ಹಲೋ... ಹೇಗಿದ್ದೀ.. ರಾತ್ರಿ ನಿದ್ದೆ ಬಂದಿತಾ?

ಇಲ್ಲ. ನಾನು ನಿನ್ನ ಜೊತೆಗೆ ಮಲಗಿದ್ದೆನಲ್ಲ. ನೀನು ಮಲಗಲು ಬಿಡಲಿಲ್ಲ.

ವಾಟ್!?
ನನ್ನ ಜೊತೆಗಾ?

ಮತ್ತೆ ನಿನ್ನ ಕ‌ನವರಿಕೆ ಅತಿಯಾಗಿದೆ ಕಣೆ.. ಊಟವೂ ಸೇರುತ್ತಿಲ್ಲ. ನಿದ್ದೆಯಂತೂ ದೂರದ‌ ಮಾತು.

ಹಾಗಾಗದರೆ ಒಮ್ಮೆ ಬಂದು ಮುಟ್ಟಿ ಹೋಗು. ಆ ಸ್ವರ್ಶದಿಂದಾದರೂ ನಿನ್ನ ಜ್ವರ ಕಡಿಮೆಯಾಗಬಹುದು.

ಇದು ಪ್ರೇಮ ರೋಗ. ಮದ್ದಿಲ್ಲ. ನಿನ್ನ ಜೊತೆಗೇ ಇರುವ ಆಸೆ.

ಓ ಹೋ. ಇದೆಲ್ಲ‌ ಮದುವೆಯಾಗುವ ತನಕ‌ ಮಾತ್ರ. ನಂತರದ ಜೀವನವೇ ಬೇರೆಯಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಒತ್ತಡದ ಬದುಕು, ಕೆಲಸ , ಹಣಕಾಸಿನ ಸಮಸ್ಯೆ ಮಾತನಾಡಿಸಲೂ ಪುರಸೊತ್ತು ಇಲ್ಲದೇ ಹತ್ತಿರವಿದ್ದರೂ ದೂರವಿದ್ದಂತೆ ಭಾಸವಾಗುತ್ತದೆ.

ನೀನು ಎಂದಿಗೂ ನನ್ನವಳು. ನಿನ್ನ ಭೇಟಿಯಾಗದೆ ಸಾಯಲು ಆಗದು. ಹಾಗೆಂದು ನಿನ್ನ ಜೊತೆಗೆ ಜೀವನ ನಡೆಸಲೂ ಆಗದು. ಈ ಪ್ರೀತಿಯ ಒರತೆ ಎಂದಿಗೂ ಬತ್ತದು. ಮಳೆಗಾಲಕ್ಕೆ ಕಾರಂಜಿಯಂತೆ, ಚಳಿಗಾಲಕ್ಕೆ ಬಿಸಿಯ ಅಪ್ಪುಗೆಯಂತೆ, ಸೆಖೆಗಾಲಕ್ಕೆ ಸಂಜೆಯಲ್ಲಿ ಹಿತವಾಗಿ ಬೀಸುವ ಹಿಮಗಾಳಿಯಂತೆ..

ಹೌದು ಸಖನೇ.. ನಿನ್ನೊಳಗೆ ಬೆರೆತು ಹೋಗುವ ಹಂಬಲ ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತಿದೆ. ಹೊಸ ಆಸೆಗಳು ದಿನೇ ದಿನೇ ಕುಡಿಯೊಡೆಯುತ್ತಿವೆ. ಮರವಾಗಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿರುವ ಈ ಪ್ರೀತಿಭಾವಕ್ಕೆ ನೀನೇ ಒಲವ ಧಾರೆ ಎರೆಯಬೇಕು. ಎಂದೂ ಬಾಡಿಹೋಗದ ಸುಮಗಳು ಅರಳಿ ‌ನಿಲ್ಲಬೇಕು.

ನಿನ್ನಿಷ್ಟದಂತಾಗಲಿ ಸಖಿ. ಎಂದೂ ನೋಡದ ಲೋಕವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿ ಕೊಡುವೆ. ರತಿ ಮನ್ಮಥ ಲೀಲೆಯನ್ನೂ ಮೀರಿಸುವಂತೆ ರಮಿಸುವೆ. ನಿನ್ನೊಳಗೆ ಕರಗಿ ಹೋಗಿ ನದಿಯಾಗಿ ಹರಿಯುವೆ.

ನಿಜ. ಈ ಆಸೆಗೆ ಕೊನೆಯೆಂಬುದಿಲ್ಲ. ಹುಣ್ಣಿಮೆಗೆ ಉಕ್ಕಿ ಹರಿಯುವ ಅಲೆಗಳಂತೆ ತಟವ ಬಂದು ಬಡಿದು ಕೆಣಕುತ್ತದೆ. ಮನವ ಕಲಕಿ ರೋಮಾಂಚನ ನೀಡುತ್ತದೆ. ಹುಚ್ಚು ಹಿಡಿಸುತ್ತದೆ.

ಯಾರೂ ಕಾಣದ ಊರೊಂದಿರಬೇಕು. ಅಲ್ಲಿ ನಾನು‌-ನೀನು ಮಾತ್ರವೇ ಜೀವಿಸಬೇಕು. ಲೋಕದ ಯಾವ ಕಟ್ಟುಪಾಡುಗಳು ಇರಕೂಡದು. ಅದೇ ಬೇಡಿಕೆ.


© Sindhu_Bhargava