அவள் கண்ணீரை துடைத்து, மெல்ல மெல்ல அவள் அறையிலிருந்து வெளியே வந்தாள். கிட்ட வர வர அந்த கதவு சத்தத்தால் அவள் நடுங்கி போய் நின்றாள்! முகமெல்லாம் வேர்த்து கொட்டியது. கதவு தட்டும் சத்தம் மட்டும் ஒளித்து கொண்டே இருந்ததே தவிர யாருடைய குரலும் அவளுக்கு கேட்க வில்லை. அது அவளுக்கு இன்னும் பதற்றத்தை ஏற்படுத்தியது! அவள் கதவை  மெதுவாக  திறந்த நொடியில் அவள் தொலைபேசியிலிருந்து அழைப்பு வந்தது. கதவில் இருக்கும் அவள் கை வேகமாக நடுங்க தொடங்கியது! "அய்யயோ இப்போ போய் எனக்கு ஃக்கோல் வருதே. திவ்யாவா தா இருக்கோ, கதவ வேற லேசா தொரந்துட்டனே..." என்று அவள் இருதயத்தில் நினைத்தாள்! பயத்தின் உச்சக் கட்டத்திலிருந்து கண்களை மூடி...