வந்தேன் .
அப்பா உண்டாக்கிய இருசக்கர வாகனத்தின் உதிரி பாக வியாபாரத்தை முன்னேற்ற வேண்டும் என்பதே என் ஒரே நோக்கம் .
இந்தியாவின் நம்பர் ஒன் ஆட்டோமொபைல் நிறுவனங்களில் இடம் பிடிப்பதே ஆதியின் லட்சியம் .
தொழில் முன்னேற்றம் ஒன்றே அவனது எண்ணங்களில் முதலிடம் . அடுத்ததாக அம்மா , தங்கை இவர்கள் நினைவுடன் இருந்தவனுக்கு .
திடீரென முளைத்த நிலவு போல் அவள் ...அந்த நிலவு பெண் பெயர் கூட அறியாத அவள் ஆதியின் மனதில் நங்கூரம் பாய்ந்த கப்பலாக நின்று விட்டாள் .
தத்தளிப்பது என்னவோ இப்போது ஆதித்தனின் மனமே .அந்த நிலவு முகத்தை காணும் ஆவலில் ...சென்ற வாரம் அந்த அந்த கல்லூரியின் நிகழ்ச்சிக்கு தலைமை ஏற்க அழைத்த போது வேடா வெறுப்பாக தான் சென்றான் ஆதி ..
அவன் அறிந்திருக்கவில்லை அவன் எதிர்காலம் அழைத்து செல்கிறது என்பதை.
அவளின் கவிதையின் அழகும் குரல் வளமும் ஆதியை கட்டி ஒர் இடத்தில் அல்லவா அமர செய்துவிட்டாள் ....
அவள் பெயரை அழைக்கும் போது கவன குறைவாக மொபைலில் இருந்தவனுக்கு
அவள் கவிதை சொல்லி முடிக்கவும் முக்கியமான அழைப்பு வரவும் அங்கிருந்து வெளியேற நேர்ந்தது . இல்லை என்றால் பெயரையவது தெரிந்திருக்கலாம் என்று நினைத்து கொண்டான்.
இத்தனை வயதிற்கு பின் கல்லூரி வளாகத்தின் முன் சென்று நிற்பதும் சரியில்லை , தன் பெயர் நிர்வாகத்தின் பொறுப்புகளை உணர்ந்து அதை தவிர்த்தான் .
ஆதித்தன் குரூப்ஸ் ஆஃப் கம்பனியின் முதலாளி என்ற பெயர் முக்கியம் இல்லையா .
இப்போது "நினைவாலே அனைப்பேனே ... என்று மௌன ராகம் மோகன் போல் " பாடலின் நிலை ஆதிக்கு கிடந்த ஒரு வாரமாக பாவம்....
அன்றும் அப்படித்தான் அவனது அலுவலக வேலை முடித்து வீடு வந்து , அம்மா மீனாட்சி கைப்பக்குவத்தில் செய்த வைத்த சப்பாத்தி குருமா ...சுவையான இரவு உணவை முடித்த பின்
மொட்டைமாடியில் சற்று நேரம் உலவ நினைத்து மாடிக்கு வந்தவன் . அங்கு ஏற்றப்பட்டு இருந்த கொடி மல்லி மலரின் வாசமும் , வானத்தில் மறைந்து மறைந்து விளையாட்டு காட்டும் முழு நிலவும் ...ஆதியின் மனதில் அவளின் நினைவும் ஒரு வித மோன நிலைக்கு சென்றான் அவன்.
அங்கு மாடியில் போடப்பட்ட இரும்பு கம்பிகளால் இணைந்து ஃபோம் மேத்தை ஊஞ்சலில் அமர்ந்தான் .
அப்போதுதான் ...
கவிதை என்ற வார்த்தையை கூட
தெரிந்து வைத்திறாத ஆதித்தனுக்கே கவிதை வந்ததென்றால் பாருங்களேன் ....
கார் முகிலுடன் போட்டியிட்டதோ
அவளின் கார் குழல்
முழு நிலவாய் ஜொலிக்குது
உன் அழகிய முகம்
கோர்த்து வைத்த விண்மீனாய்
அவள் பல் வரிசை....
இரவு வாடை காற்றில்
எனக்கு குளிர் காய
சுடு காற்றை
என்னில் பாய்ச்ச தான்
அந்த கூர் நாசியோ...
தரிக்கெட்டு ஓடும் என் மனதிற்கு
கடிவாளம் நான் உனக்கு
அளிக்கும் மஞ்சள் கயிற்றில்...
கோல மயிலே சொல்லி விடு..
உன் பெயரை...
தினம் ஜெபித்து கொண்டே
வாழ்ந்து விடுவேனடி
என்று கன்னி கவிஞனாக கவிதை படித்து கொண்டு இருந்தான்....
மறுநாள்...
நிலா முக பெண்ணுக்கு அவனே மனதில் சந்தியா என்று பெயர் வைத்து கொண்டான்....தியா நீ எங்கே இருக்கிறாய் என்று மனதுள் கேட்டு கொண்டவன்... அப்படியே உறங்கி போனான் .
காலை நாளிதழை புரட்டி கொண்டு இருந்தான் ஆதி பின்னால் இருந்து இரண்டு வலிய கரங்கள் கண்ணை மூடியது....
டேய்... எருமை ஜனா... இன்னும் இந்த மொக்கை விளையாட்டை நீ விடலையா....
மச்சி... எப்படி டா... கண்டுபிடிச்ச...
இதுக்கு
ஏஜென்சி வேறு வைக்க வேண்டுமா...இந்த ஹைதர் அலி காலத்து விளையாட்டை இன்னும் விளையாடுவது நீ மட்டும் தான் என்ற ஆதியிடம் அவன் அசடு வழிந்தான் ஜனா.
கருமம் இதை எல்லாம் பார்க்க வேண்டி இருக்கு... உள்ளே வா டா... அம்மாவை பார்க்கலாம்;....
இருவரும் கிச்சனுக்கு சென்று ஆதித்தனின் தாய் மீனாட்சியை பார்த்தனர்...
ஜனார்த்தனை பார்த்ததும் மீனாட்சியின் முகம் பளீச்சென்று மாறியது...அவருக்கு ஜனா மீது தனிப்பிரியம் .
அதற்கு ஒரே காரணம் அவன் தஞ்சை தரணியில் பிறந்தவன் என்ற ஒன்றே காரணம்....
தஞ்சை மண் மீது அவருக்கு தனி பிரியம் என்ன தான் இருந்தாலும் அவர் பிறந்த மண் அதுவல்லவா... ஆனால் அங்கே செல்ல பிடிக்காமல் பாகை துரும்பாக அவரின் அண்ணன் குடும்பம் அங்கே தான் இருக்கு...
என்ன ஜனா இந்த அம்மாவை .மறந்துட்ட போல
அம்மா... என்ன இப்படி சொல்றீங்க
எங்கே உன் பையை காணும்.... என்று அவர் தேட ..
அம்மா... இந்த முறை நான் தங்க வரலை உங்கள் எல்லோரையும் கடத்திட்டு போக வந்து இருக்கேன் என்றான் .
பின்னாடி எதுவும் அடியாள் பட்டாளம் கொண்டு வந்து இருக்கியா என்று ஆதி எட்டிப் பார்த்தான் .
இல்லை... ஒரே ஒரு பத்திரிகை... என தன் தங்கையின் திருமணப் பத்திரிக்கையை எடுத்து நீட்டினான் ஜனா .
மீனாட்சி மற்றும் ஆதி இருவரும் சந்தோஷமாக கொண்டார் பத்திரிக்கை யை பார்த்ததும்,
டேய் என்னடா திடீர் என்று சொல்ற ,என்றான்... ஆதி .
இல்லைடா திடீர் என்று முடிவாகிடுச்சு..
நல்ல குடும்பம்... அதான் என்றான்
ஜனா .
என்னால் அங்கு வர முடியாது... உனக்கே ஓரளவு விஷயம் தெரியும்...ஆதியை அழைச்சுட்டு போ... ஆஃபீஸ் வேலையை அப்பா பார்த்து கொள்வார் என்றார் மீனாட்சி...
இருவரும் ஆதி அறைக்கு சென்று பயணத்திற்கு தேவையான துணி எடுத்து வைத்து கொண்டு கிளம்ப
டேய் மச்சி... நான் உன்னிடம் ஒன்று சொல்ல வேண்டும்... 28 வருஷமா கட்டுக்கோப்பா இருந்த என் மனசுக்குள் ஒரு பெண் வந்துவிட்டாள் டா என்றான் ஆதி
டேய் மச்சி சூப்பர் டா... யார் டா அந்த பெண்... இது ஜனா கேள்வியாக நண்பனிடம் .
முகமும் கல்லூரியும் மட்டும் தான் டா தெரியும் என்றான் ஆதி முகத்தை பாவமாக வைத்து கொண்டு....
நீ கவலைப் படாதே மச்சி பதினைந்து நாள்.... தங்கை கல்யாணம் முடிந்ததும் உன் ஆளை கண்டு பிடிக்கிறோம்... அம்மா முன்னாடி நிறுத்துறோம்... டும் டும் டும் கொட்டுகிறோம்... என்றான்...ஜனா
ம்ம்.... சரிடா மச்சி வா சாப்பிட்டு கிளம்பலாம் என்றான் ஆதி..
அதுவும் சரிதான் டா நான் வந்து சாப்பிடாம போனால் அம்மா என்னை மன்னிக்கவே மாட்டாங்க...
ஹா.. ஹா... அந்த பயம் இருக்கட்டும் ஜனா இந்த அம்மாக்கிட்ட , வாங்க ரெண்டு பேரும் சாப்பிட என்றார் ஆதியின் அம்மா மீனாட்சி ..
உணவு முடிந்து இருவரும் காரில் கிளம்பி விட்டனர் .
ஜனா எதை எதையோ பேசிக்கொண்டு வர சில விசயங்களுக்கு பதில் சொல்லுயும் சில விசயங்களுக்கு பதில் சொல்லாமலும் ஆதி நிலா முக பெண்ணைப் பற்றிய நினைவுகளில் மூழ்கி திளைத்தான் ..
ஜனா அவனை கூப்பிட்டு கூப்பிட்டு பார்த்து விட்டு ரொம்ப முத்தி போயிட்டு போலயே என்று சிரித்துக்கொண்டு அமைதி ஆனான்.
வாசலில் கார் சத்தம் கேட்டதும்...
நித்தம் கேட்கிறேன்னடி
பூமியை ஏன் வலம் வருகிறாய்
சூரிய குலத்தோனை சேர்ந்திட ,
உன் நட்சத்திர தோழிகள் உடன் வந்தாலோ...
கை கால் முளைத்த வெண்ணிலவே ;
காற்றோடு கலந்து வரும் என் கீதமும்
உன் செவி சேரும் முன்பே வந்துவிடு
உறக்கம் தழுவும் கனவுதனில் .
ஆதித்தன் என்கிற ஆதி மொட்டை மாடியில் அமர்ந்து கொண்டு அவளுக்கு பிடிக்கும் என்று கவிதை வரைகிறான் பறந்து விரிந்த ஆகாயத்தைப் பார்த்தபடி ,
அன்று முழுநிலவு நாள் ஆதலால் நிலவுமகளும் தன் வெண்ணிற கிரணங்களை இழைத்து இழைத்து ஒளிர்ந்து கொண்டிருந்ததை பார்த்தான் .
மேலும் மேலும் பெயர் தெரியாத அவள் முகம் கண் முன்பு தோன்றி அவனது மனம் முழுவதும் பரவி இம்சித்தாள் .
ச்சே... இத்தனை நாட்கள் கட்டுப்பாட்டில் இருந்த என் மனம் எப்படி அந்த பெண்ணை சுற்றி சுற்றி வருகிறது
என்று தன்னையே நொந்து கொண்டான் .
அதற்கு காரணம் அவன் வயதும் . காலம் கூடிவரும் போது தன் இணைப் பறவை தானே வந்து சேர்வதும் , காலம் காலமாக சரித்திரம் படைத்துவரும் மனதிலிருந்து எழும்பும் காதல் உணர்வு தான் அது என்பதை அறியாதவனும் அல்ல ஆதி .
எனினும்...
தன் மனதின் கட்டுப்பாடும் அதிகாரமும் தன்னிடமே உள்ளது என்பதில் உறுதியாக இருந்தான் .
ஆதித்யன் யார் அவன் தன்னை அறிமுகம் செய்துக்கொள்ள விரும்பி சொல்கிறான் கேட்போம் வாங்க நீங்களும் .
நான் ஆதித்யன் என் அப்பா மகேந்திரன் உருவாக்கிய சிறிய நிறுவனம் .
ஆதித்தன் குரூப்ஸ் ஆஃப் கம்பனியின்
ஒரே வாரிசாக பிறந்தவன் .
இரண்டு ஆண்டுகளுக்கு முன் இங்லாந் ஆக்ஸ்போர்ட் பல்கலைக்கழகத்தின் ஒரு கல்லூரியில் M.B.A முடித்து இந்தியா வந்தேன் .
அப்பா உண்டாக்கிய இருசக்கர வாகனத்தின் உதிரி பாக வியாபாரத்தை முன்னேற்ற வேண்டும் என்பதே என் ஒரே நோக்கம் .
இந்தியாவின் நம்பர் ஒன் ஆட்டோமொபைல் நிறுவனங்களில் இடம் பிடிப்பதே ஆதியின் லட்சியம் .
தொழில் முன்னேற்றம் ஒன்றே அவனது எண்ணங்களில் முதலிடம் . அடுத்ததாக அம்மா , தங்கை இவர்கள் நினைவுடன் இருந்தவனுக்கு .
திடீரென முளைத்த நிலவு போல் அவள் ...அந்த நிலவு பெண் பெயர் கூட அறியாத அவள் ஆதியின் மனதில் நங்கூரம் பாய்ந்த கப்பலாக நின்று விட்டாள் .
தத்தளிப்பது என்னவோ இப்போது ஆதித்தனின் மனமே .அந்த நிலவு முகத்தை காணும் ஆவலில் ...சென்ற வாரம் அந்த அந்த கல்லூரியின் நிகழ்ச்சிக்கு தலைமை ஏற்க அழைத்த போது வேடா வெறுப்பாக தான் சென்றான் ஆதி ..
அவன் அறிந்திருக்கவில்லை அவன் எதிர்காலம் அழைத்து செல்கிறது என்பதை.
அவளின் கவிதையின் அழகும் குரல் வளமும் ஆதியை கட்டி ஒர் இடத்தில் அல்லவா அமர செய்துவிட்டாள் ....
அவள் பெயரை அழைக்கும் போது கவன குறைவாக மொபைலில் இருந்தவனுக்கு
அவள் கவிதை சொல்லி முடிக்கவும் முக்கியமான அழைப்பு வரவும் அங்கிருந்து வெளியேற நேர்ந்தது . இல்லை என்றால் பெயரையவது தெரிந்திருக்கலாம் என்று நினைத்து கொண்டான்.
இத்தனை வயதிற்கு பின் கல்லூரி வளாகத்தின் முன் சென்று நிற்பதும் சரியில்லை , தன் பெயர் நிர்வாகத்தின் பொறுப்புகளை உணர்ந்து அதை தவிர்த்தான் .
ஆதித்தன் குரூப்ஸ் ஆஃப் கம்பனியின் முதலாளி என்ற பெயர் முக்கியம் இல்லையா .
இப்போது "நினைவாலே அனைப்பேனே ... என்று மௌன ராகம் மோகன் போல் " பாடலின் நிலை ஆதிக்கு கிடந்த ஒரு வாரமாக பாவம்....
அன்றும் அப்படித்தான் அவனது அலுவலக வேலை முடித்து வீடு வந்து , அம்மா மீனாட்சி கைப்பக்குவத்தில் செய்த வைத்த சப்பாத்தி குருமா ...சுவையான இரவு உணவை முடித்த பின்
மொட்டைமாடியில் சற்று நேரம் உலவ நினைத்து மாடிக்கு வந்தவன் . அங்கு ஏற்றப்பட்டு இருந்த கொடி மல்லி மலரின் வாசமும் , வானத்தில் மறைந்து மறைந்து விளையாட்டு காட்டும் முழு நிலவும் ...ஆதியின் மனதில் அவளின் நினைவும் ஒரு வித மோன நிலைக்கு சென்றான் அவன்.
அங்கு மாடியில் போடப்பட்ட இரும்பு கம்பிகளால் இணைந்து ஃபோம் மேத்தை ஊஞ்சலில் அமர்ந்தான் .
அப்போதுதான் ...
கவிதை என்ற வார்த்தையை கூட
தெரிந்து வைத்திறாத ஆதித்தனுக்கே கவிதை வந்ததென்றால் பாருங்களேன் ....
கார் முகிலுடன் போட்டியிட்டதோ
அவளின் கார் குழல்
முழு நிலவாய் ஜொலிக்குது
உன் அழகிய முகம்
கோர்த்து வைத்த விண்மீனாய்
அவள் பல் வரிசை....
இரவு வாடை காற்றில்
எனக்கு குளிர் காய
சுடு காற்றை
என்னில் பாய்ச்ச தான்
அந்த கூர் நாசியோ...
தரிக்கெட்டு ஓடும் என் மனதிற்கு
கடிவாளம் நான் உனக்கு
அளிக்கும் மஞ்சள் கயிற்றில்...
கோல மயிலே சொல்லி விடு..
உன் பெயரை...
தினம் ஜெபித்து கொண்டே
வாழ்ந்து விடுவேனடி
என்று கன்னி கவிஞனாக கவிதை படித்து கொண்டு இருந்தான்....
மறுநாள்...
நிலா முக பெண்ணுக்கு அவனே மனதில் சந்தியா என்று பெயர் வைத்து கொண்டான்....தியா நீ எங்கே இருக்கிறாய் என்று மனதுள் கேட்டு கொண்டவன்... அப்படியே உறங்கி போனான் .
காலை நாளிதழை புரட்டி கொண்டு இருந்தான் ஆதி பின்னால் இருந்து இரண்டு வலிய கரங்கள் கண்ணை மூடியது....
டேய்... எருமை ஜனா... இன்னும் இந்த மொக்கை விளையாட்டை நீ விடலையா....
மச்சி... எப்படி டா... கண்டுபிடிச்ச...
இதுக்கு
ஏஜென்சி வேறு வைக்க வேண்டுமா...இந்த ஹைதர் அலி காலத்து விளையாட்டை இன்னும் விளையாடுவது நீ மட்டும் தான் என்ற ஆதியிடம் அவன் அசடு வழிந்தான் ஜனா.
கருமம் இதை எல்லாம் பார்க்க வேண்டி இருக்கு... உள்ளே வா டா... அம்மாவை பார்க்கலாம்;....
இருவரும் கிச்சனுக்கு சென்று ஆதித்தனின் தாய் மீனாட்சியை பார்த்தனர்...
ஜனார்த்தனை பார்த்ததும் மீனாட்சியின் முகம் பளீச்சென்று மாறியது...அவருக்கு ஜனா மீது தனிப்பிரியம் .
அதற்கு ஒரே காரணம் அவன் தஞ்சை தரணியில் பிறந்தவன் என்ற ஒன்றே காரணம்....
தஞ்சை மண் மீது அவருக்கு தனி பிரியம் என்ன தான் இருந்தாலும் அவர் பிறந்த மண் அதுவல்லவா... ஆனால் அங்கே செல்ல பிடிக்காமல் பாகை துரும்பாக அவரின் அண்ணன் குடும்பம் அங்கே தான் இருக்கு...
என்ன ஜனா இந்த அம்மாவை .மறந்துட்ட போல
அம்மா... என்ன இப்படி சொல்றீங்க
எங்கே உன் பையை காணும்.... என்று அவர் தேட ..
அம்மா... இந்த முறை நான் தங்க வரலை உங்கள் எல்லோரையும் கடத்திட்டு போக வந்து இருக்கேன் என்றான் .
பின்னாடி எதுவும் அடியாள் பட்டாளம் கொண்டு வந்து இருக்கியா என்று ஆதி எட்டிப் பார்த்தான் .
இல்லை... ஒரே ஒரு பத்திரிகை... என தன் தங்கையின் திருமணப் பத்திரிக்கையை எடுத்து நீட்டினான் ஜனா .
மீனாட்சி மற்றும் ஆதி இருவரும் சந்தோஷமாக கொண்டார் பத்திரிக்கை யை பார்த்ததும்,
டேய் என்னடா திடீர் என்று சொல்ற ,என்றான்... ஆதி .
இல்லைடா திடீர் என்று முடிவாகிடுச்சு..
நல்ல குடும்பம்... அதான் என்றான்
ஜனா .
என்னால் அங்கு வர முடியாது... உனக்கே ஓரளவு விஷயம் தெரியும்...ஆதியை அழைச்சுட்டு போ... ஆஃபீஸ் வேலையை அப்பா பார்த்து கொள்வார் என்றார் மீனாட்சி...
இருவரும் ஆதி அறைக்கு சென்று பயணத்திற்கு தேவையான துணி எடுத்து வைத்து கொண்டு கிளம்ப
டேய் மச்சி... நான் உன்னிடம் ஒன்று சொல்ல வேண்டும்... 28 வருஷமா கட்டுக்கோப்பா இருந்த என் மனசுக்குள் ஒரு பெண் வந்துவிட்டாள் டா என்றான் ஆதி
டேய் மச்சி சூப்பர் டா... யார் டா அந்த பெண்... இது ஜனா கேள்வியாக நண்பனிடம் .
முகமும் கல்லூரியும் மட்டும் தான் டா தெரியும் என்றான் ஆதி முகத்தை பாவமாக வைத்து கொண்டு....
நீ கவலைப் படாதே மச்சி பதினைந்து நாள்.... தங்கை கல்யாணம் முடிந்ததும் உன் ஆளை கண்டு பிடிக்கிறோம்... அம்மா முன்னாடி நிறுத்துறோம்... டும் டும் டும் கொட்டுகிறோம்... என்றான்...ஜனா
ம்ம்.... சரிடா மச்சி வா சாப்பிட்டு கிளம்பலாம் என்றான் ஆதி..
அதுவும் சரிதான் டா நான் வந்து சாப்பிடாம போனால் அம்மா என்னை மன்னிக்கவே மாட்டாங்க...
ஹா.. ஹா... அந்த பயம் இருக்கட்டும் ஜனா இந்த அம்மாக்கிட்ட , வாங்க ரெண்டு பேரும் சாப்பிட என்றார் ஆதியின் அம்மா மீனாட்சி ..
உணவு முடிந்து இருவரும் காரில் கிளம்பி விட்டனர் .
ஜனா எதை எதையோ பேசிக்கொண்டு வர சில விசயங்களுக்கு பதில் சொல்லுயும் சில விசயங்களுக்கு பதில் சொல்லாமலும் ஆதி நிலா முக பெண்ணைப் பற்றிய நினைவுகளில் மூழ்கி திளைத்தான் ..
ஜனா அவனை கூப்பிட்டு கூப்பிட்டு பார்த்து விட்டு ரொம்ப முத்தி போயிட்டு போலயே என்று சிரித்துக்கொண்டு அமைதி ஆனான்.
வாசலில் கார் சத்தம் கேட்டதும்...
