પ્રણયની પ્યાસ રુદિયામાં જ ઘૂંટાતી રહી ગઈ,
મનડાની વેદના અંતરમાં જ પીસાતી રહી ગઈ.

ઝખમોની ઔષધી કંઠે જ વણસતી રહી ગઈ,
ઈતરની સુવાસ રોમરોમે જ સ્પર્શતી રહી ગઈ.

દિલની દીવાલે અશ્રુધરા જ વરસતી રહી ગઈ,
પ્રેમની ઉજ્જડ ધરા મેઘથી જ તરસતી રહી ગઈ.

નજરોને મારી એની જ પ્રીતની પ્રતીતિ રહી ગઈ,
વિરહની વ્યથા એની રાહમાં જ તાકતી રહી ગઈ.

શબ્દપતિની એ ધાર જાણે હવે ભુસાતી રહી ગઈ
શમણાઓની વાટે આંખો મારી ઉંઘડતી રહી ગઈ

કવિતામાં હવે તો પ્રાસની કમી દેખાતી રહી ગઈ,
કલમમાં જાણે હવે તો સાહી ખૂટતી રહી ગઈ.
© ashvin chaudhary