இறைவனின் முன் மனம் உருக பள்ளிஎழுச்சிப் பாடி,கலங்கிய கண்களோடு தரிசனம் முடிந்து வெளியே வந்த தேவகியை வழி மறித்த காயத்ரி, “மாமி ஏன் முகம் வாட்டமா இருக்கு”என்று விசாரித்தாள். அவள் கேள்விக்கு சிறு புன்னகையை பதிலாக தந்துவிட்டு வீட்டிற்கு கிளம்பினாள்.

 

கண் கலங்கும் அளவிற்கு தேவகிக்கு எந்த பிரச்சனையும் இல்லை,இரண்டு மகன், மகளுக்கு இணையான மருமகள்கள்,பேரன், பேத்திகள், “குறை ஒன்றும் இல்லை மறைமூர்த்தி கண்ணா” என பாடும் அளவுக்கு அழகான வாழ்க்கை.

 

ஆனாலும், இன்று அனைவர் கைகளிலும் நீக்கமற நிறைந்து இருக்கும் மொபைல் போன் தான் தேவகியின் முதல் எதிரி, அவள் கண்ணோட்டத்தில் மொபைல் ஒரு இராவணன்.தனக்கு அருகிலேயே அனைவரும் இருந்தும் தொலைவில் உள்ளது போல உணர வைத்தது மொபைல் தான் என்பதில் மிகுந்த வறுத்தம் அவருக்கு.

 

அன்று பேச்சு வழக்கில் மூத்த மருமகள் சுமதிக்கு,பள்ளியில்  நல்லாசிரியை விருது கிடைக்க இருப்பதை,இளைய மருமகள் சுதா அயல் நாட்டிலிருந்து தொலைபேசி மூலம் கூறினாள். தனக்கு கூடத் தெரியமல் சுதாவிற்குஎப்படி தெரிந்தது என்று தேவகிக்கு புரியவில்லை.மாலை இனிப்புகளுடன் வந்த சுமதி, “நோட்டிஸ் போர்டில் போட்வுடன்whatsapp family groupல் போட்டேன் அத்தை அதனால் சுதாவிற்கு தெரிந்தது” என கூறினாள்.இந்த ஒரு விஷயம் அல்ல பல முறை இது போல நடந்து உள்ளது,கொண்டாட்டங்களும்,கஷ்டங்களும் whatsapp ல் பகிர்ந்து கொள்ளப்படுவதால் தேவகி, தான் மிகவும் தனித்து விடப் பட்டதாக உணர்ந்தாள்.

 

இன்னும் ஒரிரு வாரங்களில் வெளி நாடு செல்ல இருக்கும் தனது பேரனை நினைத்தப் போது பெற்றவளை விட வளர்த்த தேவகி மிகவும் கலங்கிப் போனாள். தன் இளைய மகன் அயல் நாடு சென்று அங்கேயே குடும்பத்தோடு தங்கிவிட்டப் போது கூட கலங்காத மனம் இப்போது பேரன் போகும் போது தவித்தது.

 

லேசாக தலைவலிக்க,சோர்வுடன்...