###############

மால்னி "நர்மிகா டெக்ஸ்" இல் கடந்த ஒருவருடமாக வேலை செய்கிறாள். எறும்பு போல தன்னுடைய வேலையை ஓடியாடிச் செய்யும் மால்னியை யாருக்குதான் பிடிக்காது. வறுமைக்கோட்டின்கீழ் வாழ்வதால், என்னவோ! அவளது கண்களில் சந்தோசத்தை யாருமே கண்டதில்லை. எப்போது பார்தாலும் எதையோ! பறிக்கொடுத்தது போல இருப்பாள்.

அன்று மாலை, மால்னி தன் வேலைகளை முடித்துவிட்டு, விடுதி திரும்பியதும், கையிலிருந்த பையை தூக்கியெறிந்து விட்டு, அமைதியாக அருகிலிருந்த கதிரையில் அமர்ந்தாள்.

'சீனு! சீனு! இங்கே வா!'
என்றாள்.

"ம்ம்ம்ம்ம..... இப்பவா! வந்த....."

"ஆமா....
சீனு அக்கா" எங்க போனிங்க.

"இதோ உன் எதிரிலேதான் இருக்கேன்"
என்றாள் சீனு.

நான் கவனிக்கவில்லை. ரொம்ப அசதியாக இருக்கிறது. சீனு அக்கா! இந்தக் கடிதத்தை படியுங்கள்.

"என்ன கடிதம் இது"

"காதல் கடிதம்தான்"

"என்ன?"

"ஆமாம்" கடை விலாசத்திற்கு வந்தது. படியுங்கள் அக்கா. யார் என்று சொல்கிறேன்.

ம்ம்

'என் அன்புள்ள காதலிக்கு, உன்னை பார்த்து எவ்வளவு நாட்களாகி விட்டது. எப்போது ஊருக்கு வருவாய். என் மனமோ! உன்னை மறக்கவும் இல்லை, என் வசமும் இல்லை. உன்னை பார்த்த கணமே தொலைத்துவிட்டேன்..'

ம்ம்... மேலே
படியுங்கள்.!

உணவில்லை, உறக்கமில்லை. உன்னை மீண்டும் ஒருமுறை பார்த்தால்தான் என்னுயிர் இம்மண்ணில் வாழும். "இப்படிக்கு உன் ஒருதலைக்காதலன் சுரேஸ்"

'யாரடி இந்த சுரேஸ்'

என் பக்கத்துவீட்டுப் பையன். பள்ளிக்கூடம் படிக்கையில் நானும் அவனும் ஒரே வகுப்பில் படித்தோம். என் மீது அவனுக்கு 'தீராதக்காதல்'. காதல் பித்தில் ஏராளமான கடிதங்களையும், இனிப்புகளையும் என் பள்ளித்தோழியிடம் கொடுத்து அனுப்புவான். எனக்கோ! அவனைக் கண்டால், தீ மீது நிற்பது போல இருக்கும்.

ஒருநாள் இவனுடைய தொல்லைத் தாங்கிக் கொள்ளமுடியாமல், பாத்திமா டீச்சரிடம் சொல்லிவிட்டேன். அவனை தனியாக அழைத்து , அறிவுரைகளை வழங்கினார். அதிலிருந்து தொடர்ந்து, ஐந்து நாட்கள் நெற்றியில் விபூதியும், கையில் புத்தகமுமாக பள்ளில் வலம் வந்தான்.

மீண்டும் தொடங்கியது, அவனது காதல் ரகலைகள்.  நான் பஸ்ஸில் தான் பள்ளிக்கு செல்வேன். அதே பஸ்ஸில் அவனும் வருவான். சாயங்காலமும் இதே கதி.  நான் போகும் மேலதிக வகுப்பிலும் இணைந்துக்கொண்டான். எனக்கு அவன் மீது காதலா! என்று தெரியவில்லை. ஆனால்...