കണ്ണു മിഴിച്ചു നിന്നിട്ടും
മാഞ്ഞുപോയ സ്വപ്നങ്ങളും
കണ്ണുകൾ ഇറുകെ അടച്ചിട്ടും
മായാതെ നിന്ന കാഴ്ചകളും
ചെവികൾ തുറന്നു പിടിച്ചിട്ടും
കേൾക്കാതെ പോയ ആരവങ്ങളും
ചെവികൾ അടച്ചു നിന്നിട്ടും
കാതു തുളച്ചുകേറിയ ധ്വനികളും
അനുവാദമില്ലാതെ നിറഞ്ഞൊഴകിയ
കണ്ണുനീർ തുള്ളികളും
പരിശ്രമിച്ചിട്ടും പുറത്തു വരാതെ
മനസ്സിൽ തങ്ങിപ്പോയ പുഞ്ചിരിയും
മിഴികളിലെ നനവിനെ മറക്കുവാൻ
വദനം ചൂടിയ ചെറുചിരിയും
ഇന്നും ജീവിക്കുന്നുവെൻ മാനസ-
വീഥിയിലെ അക്ഷരക്കൂട്ടങ്ങളിൽ.
© NIMM